Στη λίγκα των σούπερ-σταρ και των μεγάλων «εγώ», είναι φυσικό να υπάρχουν προσωπικές κόντρες και αντιπάθειες εντός και εκτός γηπέδων, των οποίων η εξέλιξη ποικίλει μέσα στον χρόνο. Aυτά είναι μερικά από τα πιο φημισμένα «μπρα ντε φερ» στην ιστορία του ΝΒΑ…
Το ΝΒΑ στηρίχτηκε στα μεγάλα rivalries για να χτίσει το τεράστιο brand που έχει σήμερα. Ειδικά στο παρελθόν, όπου σε αντίθεση με την κουλτούρα των ημερών μας ο κάθε σταρ ήθελε να «διαλύσει» τον αντίστοιχο της άλλης ομάδας και όχι να παίξει μαζί του(εξαιρέσεις πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν), οι αντιπαλότητες αυτές ήταν έντονες.
Πάμε να δούμε μερικές από αυτές.
Ερλ Μονρό vs Ουόλτ Φρέιζερ
«Μαύρος Ιησούς. Έτσι τον αποκαλούσαν. Από εκεί γιε μου πήρες το όνομα σου. Από τον Ιησού των ανοιχτών γηπέδων».
Η γλαφυρή ιστορική αναδρομή του Ντένζελ Ουάσινγκτον στον γιο του Ρέι Άλεν (Jesus Shuttlesworth) σχετικά με το πώς πήρε το όνομα του τα λέει όλα. Ο Ερλ Μονρό, ο «Μαύρος Ιησούς» των ανοιχτών της Νότιας Φιλαδέλφειας έκανε ανάλογη αίσθηση και στο ΝΒΑ με τους Μπούλετς της Βαλτιμόρης στα late 60s και 70s. Ο σπουδαίος Ουόλτ Φρέιζερ ήταν το αντίπαλο δέος. Ο μεγάλος σταρ των Νικς (με τις φημισμένες γούνες του) ανταγωνιζόταν τον Μονρό για τον άτυπο τίτλο του καλύτερου γκαρντ στο ΝΒΑ.
Ο Φρέιζερ είχε ήδη έναν τίτλο με τους Νικς το 1970 με τα αλήστου μνήμης heroics του Ουίλις Ριντ. Στα playoffs του 1971 οι Μπουλετς αποκλείουν την ομάδα της Νέας Υόρκης στον δεύτερο γύρο, με τον Φρέιζερ να δυσκολεύεται ιδιαίτερα να αμυνθεί απέναντι στον Μονρό. Η εξέλιξη της ιστορίας θυμίζει Χόλιγουντ. Οι Νικς καταφέρνουν να αποκτήσουν τον Μονρό, τοποθετώντας τον δίπλα στον Φρέιζερ. Ήταν μια κίνηση που γέννησε αμφιβολίες σχετικά με τη λειτουργικότητα της επίθεσης η οποία θα είχε δύο σολίστες που ήθελαν συνεχώς τη μπάλα στα χέρια τους. Οι δύο τους έγιναν πολύ καλοί φίλοι και κατέκτησαν τον τίτλο του ΝΒΑ το 1973, δημιουργώντας ένα καταπληκτικό περιφερειακό δίδυμο το οποίο χαρακτηρίστηκε τότε ως η Rolls-Royce των backcourts.
Λάρι Μπερντ vs Έρβιν «Μάτζικ» Τζόνσον
Η κόντρα επάνω στην οποία το ΝΒΑ έχτισε τη μεγάλη του αντεπίθεση, απογειώνοντας τη δημοτικότητα του σε δυσθεώρητα ύψη, σε μια δύσκολη περίοδο για τη λίγκα. Δύο μοναδικά ταλέντα και ξεχωριστές προσωπικότητες, βρήκαν την τέλεια απορρόφηση –με βάση την ιδιοσυγκρασία τους- στο επαγγελματικό πρωτάθλημα, δημιουργώντας ένα θρυλικό rivalry.
