Ο καλός ‘στρατιώτης’ Αντριάν Μαριάπα

Το προηγούμενο Σάββατο η Γουότφορντ ταξίδευε στο Γούλβερχαμπτον για να αντιμετωπίσει την Γουλβς. Τα δεδομένα πριν τον αγώνα δεν ήταν καθόλου ενθαρρυντικά για τους φιλοξενούμενους. Η Γουότφορντ προερχόταν από πέντε παιχνίδια χωρίς νίκη, ενώ είχε να κρατήσει ανέπαφη την εστία της από την πρεμιέρα του πρωταθλήματος, τον Αύγουστο. Από την άλλη, η νεοφώτιστη Γουλβς μετρούσε έξι ματς χωρίς ήττα ενώ στην έδρα της ήταν αήττητη από τον Ιανουάριο! Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο προπονητής των φιλοξενούμενων, Χάβι Γκράθια, είχε να αντιμετωπίσει την απώλεια πέντε παικτών, λόγω τραυματισμών ή τιμωρίας.

Ελλείψει άλλων επιλογών, ο Ισπανός τεχνικός ενημέρωσε τον Αντριάν Μαριάπα πως προορίζεται για βασικός. Ο Άγγλος σέντερ μπακ, που έχει πατήσει τα 33, ετοιμάστηκε για την πρώτη του φετινή παρουσία στη βασική ενδεκάδα, αφού μέχρι τότε μετρούσε όλα κι όλα 36 λεπτά συμμετοχής στην Πρέμιερ Λιγκ. Ενενήντα αγωνιστικά λεπτά αργότερα, η Γουότφορντ έφευγε από το ‘Μολινό’ με ένα πολύ σημαντικό διπλό, κρατώντας επιτέλους και το μηδέν στην άμυνα (0-2).

Μετά το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή και την ώρα που όλοι οι συμπαίκτες του είχαν επιστρέψει στα αποδυτήρια, ο Μαριάπα γύρισε στον αγωνιστικό χώρο, κατευθύνθηκε προς την κερκίδα των φιλοξενούμενων οπαδών και αφού τους χειροκρότησε, χάρισε τη φανέλα του σ’ένα παιδί με κινητικά προβλήματα. Όταν οι δημοσιογράφοι του ζήτησαν ένα σχόλιο για την απόδοση του, το περιβραχιόνιο που φορούσε και το γεγονός ότι δεν είχε προτιμηθεί καθόλου από τον προπονητή του ως εκείνη τη μέρα, η απάντηση του ήταν: “Είναι πάντα μεγάλη τιμή για μένα να φοράω το περιβραχιόνιο αλλά το μόνο που έχει σημασία είναι ότι κερδίσαμε. Αυτό ήταν το μόνο που μ’ένοιαζε”.

Η παραπάνω περιγραφή της ημέρας του Αντριάν Μαριάπα λογικά αρκεί για να καταλάβει κάποιος ότι πρόκειται για έναν κλασικό ποδοσφαιριστή από αυτούς που συνήθως χαρακτηρίζουμε “εργάτες” ή “στρατιώτες”. O Άγγλος, με ρίζες από την Τζαμάικα και τα Φίτζι, είναι ένας απ’αυτούς τους αποκαλούμενους “τίμιους” παίκτες, που ποτέ δεν είχε το ιδιαίτερο ταλέντο για να ξεχωρίσει και να προβληθεί ιδιαίτερα από τα ΜΜΕ αλλά που κατάφερε με σκληρή δουλειά, πείσμα και αγάπη γι’αυτό που κάνει να φτάσει αρκετά ψηλά και να κερδίσει την εκτίμηση και την αποδοχή όλων των συμπαικτών του, των οπαδών αλλά και αρκετών δημοσιογράφων, που τον έχουν συμπεριλάβει σε λίστες με τους πιο υποτιμημένους παίκτες.

Μια ικανοποιητική περιγραφή του μπορεί να βρεθεί σε παλιότερες δηλώσεις του συμπαίκτη του στην εθνική Κρις Χάμφρεϊ: “Είναι υπέροχος τύπος και εντός και εκτός γηπέδου. Εκτός από καλός αμυντικός είναι και ο τύπος του ποδοσφαιριστή που θα έκανε τα πάντα για τους συμπαίκτες του κι απ’αυτούς που βοηθάνε με κάθε τρόπο τους νεότερους να εξελιχθούν”.

