Δεν χρειάζεται να ψάξεις πολύ για τον Μάρτεν ντε Ρόουν για να καταλάβεις τι παλικάρι είναι. Αρκεί να μπεις στον λογαριασμό του στο Twitter. Ούτε καν χρειάζεται να ψάξεις τα τιτιβίσματά του. Αρκεί να δεις το “βιογραφικό” του. Εκεί που οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές έχουν στεγνές πληροφορίες τύπου: “Διεθνής ποδοσφαιριστής της Γερμανίας που παίζει στην Μπάγερν”, ο γεννημένος στο Ζβέντρεχτ (το οποίο γράφεται Zwijndrecht και απλώς ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας) ποδοσφαιριστής της Αταλάντα γράφει το εξής: “Περίληψη του να παίζεις ποδόσφαιρο στην Ιταλία: όταν κερδίζουμε έχω το καλύτερο τραπέζι και το φαγητό είναι δωρεάν. Όταν χάνουμε, πρέπει να πάει η γυναίκα μου να το πάρει“.
Αλλά ο ντε Ρόουν λατρεύει την Ιταλία. Τόσο πολύ που δεν έχει μάθει απλώς ιταλικά, αλλά τα μιλάει και με την τοπική προφορά του Μπέργκαμο, σε μια πόλη στην οποία έχει ζήσει μεγάλες χαρές και έχει παίξει με διαφορά την καλύτερη μπάλα του. Ο ντε Ρόουν δεν ήταν ποτέ κάποιο τεράστιο ταλέντο της Ολλανδίας που σφάζονταν για πάρτη του όλες οι μεγάλες ομάδες της Ευρώπης. Πέρασε από τις ακαδημίες της Φέγενορντ για μια εξαετία περίπου, αλλά δεν βρήκε ποτέ θέση στην ομάδα. Ο ίδιος το αποδίδει στις αλλαγές. Αλλαγές τόσο στο σώμα του, πήρε ξαφνικά αρκετό μπόι χάνοντας ταχύτητα, αλλά και αλλαγές στους ανθρώπους της Φέγενορντ. Μετακόμισε λίγο παραπέρα στο Ρότερνταμ, στην τοπική Σπάρτα. Πέρασε από τις μικρές εθνικές της Ολλανδίας, έκανε ντεμπούτο στα 19 του στην ανδρική ομάδα της Σπάρτα, αλλά πριν προλάβει να πάρει παιχνίδια η Σπάρτα υποβιβάστηκε και για δυο χρονιές έπαιξε στη Β’ εθνική της Ολλανδίας. Ένα αμυντικό χαφ χωρίς ιδιαίτερες επιθετικές αρετές που δεν γοήτευσε τις μεγαλύτερες ομάδες της χώρας. Γι’ αυτό και το επόμενο βήμα ήταν η Χέρενφεεν, στην οποία έμεινε για τρεις σεζόν μέχρι να κάνει το μεγαλύτερο βήμα. Είχε φτάσει πλέον στα 24, όταν ήρθε η Αταλάντα να δει κάτι σε αυτόν, έναν παίκτη που τα έδινε όλα στο χορτάρι, αλλά δεν μπορούσε να κάνει τη διαφορά επιθετικά. Στο Μπέργκαμο, συνέχισε να είναι βασικός στην τελευταία χρονιά της προ-Γκασπερίνι Αταλάντα. Η ομάδα τερμάτισε 13η και ο ντε Ρόουν ήταν βασικούρα, κερδίζοντας πολλά εύσημα για τη μαχητικότητά του. Η τιμή του εκτοξεύτηκε και η Αταλάντα τον έδωσε με περίπου 9 εκατομμύρια € στην Μίντλεσμπρο.
