Πάμε για έναν ιστορικό τελικό (όπως σας είπα) από όλες τις απόψεις. Το ελληνικό μπάσκετ έχει την ευκαιρία να αναγάγει το status του στα όρια της “θέωσης” αναφορικά με το performance του στη διοργάνωση του F4 της Ευρωλίγκας. Σήμερα οι δεξιότητες μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα και το βασικό κριτήριο που θα αναδείξει τον φετινό πρωταθλητή θα είναι η δύναμη του μυαλού. Το όλο περιτύλιγμα του ματς (συνθήκες, ατμόσφαιρα, ιδιαιτερότητα σε επίπεδο αντιπαλότητας) μας οδηγεί εκεί. Σας παραθέτω μερικές σκέψεις μου σαν βάση (preview) για να οικοδομήσουμε τη κουβέντα μας μέχρι αργά το βράδυ:
-Η Φενέρ είναι φαβορί. Η συνθήκη και το timing της δίνει αυτόν τον τίτλο. Η ανάγνωση όμως του χαρακτηρισμού αυτού είναι διπλή. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι είναι σχετικά εύκολο για μια ομάδα χωρίς παίχτες που έχουν γαλόνια νικητή (με εξαίρεση τον Σλούκα) να το διαχειριστεί. Και εκεί ακριβώς βρίσκεται η μεγαλύτερη ευκαιρία του Ολυμπιακού σήμερα…
-Δε σας κρύβω ότι με βάση τη κατάσταση των δύο ομάδων αυτή τη στιγμή και το μομέντουμ στο οποίο διεξάγεται το ματς, θεωρώ ότι η πιθανότητα να δούμε (σε επίπεδο διακύμανσης) έναν τελικό ανάλογο με αυτόν της Μαδρίτης (2015, ΟΣΦΠ vs γηπεδούχων) είναι παραπάνω από υπαρκτή. Υπάρχει όμως, σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, ένα σημείο καμπής το οποίο μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα στη τελική ευθεία (και γιατί όχι, το αποτέλεσμα). Ο Ολυμπιακός (όπως τότε, στο τρίτο δεκάλεπτο) θα έχει την ευκαιρία του να “παγώσει τη κόλαση” και να γυρίσει υπέρ του το μομέντουμ του ματς πετώντας τη “καυτή πατάτα” της διαχείρισης στον αντίπαλο. Είναι το σημείο που πρέπει να πονέσει ο ίδιος περισσότερο και να μείνει όρθιος ακόμα και εάν δέχεται μερικές από τις δυνατότερες “γροθιές” του αντιπάλου. Είναι το σημείο όπου θα του βάλει την “αμφιβολία”. Και την εικόνα ενός ιστορικού ναυαγίου μπροστά στο πρόσωπο του. Εκεί, το όλο περιτύλιγμα του τελικού με τα πλεονεκτήματα που παρουσιάζονται για τη Φενέρ, μπορεί να γυρίσει κατά της και να την πνίξει.. Θα το καταλάβετε όλοι αυτό το σημείο εφόσον φτάσουμε εκεί. Η δύναμη της εικόνας θα είναι τεράστια…
–Οι Τούρκοι είναι τον τελευταίο καιρό μια “μέγγενη” που σφίγγει σταδιακά και σπάει τα κόκαλα του αντιπάλου. Σε άμυνα και επίθεση στο μισό γήπεδο.. Είναι πολύ καλά δουλεμένη ομάδα στο 5-5, με εξαιρετικές αμυντικές συνεργασίες, καλό motor και γραμμές επικοινωνίας. Σουτάρουν 40% τρίποντο ακριβώς γιατί είναι τόσο efficient στο να επιτίθενται στη καρδιά της άμυνας του αντιπάλου. Είτε με παλιομοδίτικη Box επίθεση, είτε με τη ποικιλία της 1-3-1 (η ικανότητα του Ούντο να διαβάσει και να πασάρει από το High post έχει αυξήσει κατακόρυφη το ποσοστό αποτελεσματικότητας της επίθεσης αυτής) στοχεύουν σε “έξυπνη”, efficient εκτέλεση πολύ κοντά στο καλάθι (3 μέτρα και μέσα). Γίνεται αυτόματα κατανοητό ότι οι παίχτες του κόουτς Σφαιρόπουλου πρέπει να μετατρέψουν το ζωγραφιστό τους σε πεδίο μάχης.. Από το πρώτο λεπτό. Κάποιοι ίσως θυμούνται μια σχετική μου ανάρτηση στην οποία ο Τάις της Brose μπλόκαρε μανιασμένα τον ερχόμενο με τρομερή φόρα Βέσελι. Το είχαμε σχολιάσει ως “όταν τα πεινασμένα 400 χιλιάρικα συναντούν πάνω από το καλάθι τον εφησυχασμό των εκατομμυρίων…” Αυτή είναι η εικόνα που θέλω να δω από τους παίχτες της ελληνικής ομάδας σήμερα. Σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση δε πρέπει να αφήσουν τον αντίπαλο να πιστέψει ότι το θέλει περισσότερο…
–Ο Ολυμπιακός θα αντιμετωπίσει λογικά δυσκολίες επιτιθέμενος στο μισό γήπεδο. Η Φενέρ έχει μέγεθος, αμυντική συνοχή και ισχυρούς κώδικες επικοινωνίας ενώ η help defense του Ούντο είναι απλά καταλυτική. Οι Τούρκοι αμύνονται εξαιρετικά στο περιφερειακό σουτ (η βάση της επιτυχίας της ερυθρόλευκης επίθεσης στον ημιτελικό). Πολύ καλά αμύνεται φυσικά και ο Ολυμπιακός σε αυτό το κομμάτι και μπορεί να ελπίζει βάσιμα απέναντι σε ένα σύνολο που ακουμπάει το 40% εκτελώντας πίσω από τη γραμμή του τριπόντου. Θεωρώ προαπαιτούμενο για την επικράτηση της ελληνικής ομάδας το να κρατήσει το ποσοστό της Φενέρ από τη περιφέρεια σε χαμηλό νούμερο. ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΟΧΗ στον Ντίξον.
Η αίσθηση που έχω είναι ότι ανάμεσα σε δύο εξαιρετικά διαβασμένες ομάδες, θα επικρατήσει εκείνη της οποίας οι παίχτες θα παράγουν περισσότερο playmaking στην άμυνα. Παίχτες που μπορούν να παράγουν αμυντικά plays (να κάνουν δηλαδή πράγματα να συμβούν όπως τάπες, αλλοιώσεις, κλεψίματα, παραγωγή λαθών με σωστές τοποθετήσεις κλπ.) όπως οι Μπιρτς, Γιανγκ, Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Μάντζαρης από τη μια πλευρά και Ούντο, Βέσελι, Κάλινιτς (κλειδί ο συγκεκριμένος), Ντίξον, Μπογκντάνοβιτς από την άλλη, και παράλληλα hustling που θα φέρει εύκολους πόντους οι οποίοι λειτουργούν κατευναστικά απέναντι στη πίεση που θα ασκήσουν οι άμυνες στο σετ παιχνίδι. Κάθε λάθος γράφει περισσότερο στον ψυχισμό του κάθε παίχτη σήμερα.
Συνολικά η πίεση για όλους θα είναι μεγάλη. Εντός και εκτός παρκέ.. Όμως η άλλη όψη του νομίσματος λέει ότι δίνεται στις ομάδες μια πραγματικά ιστορική ευκαιρία. Ελπίζω το βράδυ να κλείσουμε μια εκπληκτική για τη σελίδα και τη κοινότητα μας σεζόν με τον καλύτερο τρόπο…