Μπορεί το πρωτάθλημα Βραζιλίας να μην είναι από τα πιο εμπορικά του πλανήτη και να μην μπορεί να συναγωνιστεί σε ποιότητα και ονόματα τα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα αλλά αν κάποιος ψάχνει μια διοργάνωση που το απρόβλεπτο παίζει μεγάλη μπάλα, εκεί θα βρει την υγειά του. Στη χώρα που έβγαλε τον Πελέ, τον Ρονάλντο, τον Ρομάριο, τον Ροντρίγκο Σόουζα και τον Φελίπε Σαντάνα η σταθερότητα δεν είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του εγχώριου ποδοσφαίρου. Μόνο την τελευταία εικοσαετία μπορείς να βρεις παραδείγματα όπου μια ομάδα τη μια σεζόν πετάει και διεκδικεί τον τίτλο και την επόμενη σέρνεται και παλεύει μέχρι και για την παραμονή ή το αντίστροφο.
Επιπλέον, το βραζιλιάνικο πρωτάθλημα παρουσιάζει μια αξιοζήλευτη ποικιλία στους πρωταθλητές που δεν συναντάς συχνά στην Ευρώπη. Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, αυτόν τον αιώνα δέκα διαφορετικές ομάδες έχουν κατακτήσει τον τίτλο. Τον τελευταίο μισό αιώνα μόνο μια φορά ένας σύλλογος εδραίωσε την κυριαρχία του εντός συνόρων κερδίζοντας τρία σερί πρωταθλήματα (η Σάο Πάολο πριν από μια εικοσαετία). Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, η ηγεμονία κάποιας ομάδας κρατούσε το πολύ δυο χρόνια.
Εκτός από την συχνή εναλλαγή νικητών το Μπραζιλειράο φημίζεται και για τα χιτσκοκικά φινάλε του. Ένα τέτοιο, για την ώρα τουλάχιστον, έχουμε και φέτος με πρωταγωνίστριες τη Φλαμένγκο και την Παλμέιρας που εδώ και περίπου δυο μήνες βρίσκονται στις δυο πρώτες θέσεις. Δυο ομάδες με δυο προπονητές που αξίζουν την προσοχή μας.
Από τη μια πλευρά έχουμε τη Φλαμένγκο του Φιλίπε Λουίς. Ο Λουίς αγωνίστηκε για 15 χρόνια στο υψηλότερο επίπεδο, κατέκτησε τίτλους στην Ισπανία και την Αγγλία και έπαιξε σε δυο τελικούς CL. Όταν ολοκληρώθηκε το συμβόλαιο του με την Ατλέτικο αρκετές ομάδες από την Ευρώπη ενδιαφέρθηκαν γι’ αυτόν ενώ υπήρχαν προτάσεις και από την Ασία, εκεί όπου τα λεφτά ήταν περισσότερα. Αυτός όμως είχε άλλα σχέδια. Μεγαλωμένος σε μια οικογένεια οπαδών της Φλαμένγκο, το όνειρο του ήταν να φορέσει τη φανέλα της πριν κρεμάσει τα παπούτσια του.
Τη μέρα που ανακοινώθηκε η μεταγραφή ο Λουίς ανέβασε μια παιδική φωτογραφία του που τον δείχνει στην αγκαλιά του πατέρα του να φοράει τη φανέλα της Φλαμένγκο. Από κάτω είχε γράψει: “Ένα συναίσθημα που περνά από πατέρα σε γιο, από παππού σε εγγονό. Η μεγάλη μέρα έφτασε. Η μέρα να κάνω πραγματικότητα το παιδικό μου όνειρο.” Ο αριστερός μπακ έμεινε τελικά εκεί για πέντε χρόνια, αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο και πανηγύρισε μαζί του δυο πρωταθλήματα και δυο Λιμπερταδόρες.
Όταν τον Δεκέμβριο του 2023 ανακοίνωσε την απόσυρση του η κερκίδα του είπε αντίο με ένα μεγάλο πανό που έδειχνε την εικόνα με τον πατέρα του και είχε ως λεζάντα: “Από πατέρα σε γιο, από παππού σε εγγονό”. Ένα μήνα αργότερα ανέλαβε προπονητής στην U17. Μέσα στο 2024 πήρε τίτλο με την U17, ανέβηκε στην U20, πήρε τίτλο και εκεί και το φθινόπωρο του 2024 ανέλαβε εκτάκτως προπονητής στην πρώτη ομάδα μετά την απόλυση του Τίτε. Ένα μόλις μήνα αργότερα πανηγύριζε την κατάκτηση του κυπέλλου Βραζιλίας. Φέτος τον Φλεβάρη κέρδισε και το Σούπερ Καπ και τον Μάρτιο πρόσθεσε στις επιτυχίες του και το πρωτάθλημα Καριόκα. Τρεις τίτλοι με την αγαπημένη σου ομάδα μέσα στον πρώτο σου χρόνο στους πάγκους είναι ένα σενάριο που μοιάζει κάπως υπερβολικό ακόμα και για φαντασίωση.
