Κάθε λίστα εμπεριέχει τον κίνδυνο να σε κράξουν. Να αρχίσουν τα “μα είναι δυνατόν να μην μπήκε αυτό” ή τα “γιατί βάλατε αυτό”.  Με τη δεκαετία να φεύγει (ναι, ναι, ναι, ξέρουμε ότι ‘επίσημα’ δεν φεύγει τώρα αλλά μεταξύ μας τώρα, στο μυαλό όλων αύριο τελειώνει η δεκαετία) η επιλογή μόλις δέκα γκολ από τα δεκάδες χιλιάδες που μπήκαν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου δεν είναι εύκολη. Πολλά γκολ κόπηκαν τελευταία στιγμή, κάποια μπορεί να μας διέφυγαν. Το σίγουρο είναι ότι τα παρακάτω δέκα γκολ έγραψαν τη δική τους ιστορία. Ορισμένα ήταν πανέμορφα, έργα τέχνης ικανά να τα βάλεις σε ένα μουσείο και να ζητάς είσοδο από τους επισκέπτες για να τα δουν. Ορισμένα άλλα δεν ήταν αριστουργήματα, αλλά μπήκαν σε σπουδαία ματς, σε σπουδαίες στιγμές και καθόρισαν την ποδοσφαιρική ιστορία μιας πολύ πλούσια δεκαετίας.

Λίγο πριν αποχαιρετίσουμε τη χρονιά που φεύγει και μαζί της και τη δεκαετία και μέχρι να επιστρέψει η μπαλίτσα (κλασικά με τους θεόμουρλους Άγγλους που παίζουν και την Πρωτοχρονιά), θυμόμαστε δέκα γκολ και τις ιστορίες τους:

• Λιονέλ Μέσσι, 27 Απριλίου 2011, Ρεάλ-Μπαρτσελόνα 0-2

Μπορεί να μοιάζει πλέον λίγο μακρινή αλλά υπήρχε μια εποχή στην αρχή της δεκαετίας που νόμιζες πως το μόνο ματς που ενδιαφέρει όλο τον πλανήτη είναι το Ρεάλ-Μπαρτσελόνα. Ειδικά την άνοιξη του 2011 η κατάσταση είχε ξεφύγει όταν οι δυο τους κλήθηκαν να παίξουν τόσες φορές που ακόμα κι αν σηκωνόσουν το βράδυ να πας τουαλέτα, υπήρχε σοβαρή πιθανότητα στην τηλεόραση να έπαιζε κάποιο clasico. Σε ένα από εκείνα τα μαζεμένα ματς, για την ακρίβεια το πιο σημαντικό όλων μιας και ήταν ημιτελικός Τσάμπιονς Λιγκ, ο Μέσσι καθάριζε την πρόκριση με δυο γκολ, το δεύτερο εκ των οποίων ήταν… αρκετά εντυπωσιακό.

https://www.youtube.com/watch?v=UscczWoT7yY

•  Γκάρεθ Μπέιλ, 26 Μαΐου 2018, Ρεάλ-Λίβερπουλ 3-1

Σ’έναν ιστορικό τελικό που επιβεβαίωσε την απόλυτη κυριαρχία της Ρεάλ στο Τσάμπιονς Λιγκ αυτής της δεκαετίας, ο Γκάρεθ Μπέιλ έβαλε ένα από τα ωραιότερα γκολ που έχουμε δει σε τελικό. Στην ίδια λίστα πάντως θα μπορούσε άνετα να συμπεριληφθεί και το δεύτερο γκολ του εκείνη τη βραδιά που μπορεί να υστερούσε σημαντικά σε ομορφιά αλλά έχει πιθανόν μεγαλύτερη συμβολική αξία, αφού ουσιαστικά τελείωσε οριστικά την καριέρα του Λόρις Κάριους στο Άνφιλντ και άνοιξε το δρόμο για τον Άλισον, που αποδείχτηκε βασικότατο γρανάζι της νέας επιτυχημένης Λίβερπουλ.

• Τρόι Ντίνι, 12 Μαΐου 2013, Γουόφορντ-Λέστερ 3-1

Δεν έκρινε πρωτάθλημα, δεν έκρινε τίτλο, δεν έκρινε καν άνοδο (αφού η Γουότφορντ ηττήθηκε μετά στον τελικό των πλέι οφ της Τσάμπιονσιπ). Ήταν, είναι και θα είναι όμως για πάντα ένα από τα πιο τέλεια ποδοσφαιρικά βίντεο που έχουμε δει, από αυτά που κάθε φορά που τα βλέπεις ανατριχιάζεις κι ας μην σχετίζονται με κάποια αγαπημένη σου ομάδα.

