Οι πρωταθλητές Γουόριορς «ενοικίασαν» τον ΝτεΜάρκους Κάζινς για την επόμενη σεζόν προσθέτοντας έναν ακόμα σούπερ σταρ της λίγκας στο φανταχτερό τους οπλοστάσιο . Ο μπασκετικός πλανήτης αναρωτιέται για τα αποτελέσματα αυτής της κίνησης. Αλήθεια, πόσο ταλέντο χωράει στο γόνιμο περιβάλλον του Όκλαντ;
Όταν τα δεδομένα στη ζωή γίνονται ζητούμενα…
Ο σοβαρός τραυματισμός του Κάζινς στον αχίλλειο στα τέλη του περασμένου Γενάρη άλλαξε πολλά πράγματα. Πιθανόν την ίδια του τη καριέρα, ίσως τη σκέψη του και τον τρόπο που βλέπει τη ζωή και το θεόσταλτο ταλέντο του. Η Νέα Ορλεάνη αποφάσισε να μη ποντάρει στην αβεβαιότητα της επιστροφής από ένα τέτοιο πρόβλημα αποφεύγοντας να του κάνει πρόταση ανανέωσης. Μέχρι τον τραυματισμό του ήταν βέβαιο ότι ο Κάζινς θα έπαιρνε μάξιμουμ συμφωνία.
Ήρθε όμως η στιγμή που τα δεδομένα έγιναν ζητούμενα στη ζωή του. Και ο ίδιος πήρε τη καλύτερη ίσως δυνατή απόφαση ρίχνοντας «γέφυρες» στους πρωταθλητές Ουόριορς οι οποίοι εξασφάλισαν την υπογραφή του για την επόμενη σεζόν.
Ουσιαστικά το Γκόλντεν Στέητ «ενοικίασε» τις υπηρεσίες του 27χρονου σέντερ για το δεύτερο μισό της σεζόν (επιστρέφει τον Γενάρη) θέλοντας να κάνει ακόμα πιο «φονικό» το οπλοστάσιο στη τελική ευθεία της μάχης για τον τίτλο. Με τα δεδομένα σε επίπεδο συμβολαίων την επόμενη σεζόν (και εφόσον ο Κάζινς μείνει υγιής, οπότε και θα απαιτήσει μια σαφώς καλύτερη συμφωνία) θα είναι πολύ δύσκολο για την ομάδα του Όκλαντ να τον διατηρήσει στις τάξεις της.
Ο ίδιος ο Κάζινς με τη σειρά του «ενοικίασε» τον άρμα τίτλων των Ουόριορς με στόχο επιτέλους να …νικήσει . Γίνεται κατανοητό ότι έχουμε μπροστά μας όχι μόνιμη μελλοντική κατάσταση αλλά μια προσωρινή σύμπραξη που ωφελεί και τις δύο πλευρές. Μια … εικονική πραγματικότητα όπου το αποτέλεσμα της προσομοίωση τεραστίας ποσότητας ταλέντου σε ένα ρόστερ ίσως αποτελέσει οδηγό για τη λειτουργία των ομάδων στο μέλλον.
Ο προπονητής του στο Κεντάκι, John Calipari, είναι αισιόδοξος. Δικαιολογεί μάλιστα αυτή του τη στάση λέγοντας ότι ο παίχτης έχει βιώσει ανάλογες καταστάσεις στο παρελθόν, ανταποκρινόμενος θετικά. «Όταν έπαιζε για εμένα δεν ήταν ο μεγαλύτερος σταρ στην ομάδα. Ήταν απλά ένας από τους τέσσερις. Υπήρχαν παιχνίδια που σκόραρε περίπου δέκα πόντους και το αποδεχόταν μια χαρά γιατί νικούσε…»
Στη μια και μοναδική σεζόν του στους Wildcats, ο Kάζινς έπρεπε να συνυπάρξει με τους John Wall, Eric Bedsoe και Patrick Patterson, μαθαίνοντας να μοιράζεται τη μπάλα στην επίθεση του Κεντάκι. Τελείωσε τη σεζόν με 15.1 πόντους και 9.8 ριμπάουντ.