Το υπόβαθρο ήδη υπήρχε μιας και το 1979, ο Μάτζικ και το Μίτσιγκαν αντιμετώπιζαν στον τελικό του κολεγιακού πρωταθλήματος το Ιντιάνα Στέιτ του Λάρι Μπερντ (τοπικά αστέρια και οι δύο). Τα στερεότυπα στην αμερικανική κοινωνία των 80s έγιναν τα ιδανικά εργαλεία μάρκετινγκ για το ΝΒΑ. Τα λαμπερό «χολιγουντιανό» χαμόγελο και ο εξωστρεφής χαρακτήρας του Μάτζικ αποτελούσαν την τέλεια αντανάκλαση του κοσμοπολίτικου Λος Άντζελες ενώ ο δυναμισμός, τα fundamentals, η εξυπνάδα και το χαμηλό προφίλ του λιγομίλητου Μπερντ εκπροσωπούσαν άριστα την πόλη της Βοστόνης και την» ευρωπαϊκή» ανατολική ακτή.
Οι δύο τους κέρδισαν συνολικά 8 τίτλους, 6 βραβεία πολυτιμότερου παίχτη ενώ συναντήθηκαν τρεις φορές σε τελικούς. Εκτός των τεσσάρων γραμμών ανέπτυξαν μια στενή φιλία που διαρκεί μέχρι σήμερα.
ΝΒΑ 2021/2022: Οι αποδόσεις για τον νικητή!
Ουίλτ Τσάμπερλεϊν vs Μπιλ Ράσελ
Ο πρόδρομος του Μάτζικ εναντίον Μπερντ και παράλληλα η πιο μεγάλη χρονικά κόντρα στην ιστορία της λίγκας. Για παραπάνω από δέκα χρόνια (μέσα στα 60s) οι δύο κορυφαίοι αυτοί ψηλοί μονομαχούσαν στο «ζωγραφιστό», προκαλώντας τρόμο σε όσους βρίσκονταν τριγύρω. Ο Ράσελ ήταν η κολώνα των Σέλτις, ίσως ο καλύτερος αμυντικός παίχτης που έχει ποτέ το ΝΒΑ. Ο Τσάμπερλεϊν ήταν ασυναγώνιστος επιθετικά, κάνοντας ρεκόρ τα οποία κρατούν μέχρι σήμερα ενώ επηρέασε βαθιά το παιχνίδι ωθώντας τη λίγκα σε αναθεώρηση κανονισμών.
Παρ’όλα αυτά, και ενώ ο Τσάμπερλεϊν κέρδισε αρκετές προσωπικές μάχες από τον Ράσελ, ο σέντερ των Σέλτικς συνήθως κέρδιζε τον πόλεμο. Ο πρώτος υπερτερούσε σε ταλέντο, ο δεύτερος σε πνευματική συνοχή και ψυχικά αποθέματα ειδικά τη στιγμή που όλα κρίνονταν. Οι Σέλτικς του Ράσελ μετρούν 87 νίκες έναντι 60 των ομάδων του Τσάμπερλεϊν (Φιλαδέλφεια/Σαν Φρανσίσκο Ουόριορς, Σίξερς, Λέικερς) . Ο Μπιγκ Μπιλ έχει έντεκα δαχτυλίδια έναντι δύο του Ουίλτ. Οι δύο τους δεν υπήρξαν ποτέ φίλοι. Διατηρούσαν μια σχετικά καλή σχέση αμοιβαίου σεβασμού, η οποία μπήκε στο συρτάρι μετά τους τελικούς του 1969 όταν ο Ράσελ αποκάλεσε τον Τσάμπερλεϊν «quitter» (κάποιος που τα παρατάει εύκολα).