Από τα χρόνια στις “καρδούλες”
Όπως συνήθως συμβαίνει, μια μεταγραφή σε μια μικρή αγγλική ομάδα δεν είναι συχνά το καλύτερο. Ο Ολλανδός πήγε με αρκετά χρήματα εκεί και με την ταμπέλα του αμυντικού σκυλιού. Ήταν ο παίκτης με τα περισσότερα τάκλιν στη Serie A άλλωστε. Ο ντε Ρόουν δεν ήταν σε καμία περίπτωση κακός, δεν τα πήγε άσχημα. Αλλά δεν μπορούσε να βοηθήσει επιθετικά, ειδικά από τη στιγμή που άρχισε να χρησιμοποιείται πιο μπροστά, σε έναν λιγότερο αμυντικό ρόλο και περισσότερο δημιουργικό. Η Μπόρο τερμάτισε 19η και προτελευταία. Είχε τη χειρότερη επίθεση στο πρωτάθλημα, σε αντίθεση με την αμυντική της λειτουργία που ήταν πολύ καλή. Έτσι, ο ντε Ρόουν αντί να πάρει εύσημα για το πόσο βοήθησε στο δεύτερο, άκουσε αρκετή κριτική για το πόσο δεν έδωσε το κάτι παραπάνω με ασίστ και γκολ. Χρειάστηκε μάλιστα, να βγάλει ανακοίνωση η ομάδα μετά το τέλος της σεζόν, λέγοντας ότι ο ντε Ρόουν μεταγράφηκε με 9 εκατομμύρια και όχι τα 13 που ακουγόταν, ίσως για να χρυσώσει το χάπι. Μετά τον υποβιβασμό, ο Ολλανδός δεν είχε μέλλον στην Μπόρο. Εκεί έγινε το περίεργο. Η Αταλάντα του Γκασπερίνι τον ήθελε πίσω και τον ήθελε μάλιστα τόσο πολύ που έδωσε περισσότερα χρήματα από αυτά που πήρε. Αυτή η επιστροφή θα άλλαζε για πάντα την καριέρα του Ολλανδού χαφ.
Ο ντε Ρόουν αυτοσαρκάζεται λέγοντας ότι το ποδοσφαιρικό του στιλ δεν θα περιγράφεται ποτέ ως κλασικό και αρχοντικό στο λήμμα του στη Wikipedia. Μετά από αυτό το τουίτ, κάποιος θεός πρόσθεσε στη Wikipedia: “o ντε Ρόουν χαρακτηρίζει το ποδοσφαιρικό του στιλ ως κλασικό και αρχοντικό”
Την ίδια στιγμή βρήκε θέση και στην εθνική Ολλανδίας. Ο Ντάνι Μπλιντ δεν τον έπαιρνε εξηγώντας ότι η αδυναμία του με την μπάλα στα πόδια δεν ταιριάζει στο ολλανδικό ποδόσφαιρο, αλλά ήταν ο Ρόναλντ Κούμαν αυτός που του έδωσε περισσότερες συμμετοχές. Ο ντε Ρόουν έγινε βασικότατο στέλεχος στην Αταλάντα. Μπορεί να μην έγινε διάσημος όσο ο Πάπου Γκόμες ή οι υπόλοιποι ταλαντούχοι επιθετικογενείς παίκτες, αλλά είναι αυτός που τρέχει να συμμαζέψει το κέντρο μιας ομάδας που έχει ως φιλοσοφία το “θα βάλουμε παραπάνω γκολ από σας”. Σε αυτό το πλαίσιο, σε αυτή την πόλη και με αυτόν τον προπονητή μπόρεσε να εξελιχθεί και να δικαιώσει τον Ζοσέ Μουρίνιο που όταν ήταν ακόμα προπονητής στη Γιουνάιτεντ και τον αντιμετώπισε, τον είχε εντυπωσιάσει με αποτέλεσμα να σταθεί ειδικά σε αυτόν.
https://www.youtube.com/watch?v=ixZc1w9H18M
To “αμέιζινγκ σκιλλζ” είναι μια μικρή υπερβολή. Αλλά ο Ολλανδός είναι μαχίμι και παίκτης που ο κόουτς αγαπάει.
Ο Ολλανδός έχει παίξει σε 175 ματς πρωταθλήματος και συνολικά σε 218 αγώνες συνολικά σε ματς της Αταλάντα την τελευταία τετραετία. Ένα σκυλί του πολέμου που δεν διστάζει να βάλει τα πόδια στη φωτιά, να λερώσει τη φανέλα. Και φυσικά μετά να κάνει τον απαραίτητο χαβαλέ στο διαδίκτυο, σαν να είναι ένας άλλος άνθρωπος. Ο Ολλανδός είναι ένας απόλυτα προσγειωμένος τύπος που δεν νιώθει ποτέ σταρ. Όταν ήταν στην Μίντελσμπρο, μετά από ένα ματς στο Λονδίνο έχασε το τρένο με το οποίο θα γύριζε η ομάδα πίσω γιατί έπρεπε να κάνει ντόπινγκ κοντρόλ. Βρήκε μερικούς οπαδούς της ομάδας, μοιράστηκε ένα ταξί μαζί τους και βγήκε φωτογραφίες μετά τη διαδρομή. Μια άλλη φορά, όταν ένα παιδάκι του έστειλε γράμμα (ως άσκηση ορθογραφίας στο σχολείο), ο Ολλανδός βρέθηκε ξαφνικά στην πόρτα του με μια φανέλα δώρο. Έκανε την επίσκεψη σαν κάποιος γείτονας και έκατσε για ώρα στο σπίτι, κάνοντας το παιδάκι τρισευτυχισμένο:
