Η φετινή Euroleague που ξεκινάει τη τρέχουσα εβδομάδα είναι, μετά τις προσδοκίες που δημιούργησε η πρώτη σεζόν του νέου format, μια από τις πιο πολυαναμενόμενες αθλητικές διοργανώσεις των τελευταίων ετών. Προσδεθείτε για ένα οχτάμηνο μπασκετικής παράνοιας η οποία θα κατακλίσει ολόκληρη την Ευρώπη.

Μπορεί φέτος να μην έχουμε αυτό:

 

 

Και να μας πάρει λίγο χρόνο μέχρι να δούμε πάλι τέτοια «μαγικά»:

 

 

…όμως η φετινή Euroleague σφίζει από ταλέντο και «φωνάζει» για το υψηλό επίπεδο του ανταγωνισμού που την αντιπροσωπεύει. Η αναμονή κυρίες και κύριοι τελείωσε. Αρχίζουμε με ένα πρώτο ορεκτικό.

 

Τι να δω στη φετινή Euroleague

 

-Τη προσπάθεια των δύο πιο fundamental επιθέσεων της περυσινής διοργάνωσης να αλλάξουν «κέλυφος». Η Zalgiris του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους και η Brose Baskets του Αντρέα Τρινκιέρι, ομάδες με χαμηλούς σχετικά προϋπολογισμούς, πέρυσι έδωσαν ένα καλό μάθημα στους υπόλοιπους αναφορικά με το πρέπει να λειτουργεί μια επίθεση μισού γηπέδου στο σύγχρονο μπάσκετ. Oυσιαστικά έδειξαν τον τρόπο που μια ομάδα, η οποία δε διαθέτει ιδιαίτερα προικισμένους σε επίπεδο δεξιοτήτων και προσωπικής φάσης παίχτες, μπορεί να παράγει λειτουργώντας ως σύνολο πάνω σε συγκεκριμένες αρχές (spacing, σωστά screens, έμφαση στη κυκλοφορία της μπάλας, υπομονή στην ανεύρεση του πραγματικά καλού σουτ). Φέτος και οι δύο, αφού έχασαν σημαντικούς παίχτες, προσανατολίστηκαν στη βελτίωση τους στο αθλητικό κομμάτι. Ο Σάρας έφερε στο Κάουνας τον Dee Boost, τον Alex Toupane και τον Brandon Davies ενώ ο Τρινκιέρι υπέγραψε τους Hackett, Hickman, Quincy Miller, Augustine Rubit. Στόχος τα καλύτερα τρεξίματα και η βελτίωση στην άμυνα. Μπορούν να είναι το ίδιο αποδοτικές οι δύο ομάδες στο μισό γήπεδο όμως, κατάσταση που παραμένει η βάση της επιθετικής τους φιλοσοφίας;

-Tη ΤΣΣΚΑ του Δημήτρη Ιτούδη να πατάει ακόμα πιο βαθιά το γκάζι. Ο Έλληνας κόουτς έχει μεταμορφώσει την «αρκούδα» στη θητεία του στη Μόσχα αφήνοντας πίσω τις παραδοσιακές νόρμες του παρελθόντος. Με τον Σέρχιο Ροντρίγκεθ στο τιμόνι οι Ρώσοι, οι οποίοι ήταν ήδη η ομάδα που έπαιζε στο υψηλότερο τέμπο στη διοργάνωση ανεβάζουν και άλλο τον πήχη σε επίπεδο ρυθμού με στόχο να κεφαλαιοποιήσουν τους πολλούς ποιοτικούς παίχτες που διαθέτουν στο επιθετικό κομμάτι αυξάνοντας τον αριθμό των κατοχών και φυσικά των εκτελέσεων. Σκεφτείτε ότι δίπλα στους Ντε Κολό-Χίγκινς προστέθηκε ο Κλάιμπερν αλλά και ο Χάντερ, παίχτες ιδιαίτερα αθλητικά με σκοπό να υποστηρίξουν αυτό το πλαίσιο παιχνιδιού. Catch If you Can-κατάσταση.