• Δημήτρης Σιαλμάς, 8 Μαΐου 2011, ΠΑΣ Γιάννινα-Εθνικός Αστέρας 3-0

Όπως και να το δει κανείς, δεν θα μπορούσε να λείπει μια ελληνική στιγμή από αυτή τη δεκάδα. Παρ’όλο που η φάση δεν προέρχεται από την πρώτη κατηγορία, είμαστε σίγουροι πως, περιέργως για Ελλάδα, κανένας δεν θα φέρει αντίρρηση στην επιλογή του συγκεκριμένου γκολ. Σέντρα με ραμπόνα του Σκούφαλη, ψαλιδάκι του Σιαλμά και η μπάλα στα δίχτυα, σε ένα γκολ που έχει αποκτήσει ήδη μυθικές διαστάσεις από πολλές απόψεις.

• Ντιβόκ Ορίγκι, 7 Μαΐου 2018, Λίβερπουλ-Μπαρτσελόνα 4-0

Αν σου ζητήσει κάποιος να χαρακτηρίσεις με μια μόνο λέξη αυτή τη δεκαετία όσον αφορά το Τσάμπιονς Λιγκ, είναι σχεδόν σίγουρο ότι η πρώτη που θα σου έρθει στο μυαλό είναι “ανατροπές”. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο φαίνεται πως δεν είσαι άνετος με κανένα υπέρ σου σκορ κι αυτό το έχει καταλάβει καλύτερα από όλους η Μπαρτσελόνα, που το έζησε και από τη θετική (με την Παρί) και από την αρνητική του σκοπιά (με Ρόμα και Λίβερπουλ). H φράση “Corner taken quickly… ORIGI!” είναι ήδη μέρος της ιστορίας του ποδοσφαίρου και δεν έχουμε κλείσει ούτε χρόνο από εκείνη τη μέρα που κατηφόρισε το Άνφιλντ.

https://www.youtube.com/watch?v=tZnvi8huvk0

• Αντρές Ινιέστα, 11 Ιουλίου 2010, Ισπανία-Ολλανδία 1-0
  

Μερικά γκολ δεν χρειάζεται να είναι όμορφα για να γράψουν ιστορία. Μερικά παιχνίδια δεν χρειάζεται να μένουν αξέχαστα για να αναφέρονται πάντα. Έτσι κι εκείνον τον Ιούλιο του 2010. Όταν η Ισπανία έβρισκε απέναντί της την Ολλανδία σε έναν τελικό Μουντιάλ που είχε ήδη γράψει ιστορία πριν ξεκινήσει. Δυο ομάδες με “ταμπέλα λούζερ” που θα λεγε και μια μορφή βρίσκονταν αντιμέτωπες. Η Ολλανδία που πάντα εξιτάρει τον ουδέτερο δεν είχε και τόσες συμπάθειες αυτή τη φορά, εξαιτίας παικτών όπως κι ο ντε Γιονγκ και της απομάκρυνσής της από τα… ιδεώδη του ολλανδικού ποδοσφαίρου. Η Ισπανία είχε ήδη κερδίσει το προηγούμενο Euro και φαινόταν να έχει το know-how. Ο Χάουαρντ Γουέμπ γέμισε με κάρτες τους παίκτες και ο αγώνας κυλούσε αργά αργά προς τα πέναλτι. Μια μπαλιά του Τόρες, μια κόντρα, μια πάσα του Σεσκ Φάμπρεγας κι ο ακούραστος εργάτης, ο μικρός μάγος Αντρές Ινιέστα σκόραρε. Και μπορεί το γκολ να μην ήταν κάτι φοβερό, αλλά ο πανηγυρισμός, αφιερωμένος στον αδικοχαμένο Ντάνι Χάρκε, σίγουρα δεν ξεχάστηκε ποτέ.

• Σέρχιο “Κουν” Αγκουέρο, 13 Μαΐου 2012, Μάντσεστερ Σίτι-ΚΠΡ 3-2

Μπορεί η Σίτι να έγινε πλούσια, να ξόδεψε πολλά χρήματα, να πήρε παίκτες, να έπαιξε ωραίο ποδόσφαιρο, αλλά το πιο κομβικό σημείο στη σύγχρονη ιστορία της ήρθε μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Η Γιουνάιτεντ κέρδιζε με 0-1 μέσα στο Σάντερλαντ και η τσίχλα του Σερ Άλεξ ετοιμαζόταν να σηκώσει ακόμα ένα πρωτάθλημα που θα έριχνε στην κατάθλιψη τους γείτονες, καθώς η Σίτι βρισκόταν πίσω στο σκορ από την αδιάφορη ΚΠΡ. Το γκολ του Τζέκο έδωσε κάποιες αμυδρές ελπίδες, αλλά ο χρόνος ήταν ελάχιστος. Η παράλληλη σύνδεση έστηνε ένα γκρανγκινιολικό, χιτσκοκικό φινάλε, η μπάλα έφτασε στα πόδια του ανθρώπου που θα γινόταν ήρωας, το “Αγκουέροοοοοοοοο” του σπίκερ γράφτηκε στην ιστορία και το γκολ του Αργεντίνου έδωσε στη Σίτι το πρώτο της πρωτάθλημα μετά από 44 χρόνια.