Kρις Πολ vs Ραζόν Ρόντο
Πάμε και στο σύγχρονο ΝΒΑ. Όλη η λίγκα γνωρίζει ότι, χρόνια τώρα, ότι μεταξύ του Κρις Πολ και του Ραζόν Ρόντο υπάρχει κάτι παραπάνω από απλή αντιπάθεια. Τα πάντα ξεκίνησαν το 2008, όταν ο πρωταθλητής με τους Σέλτικς Ρόντο, έμεινε εκτός TEAM USA με τον Κρις Πολ (που και πάλι δεν είχε καταφέρει να κάνει κάτι αξιόλογο στα playoffs) να παίρνει ουσιαστικά (και δίκαια, ήταν και είναι καλύτερος παίχτης) τη θέση του.
Το 2018 οι δύο τους ανταλλάσουν γροθιές στο παρκέ του Στέιπλς Σέντερ, όταν ο Ρόντο έφτυσε τον Πολ περνώντας από δίπλα του και ο δεύτερος του επιτέθηκε. Πλέον ο Ρόντο αναφέρεται –μιλώντας δημόσια- στον Πολ, με τον αριθμό της φανέλας και όχι με το όνομα του. Κάθε μονομαχία τους μυρίζει «πόλεμο» με την ένταση να πλημμυρίζει το παρκέ.
Ο Τάιρον Λου (έχει κοουτσάρει και τους δύο) έχει την πιο απλή εξήγηση για αυτό:
«Παίζουν απέναντι στον εαυτό τους. Είναι ίδιοι. Είναι φυσικό να υπάρχει αυτό το κλίμα».
Μάικλ Τζόρνταν vs Αϊζάια Τόμας
Από πού να αρχίσουμε και που να τελειώσουμε… Μιλάμε για μια περίπτωση όπου δύο άνθρωποι απλά δεν συμπαθούν ο ένας τον άλλον εξ αρχής, χωρίς καν να έχουν γνωριστεί. Η παρουσία του ενός στον χώρο απλά ενοχλεί τον άλλον. Ο Αϊζάια μεγάλωσε στους δρόμους του Σικάγου υπό καθεστώς μεγάλης φτώχειας. Στη γενέτειρα του πλέον όλοι προσκυνούσαν τον νέο φτεροπόδαρο σταρ της λίγκας. Ο Τόμας φοίτησε στην Ιντιάνα υπό τον Μπόμπι Νάιτ, ο Τζόρνταν στη Βόρεια Καρολίνα υπό τον Ντιν Σμιθ. Οι Πίστονς οικοδομούσαν την κυριαρχία τους στη λίγκα του ΝΒΑ παίζοντας ένα πολύ φυσικό (και λίγα λέω) μπάσκετ. Οι Μπουλς ήταν οι «δελφίνοι», βασιζόμενοι στη γνώση των βασικών του αθλήματος. Οι προϋποθέσεις για να μην πάει όλο αυτό καλά, ήταν «εκεί».
Στο Ολ Σταρ-παιχνίδι του 1985, ο Τόμας φαίνεται να μποϊκοτάρει τον νεαρό Τζόρνταν, συμβουλεύοντας τους συμπαίχτες του στην ανατολική ομάδα να μην του δίνουν τη μπάλα. Οι Πίστονς αναγκάζουν τους Μπουλς να φύγουν με κατεβασμένο το κεφάλι για διακοπές, τρεις φορές στις τότε συναντήσεις τους στα playoffs. Εκείνες τις βραδιές ουσιαστικά δημιουργήθηκε ο θρύλος των μετέπειτα πρωταθλητών Σικάγο Μπουλς. Οι «Ταύροι» πήραν τη σκυτάλη από τα «Κακά παιδιά» το 1991 (με πρωτεργάτη τον Τόμας αποχώρησαν στο τελευταίο ματς για τα αποδυτήρια, πριν τη λήξη του και χωρίς να συγχαρούν τον αντίπαλο).
Ο Τζόρνταν πήρε το αίμα του πίσω και εκτός παρκέ, όταν ουσιαστικά επέβαλλε στο μάνατζμεντ της Dream Team να μην πάρουν τον Τόμας στην ομάδα, απειλώντας ότι ο ίδιος δεν θα αγωνιστεί στην Ολυμπιάδα της Βαρκελώνης.