Το Κεντάκι «έγραψε» ρεκόρ 35-3 ισοπεδώνοντας τον ανταγωνισμό όμως έμεινε εκτός στη φάση των Elite Eight από το West Virginia. Αυτή βέβαια δεν ήταν η μοναδική φορά που ο Κάζινς χρειάστηκε να ταπεινώσει το «εγώ». Ο τότε σέντερ των Κινγκς μπήκε ξανά σε αυτήν τη διαδικασία όταν βρέθηκε στο περιβάλλον της TEAM USA. “Ήμουν εκεί όταν δούλευε για να καταφέρει να μπει στη τελική δωδεκάδα. Ήταν πολύ υπερήφανος για την ευκαιρία που είχε, σήμαινε πραγματικά κάτι για αυτόν. Αργότερα υπήρξαν ματς στα οποία δεν έπαιξε και όμως το αποδέχθηκε..» συμπληρώνει ο John Calipari.
Στη πραγματικότητα το δύσκολο κομμάτι της μετάφρασης του πακέτου-Κάζινς στους Ουόριορς αφορά τη προσωπικότητα του. Είναι δύσκολο παιδί και όλοι το γνωρίζουν. Είναι πρώτος σε τεχνικές ποινές (σύνολο 115) από τότε που μπήκε στη λίγκα το 2010. Κατά καιρούς έχει ξεφύγει από το όριο χάνοντας το μυαλό του. Οι πρωταθλητές ήταν μάρτυρες μιας τέτοιας κατάστασης όταν σε ένα παιχνίδι της περυσινής σεζόν αυτός και ο Ντουράντ ξεκίνησαν κάτι παραπάνω από μια απλή αψιμαχία με την ασφάλεια των Πέλικανς να απωθεί τον Κάζινς όταν στο τέλος της βραδιάς προσπαθούσε μαινόμενος να μπει στα αποδυτήρια των φιλοξενουμένων.
Ίσως το πρόβλημα του τραυματισμού του που θα τον κρατήσει τους πρώτους μήνες της σεζόν να λειτουργήσει ευεργετικά για όλους. Το διάστημα που ο Κάζινς θα μείνει εκτός μπορεί να αποτελέσει μια πολύ καλή μεταβατική περίοδο για την ομαλή ένταξη του στο σύνολο βοηθώντας τον να χτίσει σωστούς δεσμούς, μακριά από την ένταση της συμμετοχής, με τους συμπαίχτες του.
Για το ταλέντο και τις αγωνιστικές του δεξιότητες δεν υπάρχει αμφιβολία. Οι Ουόριορς προσθέτουν έναν από τους πιο ταλαντούχους ψηλούς της λίγκας σε μια θέση που δεν έχουν (και πιθανόν δε θέλουν ώστε να υπάρξει ισορροπία) ιδιαίτερο star quality. Ο Κάζινς δε θα μπει στο παρκέ για να κάνει κατάχρηση προσπαθειών. Δε θα είναι αυτός ο ρόλος του άλλωστε. Ο Στιβ Κερ θα «υπογραμμίσει» τα πιο χρήσιμα για την ομαδική λειτουργία στοιχεία που φέρνει ο παίχτης στο Όκλαντ.
Μιλάμε για έναν πολύ καλό ριμπάουντερ και εξαιρετικό πασέρ ο οποίος μπορεί (μαζί με τον Γκρίν) να κάνει θραύση σε ένα σύστημα που στηρίζεται στον αλτρουισμό, τη καλή κυκλοφορία της μπάλας και τη κίνηση μακριά από αυτή. Οι συγκεκριμένες δεξιότητες του Κάζινς μπορούν να απορροφηθούν εξαιρετικά έστω και εάν αυτός έχει πλέον έναν πιο δεύτερο ρόλο. Άλλωστε το περιβάλλον των Ουόριορς έχει αποδείξει, όσο κανένα άλλο ίσως στην ιστορία της λίγκας, ότι ξέρει να απορροφά σωστά το σπουδαίο ταλέντο που φέρνει στον οργανισμό κάθε καινούργιος σταρ. Αυτή είναι η αγωνιστική φύση των πρωταθλητών και η κουλτούρα των αποδυτηρίων. Η βάση πάνω στην οποία χτίστηκε αυτή η σπουδαία ομάδα ισοδυναμεί με μια λέξη. Και αυτή λέγεται «θυσία»…