O Μαριάπα κατάλαβε από νωρίς πως σ’αυτόν τον τόσο απαιτητικό χώρο δεν πρόκειται να σου χαριστεί τίποτα, ειδικά όταν το ταλέντο δεν ξεχειλίζει από τα μπατζάκια σου. Ήταν μόλις 16 χρονών όταν προσπάθησε να κερδίσει μια υποτροφία για τις ακαδημίες της αγαπημένης του Γουότφορντ. Δυστυχώς γι’αυτόν η δοκιμή δεν πήγε τόσο καλά. Εκεί που όμως οι περισσότεροι θα τα παρατούσαν ή θα επέλεγαν μια ευκολότερη διαδρομή, δοκιμάζοντας την τύχη τους σε κάποια μικρότερη ομάδα, ο Μαριάπα αρνήθηκε να το βάλει κάτω και να παρατήσει το όνειρο του τόσο γρήγορα.

Παρά το γεγονός ότι δεν συμπεριλαμβανόταν στα πλάνα των προπονητών της ακαδημίας, ζήτησε να παραμείνει και να προπονείται μαζί τους, χωρίς να έχει κανένα από τα προνόμια που απολάμβαναν τα υπόλοιπα πιτσιρίκια που είχαν επιλεχθεί (όπως η συμμετοχή σε συχνές δοκιμές που σου άνοιγαν την πόρτα για την επαγγελματική ομάδα, καθώς και ένας εβδομαδιαίος μισθός της τάξης των 70 λιρών). “Δεν ήταν θέμα τα χρήματα. Επέμεινα απλά για να δείξω σε όλους ότι ήμουν αρκετά καλός για να πάρω κι εγώ υποτροφία. Κάπως έτσι έμαθα να μην παίρνω τίποτα στη ζωή ως δεδομένο. Για δυο χρόνια ερχόμουν κάθε μέρα έτοιμος να δουλέψω σκληρά για να αποδείξω τι αξίζω. Αυτό προσπαθώ να κάνω ακόμα και τώρα”.

Σχεδόν τρία χρόνια μετά από εκείνη την απόρριψη, η τρομερή επιμονή του δικαιώθηκε. Η Γουότφορντ τον ενέταξε στο δυναμικό της και από τις κερκίδες όπου έβλεπε τα ματς της ομάδας, ο Μαριάπα βρέθηκε στον αγωνιστικό χώρο να φοράει τη φανέλα της στην Τσάμπιονσιπ, παίζοντας όπου του ζητούσαν οι προπονητές του: Κάποιες φορές σέντερ μπακ, κάποιες στο δεξί άκρο της άμυνας, μερικές φορές μπροστά από το δίδυμο των κεντρικών αμυντικών, μέχρι και σαν κεντρικό χαφ έχει δοκιμαστεί.

Μέσα στα επόμενα χρόνια καθιερώθηκε στην ενδεκάδα, ξεπέρασε τις 100 συμμετοχές στην Πρέμιερ Λιγκ και τις 250 συνολικά με τη φανέλα της Γουότφορντ, ψηφίστηκε καλύτερος παίκτης της τη σεζόν 2011-12, φόρεσε το περιβραχιόνιο από μικρή ηλικία, έβγαλε αρχηγικούς λόγους στα αποδυτήρια πριν από σημαντικές νίκες, έγινε διεθνής με την Τζαμάικα και στόχος προτάσεων από αρκετές ομάδες (ανάμεσα τους η Νιούκαστλ και η Ρέιντζερς) και έκανε δυο ικανοποιητικά περάσματα από την Ρέντινγκ και την Κρίσταλ Πάλας πριν επιστρέψει στη Γουότφορντ το 2016 στα 30 του, σαν μια καλή ρεζέρβα που μπορεί να δώσει ανάσες στο χώρο της άμυνας. Η πραγματικότητα αποδείχτηκε διαφορετική βέβαια αφού οι τραυματισμοί των βασικών αμυντικών στην αρχή της περσινής σεζόν, τον μετέτρεψαν σε αναντικατάστατο μέλος της ομάδας. Ο Μαριάπα μπήκε από σπόντα στην 11αδα και έμεινε εκεί για 30 παιχνίδια, βοηθώντας τη Γουότφορντ να μείνει μακριά από τις θέσεις του υποβιβασμού και να ανανεώσει τη θέση της στα μεγάλα σαλόνια της Πρέμιερ Λιγκ.