• Χουάν Φερνάντο Κιντέρο, 9 Δεκεμβρίου 2018, Ρίβερ-Μπόκα 3-1

Λίγο πριν φύγει η δεκαετία, είδαμε κάτι μοναδικό. Τον πρώτο τελικό του Κόπα Λιμπερταδόρες ανάμεσα σε Μπόκα και Ρίβερ. Και μπορεί (τουλάχιστον στο Τσάμπιονς Λιγκ) οι τελικοί μεταξύ δύο ομάδων από την ίδια χώρα να είναι παραδοσιακά ξενέρωτοι και βαρετοί, αλλά εδώ παιδιά μιλάμε για τη Λατινική Αμερική. Ζήσαμε μοναδικές στιγμές γραφικότητας, καφρίλας, ανοργανωσιάς, αλλά και πάθους και αρκετά καλού ποδοσφαίρου. Η ρεβάνς του πρώτου ματς με τα πολλά έγινε τελικά στη… Μαδρίτη και το Μπερναμπέου και το 2-2 του πρώτου αγώνα ήταν το καλύτερο ορεκτικό. Μπορεί η ατμόσφαιρα στην Ισπανία να μην ήταν τόσο καλή, όσο θα ήταν στο Μονουμεντάλ, αλλά το παιχνίδι καθήλωσε εκατομμύρια ουδέτερους που είδαν Ρίβερ και Μπόκα να πηγαίνουν στην παράταση με το 1-1. Και μπορεί το παιχνίδι να τελείωσε 3-1, αλλά το τελευταίο γκολ ήταν απλώς το τυπικό (με την Μπόκα να είναι πλέον με 9). Σε αντίθεση με αυτό του 2-1, του Κολομβιανού Κιντέρο με το απύθμενο ταλέντο και τα πολλά προσωπικά λάθη. Ένας πύραυλος από το αριστερό που καθάρισε το ματς και τον έβαλε στο πάνθεον αυτού του σπουδαίου ντέρμπι.

• Κριστιάνο Ρονάλντο, 3 Απριλίου 2018, Γιουβέντους-Ρεάλ Μαδρίτης 0-3

Το συγκεκριμένο γκολ κάνει τικ σε πολλές κατηγορίες. Κατ’ αρχήν είναι πανέμορφο και ψηφίστηκε για γκολ της χρονιάς σε πολλές ψηφοφορίες. Στη συνέχεια, ήταν σε ένα ζευγάρι με τεράστια ονόματα. Και όχι απλώς είχε τεράστια ονόματα, είχε και τεράστιες συγκινήσεις. Το 0-3 του πρώτου αγώνα έφερε σχεδόν λαϊκά δικαστήρια στο Τορίνο, αλλά στη ρεβάνς η Γιουβέντους έκανε το δικό της σόου στο Μπερναμπέου και παραλίγο να έπαιρνε την πρόκριση, θα θυμάστε όλοι τις διαμαρτυρίες του Μπουφόν και των υπολοίπων. Και τέλος, ήταν το κύκνειο άσμα του CR7 και το γκολ που έφερε το χειροκρότημα από τους οπαδούς της Γιουβέντους και σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Κριστιάνου έπαιξε τεράστιο ρόλο στην απόφασή του να καταλήξει εκεί.

• Μάριο Μπαλοτέλι, 28 Ιουνίου 2012, Ιταλία-Γερμανία 2-1

Πολλά μπορείς να πεις για τον Μάριο Μπαλοτέλι. Για το τεράστιο ταλέντο του, τη δύσκολη ζωή του, το άδειο κεφάλι του, τα πρωτοσέλιδα για εξωγηπεδικούς λόγους, το ρατσισμό που έχει δεχτεί. Ο Ιταλός όμως, εκείνο το καλοκαίρι του 2012 σε έναν ημιτελικό Euro, έγραψε μερικές από τις σπουδαιότερες στιγμές στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Απέναντι σε μια Γερμανία που ήταν το φαβορί, ο Σούπερ Μάριο σκόραρε δύο φορές και χάρισε την πρόκριση για τον τελικό. Η κεφαλιά στο 20′ ήταν απλά η εισαγωγή, αλλά το τούβλο για το 2-0 που άφησε το Νόιερ να κοιτάει και ο πανηγυρισμός με το βλέμμα του παρανοϊκού και τα πλούσια μούσκουλα σε πλήρη θέα ήταν η πιο Μπαλοτέλι στιγμή που είδαμε ποτέ. Κι ας κατέρρευσε στον τελικό η Ιταλία.