Το «χαστούκι» που δέχτηκαν οι Μπακς από τους Μάτζικ στην πρεμιέρα της σειράς λειτούργησε ευεργετικά στη ψυχοσύνθεση της ομάδας και του ηγέτη της, Γιάννη Αντετοκούνμπο. Τα «Ελάφια» που είδαμε στα δύο επόμενα ματς θύμισαν κάτι από το σύνολο που κυριάρχησε στην κανονική περίοδο…
Κάποιες φορές οι ήττες λειτουργούν ως φάρμακο. Ειδικά αυτές που έρχονται σε στιγμές που μετράνε. Αρκεί να είναι έτοιμος ο οργανισμός να δεχτεί τη θεραπεία, δείχνοντας την απαιτούμενη θέληση να κάνει ό,τι χρειάζεται για να αναρρώσει. Η εικόνα των Μπακς στην επανέναρξη σίγουρα δεν ήταν καλή. Παρ’όλα αυτά, το πιο ανησυχητικό στοιχείο είχε να κάνει με την αύρα που έβγαζαν οι πρωτοπόροι της regular season. Πιο συγκεκριμένη, με τη ψυχοσύνθεση τους την τρέχουσα περίοδο.
Στην πρώτη αναμέτρηση το -χωρίς άγχος- Ορλάντο εκμεταλλεύτηκε πλήρως το ψυχολογικό προφίλ των Μπακς και με ηγέτη τον εκπληκτικό Βούτσεσιτς (33.5 πόντοι και 12.0 ριμπάουντ στα δύο πρώτα παιχνίδια, ήταν λιγότερο αποτελεσματικός στο τρίτο όπου σκόραρε 20) τους φιλοφρόνησε με ένα μεγαλοπρεπές χαστούκι. Το Μιλγουόκι εμφανίστηκε νωθρό, μπλαζέ, με εμφανή την έλλειψη έντασης και πάθους που απαιτούνται σε μια αναμέτρηση playoffs. Στο τέλος της βραδιάς, όλοι κατάλαβαν ότι δεν υπάρχει πλέον κανένα περιθώριο…
Όπως γίνεται συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, οι πραγματικά καλές ομάδες ξεκινούν τον δρόμο της αγωνιστικής επανάκαμψης από τα βασικά και κατά κανόνα στρέφονται στην άμυνα. Το Μιλγουόκι της «φούσκας» δεν θύμιζε σε τίποτα την κορυφαία αμυντική ομάδα της κανονικής περιόδου γιατί πολύ απλά δεν είχε την ένταση, την ενέργεια και κατά συνέπεια τη συγκέντρωση ως βάση, για να οικοδομήσει την προσπάθεια του. Τα «Ελάφια» που εμφανίστηκαν στις δύο επόμενες αναμετρήσεις είναι μια τελείως διαφορετική ιστορία. Αρκεί απλά κάποιος να στρέψει το βλέμμα του στον Γιάννη Αντετοκούνμπο…
Ο Έλληνας σούπερ-σταρ κυνηγούσε κάθε μπάλα, κάθε αντίπαλο και κάθε σουτ ακόμα και σε στιγμές που η διαφορά ξεπερνούσε τους 30 πόντους. Το Μιλγουόκι πίεσε πολύ τους Μάτζικ ελαχιστοποιώντας τις uncontested προσπάθειες (ελεύθερα σουτ), έχοντας σχεδόν πάντα ένα χέρι στη τελική εκτέλεση, κατεβάζοντας τα ποσοστά του αντιπάλου στο «πάτωμα». Το Ορλάντο σούταρε με 21.2% στα τρίποντα και συνολικά 34.8% εντός πεδιάς στο δεύτερο ματς. Την ίδια στιγμή, οι Μπακς κυριάρχησαν ψηλά και δη, στη μάχη του ριμπάουντ.