Τα κατορθώματα του όμως δεν σταματούν εντός των τεσσάρων γραμμών. Όταν τον Ιούνιο του 2012 ο συμπαίκτης του Τρόι Ντίνι καταδικάστηκε σε 10 μήνες φυλάκιση για βιαιοπραγία (τελικά έκατσε μέσα 3 μήνες), ο Μαριάπα δεν μπορούσε να μείνει αμέτοχος. Μιας και το συμβόλαιο του Ντίνι είχε ‘παγώσει’ κατά τη διάρκεια της κράτησης, η οικογένεια του έμεινε χωρίς εισόδημα. Ο Μαριάπα ανέλαβε να συντηρεί τη γυναίκα και το παιδί του συμπαίκτη του, μέχρι αυτός να επιστρέψει από τη φυλακή (ή από το “προπονητικό κέντρο που έκανε προετοιμασία”, όπως έλεγαν στον μικρό γιο του). Εκτός από το να μοιράζεται το μισθό του με μια ξένη οικογένεια, ήταν κι αυτός που στάθηκε περισσότερο απ’όλους στον φυλακισμένο επιθετικό της ομάδας του, με τον οποίο μιλούσε συχνά, προσπαθώντας να τον στηρίξει ψυχολογικά.

Η ενέργεια του ήρθε στο φως της δημοσιότητας αρκετά χρόνια αργότερα από τον ίδιο τον Ντίνι, που αποκάλυψε επίσης πως ο Μαριάπα δεν του ζήτησε ποτέ πίσω τα λεφτά του. “O Τρόι είναι ο Τρόι. Όποιος τον ξέρει, γνωρίζει πως είναι ένα ασταμάτητο πειραχτήρι. Όταν είσαι νέος, κάνεις λάθη. Ο Τρόι έμαθε από αυτά και έγινε πολύ πιο υπεύθυνο άτομο. Εκείνη την εποχή περνούσε μια δύσκολη φάση. Είμαι όμως σίγουρος ότι θα έκανε κι αυτός το ίδιο για μένα σε μια αντίστοιχη περίπτωση. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή όταν νοιάζεσαι για κάποιον”.

Σήμερα το απόγευμα η Γουότφορντ υποδέχεται τη Χάντερσφιλντ, ψάχνοντας μια ακόμα νίκη που θα την κρατήσει ψηλά στη βαθμολογία και κοντά στις θέσεις που οδηγούν στην Ευρώπη. Η επιστροφή στην αγωνιστική δράση του βασικού σέντερ μπακ, Κριστιάν Καμπασέλ, δημιουργεί έναν ευχάριστο πονοκέφαλο για τον Χάβι Γκράθια. Θα επαναφέρει στο βασικό σχήμα τον 27χρονο Βέλγο ή θα κρατήσει αυτόν που ήρθε από τον πάγκο και βοήθησε την ομάδα να επιστρέψει στις επιτυχίες;

Σύμφωνα μ’ένα ανεπίσημο γκάλοπ πάντως, οι οπαδοί της Γουότφορντ προτιμούν να δούνε στην 11αδα τον Αντριάν Μαριάπα. Το δικό τους παιδί, τον ιδανικό εργάτη που θα παίξει οπουδήποτε του πει ο προπονητής για χάρη της ομάδας, τον ωραίο τύπο που μπορεί να μην δει ποτέ το όνομα του στους τίτλους των εφημερίδων και να μην παρευρεθεί ποτέ σε γκαλά με βραβεία για τους καλύτερους ποδοσφαιριστές, αλλά θα έχει πάντα σαν έπαθλο την αναγνώριση των οπαδών και μια ατέλειωτη λίστα με κοπλιμέντα απ’όσους συνεργάστηκαν μαζί του όλα αυτά τα χρόνια.