Παρότι έφτασε στο σημείο να πλησιάσει σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ (έχοντας υποσχεθεί να ψήσει πίτσες σε 1.000 άτομα στο Μπέργκαμο, αν η Αταλάντα κατακτούσε τον τίτλο), ο ίδιος παραμένει ακριβώς όπως ήταν. Απλός, αυτοσαρκαστικός και μέγας χαβαλές. Ανεβάζει βίντεο που τρώει ποδιά από τον Νεϊμάρ, βίντεο με σουτ του που πάει στα πουλιά, κοροϊδεύει τις εκφράσεις του προσώπου του, χαίρεται όταν η ομάδα κερδίζει, κάνει πλάκα όταν χάνει, σχολιάζει ό,τι του αρέσει. Τόσο πολύ, που καμιά φορά του γυρίζει μπούμερανγκ, όπως όταν “τρόλαρε” τον Ζλάταν μετά από το Μίλαν-Αταλάντα 0-3. Ο Ζλάταν είχε μαλώσει με τον Ντουβάν Ζαπάτα (λέγοντας ότι έχει βάλει περισσότερα γκολ, από όσα ματς έχει παίξει ο Κολομβιανός), αλλά η Αταλάντα πήρε σπουδαία νίκη. Οι ευερέθιστοι οπαδοί της Μίλαν τον… κυνήγησαν ιντερνετικά και μερικούς μήνες αργότερα, όταν η Μίλαν κέρδισε με 0-2 στο Μπέργκαμο τον θυμήθηκαν ξανά. Ο Ολλανδός το πήρε ψύχραιμα, ανεβάζοντας τα τουίτς που δέχτηκε και λέγοντας “σημείωση για τον εαυτό μου: οι οπαδοί της Μίλαν θα το θυμούνται όταν κάνεις πλάκα μαζί τους“. Στο ματς αυτό άλλωστε ο ντε Ρόουν αποβλήθηκε αφού χτύπησε αντίπαλο και έσπρωξε τον διαιτητή. Είπαμε, στο γήπεδο η πλάκα ξεχνιέται.
Σε ελεύθερη μετάφραση: “Έχω ντε Ρόον, δεν χρειάζομαι Γιουπόρν”
Δεν κάνει ούτε ομοιοκαταληξία καθώς η προφορά είναι λανθασμένη, αλλά το γεγονός ότι ο οπαδός της Αταλάντα το κρατάει μες τη βροχή είναι ένα συν
Πέρα όμως από τον χαλαρό τύπο που πιάνει κουβέντα με τον κόσμο, μπαίνει σε ταξί και σκάει μύτη στο σπίτι των οπαδών, υπάρχει και η μπάλα. Ο Ολλανδός συνεχίζει σταθερά να αποτελεί ένα αμυντικό όπλο στην Αταλάντα. 6ος σε τάκλιν φέτος στη Serie A, 16ος σε κλεψίματα. Και μπορεί ο κόσμος στο Μπέργκαμο να τον λατρεύει να σηκώνει πανό… ερωτικού περιεχομένου, όπως το παραπάνω, αλλά στην Ολλανδία δεν υπάρχει ο ίδιος έρωτας. Πολύς κόσμος εξακολουθεί να πιστεύει αυτά που είχε πει ο Ντάνι Μπλιντ. Δεν είναι αρκετά δημιουργικός, δεν θυμίζει στερεοτυπικό ολλανδικό χαφ και αυτό δεν αρέσει. Βέβαια, όταν θέση βασικού είχε ο μακελάρης Νάιτζελ ντε Γιονγκ, ίσως είναι λίγο υπερβολή η κριτική στον ντε Ρόουν. Ο αμυντικός χαφ της Αταλάντα ξεκίνησε βασικούς και στα δύο πρώτα παιχνίδια των Ολλανδών στη φάση των ομίλων του Euro. Με τα πιο δύσκολα να έρχονται όμως, οι φωνές για να πάρει τη θέση του ο Κλάασεν ή ο Γκράβενμπερχ πληθαίνουν. Από τη μια, το γεγονός ότι δεν έπαιξε ποτέ σε καμία μεγάλη ομάδα, δεν του δίνει τόσες συμπάθειες στους οπαδούς που ζητούν τους δικούς τους παίκτες. Από την άλλη, είναι αλήθεια ότι μέχρι στιγμής δεν κάνει και το καλύτερο τουρνουά. Το σίγουρο είναι ότι θα χρειαστεί να δώσει περισσότερες μάχες και να ανεβάσει την απόδοσή του για να βοηθήσει την Ολλανδία στην πορεία της για το όνειρο της κατάκτησης ενός τίτλου, αρχής γενομένης από το ματς με την Τσεχία.