Στην άλλη πλευρά υπάρχει η Παλμέιρας του Αμπέλ Φερέιρα. Ο Πορτογάλος έφυγε από την Ελλάδα και τον ΠΑΟΚ μάλλον ως αποτυχημένος αλλά στη Βραζιλία βρήκε ένα περιβάλλον που του ταίριαξε περισσότερο. Παρά τις παραινέσεις των δικών του ανθρώπων να μην εγκαταλείψει την Ευρώπη, η απόφαση του αποδείχτηκε κάτι παραπάνω από πετυχημένη. Πριν λίγες εβδομάδες έκλεισε μια πενταετία στον πάγκο της Παλμέιρας. Στο διάστημα αυτό έχει κερδίσει δυο πρωταθλήματα, ένα κύπελλο, ένα Σούπερ Καπ, τρία Παουλίστα, ένα Ρεκόπα Σουνταμερικάνα και το βασικότερο όλων, δυο Λιμπερταδόρες! Κι αυτά με μια ομάδα που ως τότε είχε σηκώσει ένα Λιμπερταδόρες σε όλη την ιστορία της.
Ο ίδιος λέει: “Όταν πρωτοήρθα στη Βραζιλία, ο κόσμος αναρωτιόταν γιατί διάλεξαν εμένα, έναν προπονητή χωρίς τίτλους. Ακόμα περισσότερο, θα αναρωτήθηκαν σίγουρα γιατί πλήρωσαν χρήματα για να σπάσουν το συμβόλαιο μου στην Ελλάδα. Γιατί να το κάνεις αυτό για κάποιον που δεν έχει κερδίσει τίποτα ως τότε; Η Παλμέιρας μου έκανε τρεις συνεντεύξεις πριν με επιλέξει. Ήξεραν πώς έπαιζα. Ήξεραν πολύ καλά ποιον προσλάμβαναν. Οι αξίες και ο τρόπος που δουλεύω δεν έχουν αλλάξει καθόλου από τότε που ήρθα εδώ. Αλλά τώρα έχω περισσότερους τίτλους και οι άνθρωποι με αναγνωρίζουν περισσότερο.”
Τρεις αγωνιστικές πριν το φινάλε η Φλαμένγκο βρίσκεται στην κορυφή με ένα προβάδισμα τεσσάρων βαθμών. Παρά το σημαντικό αυτό προβάδισμα που απέκτησε τις τελευταίες μέρες, δεν σημαίνει ότι έχει κλειδώσει τον τίτλο. Δεν έχει περάσει άλλωστε αρκετός καιρός από τη μέρα που η Παλμέιρας βρισκόταν μπροστά. Σε ένα περίεργο παιχνίδι «μήπως θέλετε να ανέβετε εσείς στην κορυφή;», «Όχι, σας παρακαλώ, πηγαίνετε εσείς» οι δυο ομάδες έμοιαζαν για μερικές αγωνιστικές σαν να προσπαθούν να χαρίσουν τον τίτλο η μια στην άλλη. Μόνο τον τελευταίο μήνα η Φλαμένγκο έχει γκελάρει τρεις φορές, με πιο ακραίο παράδειγμα την ήττα από τη Φορταλέζα που παλεύει για τη σωτηρία και πιο πρόσφατο την ήττα από τη Φλουμινένσε στο μεγάλο ντέρμπι του Μαρακανά. Τις προηγούμενες μέρες αρκετοί οπαδοί εξέφραζαν την ανησυχία και τη γκρίνια τους για την απόδοση της ομάδας.
Παρά την έλλειψη σταθερότητας η ομάδα του Λουίς εξακολουθεί να έχει το πάνω χέρι γιατί η Παλμέιρας εμφανίζει ακόμα πιο αυτοκτονικές τάσεις. Η πανίσχυρη τα τελευταία χρόνια ομάδα του Φερέιρα έχει μαζέψει στα τέσσερα τελευταία παιχνίδια… έναν βαθμό όλο κι όλο, παρ’ ότι στα δυο εξ αυτών αντιμετώπιζε ομάδες που παλεύουν για να σωθούν! Τα αποτελέσματα αυτά ακούγονται σχεδόν σοκαριστικά για έναν Ευρωπαίο αλλά είναι σχετικά συνηθισμένα στη Βραζιλία. Αυτό φυσικά δεν αποτρέπει τους οπαδούς να ασκήσουν έντονη κριτική σε παίκτες και προπονητή. Μετά το τελευταίο σφύριγμα στη εντός έδρας λευκή ισοπαλία με τη Βιτόρια πριν μερικές μέρες ένα μέρος της κερκίδας αποδοκίμασε τους παίκτες, που χαράμισαν μια τεράστια ευκαιρία να πιάσουν ξανά κορυφή εκμεταλλευόμενοι το αποτέλεσμα του ντέρμπι Φλα-Φλου την ίδια μέρα.
Θεωρητικά η Παλμέιρας βρίσκεται αυτή τη στιγμή με την πλάτη στον τοίχο. Έχει αυτό το -4 στη βαθμολογία, βρίσκεται σε κακή φόρμα και καλείται να δώσει και τα τρία εναπομείναντα ματς εκτός έδρας. Μια γκέλα όμως της Φλαμένγκο αρκεί για να τη βάλει ξανά στο παιχνίδι. Μέσα στο επόμενο 20ημερο θα ξέρουμε αν ο Λουίς θα κερδίσει το πρώτο του πρωτάθλημα ως προπονητής ή αν ο Φερέιρα θα προσθέσει μια ακόμα κούπα στην πλούσια τροπαιοθήκη του.
Αν η Παλμέιρας μείνει στη μάχη του τίτλου και μετά την επόμενη αγωνιστικό, πιθανόν στη συνέχεια να παίξει ρόλο και η ψυχολογία που θα έχουν οι δυο ομάδες μετά τον τελικό του Λιμπερταδόρες που θα διεξαχθεί το επόμενο Σάββατο στη Λίμα του Περού. Ποιοι θα διεκδικήσουν το μεγάλο τρόπαιο της ηπείρου; Η Παλμέιρας και η Φλαμένγκο!