Στο τρίτο ματς έκανε επιτέλους την εμφάνιση του ο Κρις Μίντλεντον. Ο δεύτερος τη τάξει αστέρας των Μπακς ήταν απογοητευτικός στο ξεκίνημα των playoffs γράφοντας 4.0 πόντους και 20% πίσω από τη γραμμή του τριπόντου. Στα περυσινά playoffs μάλιστα ο Μίντλεντον ήταν άφαντος στη σειρά με το Τορόντο, δημιουργώντας αμφιβολίες σχετικά με την ικανότητα του να «παραδώσει» στα κρίσιμα ματς της χρονιάς. Αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα συζήτησης τη τελευταία διετία στο Μιλγουόκι. Η σταθερά καλή παρουσία του ολ σταρ-φόργουορντ δίπλα στον Γιάννη, είναι απαραίτητη για την ευημερία της ομάδας. Ο Μίντλεντον είχε 17 πόντους, 8 ριμπάουντ, 6 ασσίστ και 3/7 τρίποντα στο τρίτο ματς.
Το σύνολο του κόουτς Μπουντενχόλζερ χρειάζεται με τη σειρά του το καλό περιφερειακό σουτ μιας και αυτό αποτελεί τη βάση του συστήματος του. Τα σίγουρα χέρια βετεράνων όπως ο Κόρβερ (5/11 τρίποντα στο δεύτερο και στο τρίτο ματς συνολικά) μπορούν να αποδειχθούν σημαντικό όπλο στην προσπάθεια της ομάδας να ανακάμψει. Ο Brook Lopez είχε 6/12 τρίποντα (επίσης στα δύο τελευταία παιχνίδια) πυροβολώντας από τη γωνία ενώ ο Pat Connaughton είχε 5/8 στο δεύτερο ματς, αποσυμπιέζοντας σημαντικά τον Γιάννη με την ετοιμότητα του σε απόσταση μιας πάσας (τιμωρώντας τη «βαθιά» βοήθεια) από τον δημιουργό.
Ο ίδιος ο Αντετοκούνμπο ήταν φυσικά ο καταλύτης σε όλη αυτή την προσπάθεια. Ο «θυμός» από την κακή εικόνα της ομάδας τον τελευταίο καιρό μετατράπηκε σε αφοσίωση, δημιουργία, γεννώντας ένα κύμα έντασης που παρέσυρε τους συμπαίχτες, προσδίδοντας παράλληλα στον στόχο της επιστροφής στο καλό μπάσκετ έναν χαρακτήρα «ιερής αποστολής». Ο Γιάννης έγραψε 31.5 πόντους, 15.5 ριμπάουντ και 6.0 τελικές πάσες στα δύο νικηφόρα παιχνίδια όμως είναι ξεκάθαρο πλέον ότι χωρίς τη βοήθεια των συμπαιχτών του, δεν μπορεί να κουβαλήσει το Μιλγουόκι στη «Γη της Επαγγελίας».
Παρότι οι Μπακς είχαν και άσχημα διαστήματα (τέταρτη περίοδος σε δεύτερο και τρίτο ματς) σε αυτές τις αναμετρήσεις, είναι θετικό ότι αντέδρασαν σωστά επιστρέφοντας στο τιμόνι της σειράς. Ακόμα απέχουν από το μπάσκετ που έπαιξαν στην κανονική περίοδο, όμως σε κάποια διαστήματα έδειξαν μερικά στοιχεία από εκείνα που τους έφεραν φέτος στην κορυφή της λίγκας. Είναι προφανές ότι δεν περισσεύει κανένα όπλο αυτή τη στιγμή. Σε μια πολύ ανοιχτή ανατολική περιφέρεια, το Μιλγουόκι οφείλει να ανέβει τον ανήφορο της επιστροφής στο καλό μπάσκετ, χωρίς να παρακάμψει κανένα σκαλοπάτι. Κινητήριος δύναμη θα είναι το πάθος και η «παίζω δίχως αύριο» ιδιοσυγκρασία που τόσο έλλειψε από τους Μπακς στην επανέναρξη. Μπορούν να γίνουν τα «Ελάφια» όμως μια τέτοια ομάδα; Oι απαντήσεις, προσεχώς…