-Την επιστροφή δύο Ισπανικών ομάδων στη κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Η πρωταθλήτρια της ACB Βαλένθια και η κάτοχος του Eurocup Ουνικάχα επιστρέφουν στα μεγάλα σαλόνια. Οι «νυχτερίδες» διαθέτουν ως συνήθως ένα βαθύ ισορροπημένο ρόστερ λανσάροντας μια δημοκρατική επίθεση η οποία στοχεύει να μοιράσει τις εκτελέσεις σε όσο το δυνατόν περισσότερα πρόσωπα. Ο Έρικ Γκριν έχει κλέψει τη παράσταση στο ξεκίνημα της σεζόν έχοντας πλέον καθαρα πρώτο ρόλο σε μια ομάδα που έχει μάθει να δουλεύει για τον καλό σουτέρ της (βλέπε Ράφα Μαρτίνεθ). Η Ουνικάχα είναι ένα από τα outsiders (εάν υπάρχουν τέτοια) της διοργάνωσης. Ο κόουτς Πλάθα έχει στα χέρια του έναν καλό κορμό φιλόδοξων Ευρωπαίων παιχτών που διψούν να αποδείξουν το ταλέντο τους στη μεγάλη σκηνή ανεβάζοντας τις μετοχές τους. Δίνει έμφαση στο μισό γήπεδο όπου η Ουνικάχα λειτουργεί έξυπνα. Ηγέτης της ομάδας και εκ των ατραξιόν της φετινής διοργάνωσης ο Νεμάνια Νέντοβιτς. Το γιατί είναι περιττό.

 

 

Ο Σέρβος σταρ αποτελεί τον βασικό σκόρερ και δημιουργό του Πλάθα. Έρχεται από εξαιρετική χρονιά και η Ουνικάχα κατάφερε να τον κρατήσει στη Μάλαγα σε εξαιρετική μάλιστα τιμή (του αρέσει το οικογενειακό περιβάλλον της ομάδας και η πόλη) τη στιγμή που ο Νέντοβιτς ίσως, μετά και τους πρώτους μήνες παραστάσεων φέτος, να κοστίζει τα διπλάσια.

-Τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς να προσπαθεί να ξορκίσει τη κατάρα των σεζόν που ακολουθούν τις κατακτήσεις τροπαίων στην Ευρωλίγκα. Η Φενέρ καθήλωσε ολόκληρη την Ευρώπη στη τελική ευθεία της φετινής σεζόν παίζοντας ολοκληρωτικό μπάσκετ το οποίο την οδήγησε αήττητη τη περίοδο των playoffs) στη κορυφή εντός και εκτός συνόρων. Η ..λεπτομέρεια βέβαια είναι ότι έχασε τους δύο βασικούς πυλώνες του αγωνιστικούς της οικοδομήματος. Τους θυμάστε;

 

 

Με τους Μπογκντάνοβιτς και Ούντο να μετακομίζουν στο ΝΒΑ η Φενέρ δε χρειαζόταν μόνο δύο ανάλογα ποιοτικούς αντικαταστάτες αλλά και χρόνο ώστε αυτοί να εντρυφήσουν στη φιλοσοφία του Ομπράντοβιτς με στόχο να ηγηθούν την ώρα της κρίσεως, στη τελική ευθεία της σεζόν. Οι Ουοναμέικερ και Τόμπσον είναι εξαιρετικοί παίχτες όμως αναμφίβολα θα χρειαστούν «χιλιόμετρα» στο συγκεκριμένο αγωνιστικό πλαίσιο. Ο Ζοτς διατήρησε κατά τα άλλα τον βασικό κορμό της ομάδας και μαζί ένα ικανοποιητικό επίπεδο συνοχής που θα τον βοηθήσει στο ξεκίνημα. Η Φενέρ μπαίνει στην αφετηρία ως φαβορί.

-Τη προσπάθεια των ελληνικών ομάδων να επιστρέψουν στη κορυφή φέρνοντας το βαρύτιμο τρόπαιο πίσω στη χώρα μας.

Ο φιναλίστ Ολυμπιακός έκανε αρκετές αλλαγές γύρω από τον κορμό των Ελλήνων παιχτών και του Μιλουτίνοφ με στόχο να δώσει στην ομάδα του επιθετική ώθηση. Η πλειάδα των σουτέρ που προστέθηκε και το παιχνίδι με τη μπάλα στο παρκέ του Μακλίν φέρνουν στοιχεία που δεν υπήρχαν πέρυσι στο επιθετικό κομμάτι των ερυθρολεύκων όμως η απουσία δεύτερου πραγματικά ικανού δημιουργού πίσω από τον Σπανούλη προβληματίζει. Μπορεί ο Ολυμπιακός να είναι το ίδιο δυνατός στα μετόπισθεν φέτος χωρίς το δίχτυ που άπλωνε μπροστά από το καλάθι του ο Κεμ Μπιρτς; Η ποιότητα σε ατομικό επίπεδο και το υψηλό επίπεδο συνοχής και αυτοματισμών πάντως είναι ακόμα εκεί. Και φυσικά τα ψυχικά χαρίσματα που «γιγαντώνουν» αυτή την ομάδα στα κρίσιμα σημεία.

 

 

Στη δεύτερη σεζόν του Τσάβι Πασκουάλ στο ΟΑΚΑ ο Παναθηναϊκός κοιτάζει ψηλότερα. Η φετινή ομάδα είναι πιο «βαθιά» σε επίπεδο λύσεων και συνολικά πιο κοντά (αναφορικά με τις δεξιότητες των παιχτών) στη φιλοσοφία του Ισπανού κόουτς. Το «τριφύλλι» θέλει να διατηρήσει τη σταθερά της καλής άμυνας, όπου τα γρήγορα πόδια που υπάρχουν σε όλες σχεδόν τις θέσεις του ρόστερ του δίνουν ένα versatile πρόσωπο και μια μεγάλη γκάμα επιλογών, ως βάση για να παρουσιάσει μια επίθεση διαφορετικής κατεύθυνσης. Περισσότερη κίνηση, έμφαση στη κυκλοφορία της μπάλας και τη ταχύτητα στο μισό γήπεδο, αρχές που θα καταργήσουν κάθε υποψία στατικής συμπεριφοράς σε επίπεδο ανάπτυξης στο μισό γήπεδο. Τα ερωτηματικά συγκεντρώνονται στο rotation της θέσης «5» όπου ένας εκ των Βουγιούκα-Όγκαστ καλείται να κάνει το step up. Ο Νικ Καλάθης , αποτελώντας έναν εκ τους κορυφαίους two way players στην Ευρώπη, θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει τη πλειάδα των ελίτ σουτέρ που έχει συγκεντρώσει ο Πασκουάλ στις ενδιάμεσες θέσεις του ρόστερ. Και φυσικά, ο Κρις Σίνγκλετον είναι ακόμα εδώ.

 

 

-Toν Λούκα Ντόνσιτς. Ο νεαρός Σλοβένος έχει καθηλώσει το παγκόσμιο μπασκετικό στερέωμα φέροντας τη ταμπέλα του «ευλογημένου» παιδιού. Η περυσινή σεζόν και η παρουσία του στο πρόσφατο Ευρωμπάσκετ έχουν δημιουργήσει τεράστιες προσδοκίες για τον Μπέντζαμιν Μπάτον του αθλήματος. Μπορεί να κουβαλήσει τη Ρεάλ Μαδρίτης σε μια ολόκληρη σεζόν στις πλάτες του χωρίς την ηγετική παρουσία του Σέρχιο Γιούλ στο ρόστερ; Υπάρχει «δεν» για αυτό το παιδί-θαύμα από τη Λουμπλιάνα; .Αμφιβάλει κανείς για την ορθότητα της δήλωσης Σπανούλη («τέτοια ταλέντα βγαίνουν μια φορά στα πενήντα χρόνια») ;

 

 

Eγώ, προσωπικά, όχι…