Φραντσέσκο Ατσέρμπι: Ένας νικητής χωρίς πρωταθλήματα

Η λέξη “νίκη” παρότι θεωρητικά δεν αφήνει χώρο για παρερμηνείες, στην πραγματικότητα δεν σημαίνει απλώς να φτάσεις στην κατάκτηση κάποιου τίτλου, κάποιας διάκρισης. Πολλές φορές το τι είναι πραγματικά μια νίκη και ποιος είναι νικητής, διαφέρει από τον ορισμό του λεξικού. Ο Φραντσέσκο Ατσέρμπι γεννήθηκε σε ένα χωριό λίγο έξω από το Μιλάνο και ξεκίνησε να παίζει μπάλα στη γειτονική Πάβια της Γ’ εθνικής. Η πορεία του δεν ήταν εύκολη. Πήγε δανεικός σε διάφορες ομάδες, αλλά δούλεψε, βελτιώθηκε και πάλεψε. Στα 22 του, όταν άλλοι έχουν κάνει το μεγάλο βήμα για να είναι βασικοί σε μεγάλες ομάδες, ο ίδιος έκανε μόλις την πρώτη του σοβαρή μεταγραφή. Σέντερ μπακ στη Ρετζίνα της Serie B. Έγινε βασικό της στέλεχος, αλλά τελικά η ομάδα της Καλαβρίας έχασε την άνοδο στα μπαράζ.

Οι εμφανίσεις του Ατσέρμπι όμως δεν πέρασαν απαρατήρητες και ήρθε η Κιέβο να τον εντάξει στον δυναμικό της και στη Serie A, σε μια σειρά ανακατατάξεων με συνιδιοκτησίες παικτών. Κι από την Κιέβο, την επόμενη χρονιά, το ενδιαφέρον μεγαλύτερων συλλόγων. Ο Ατσέρμπι πραγματοποιεί το όνειρό του: «Με τιμά το ενδιαφέρον της Ίντερ και της Γιούβε, αλλά είμαι από μικρό παιδάκι Μίλαν και το είδωλό μου ήταν ο Γουεά.» Ο Φρατντσέσκο ήταν ακόμα και οργανωμένος οπαδός του συλλόγου και η επιλογή του το καλοκαίρι του 2012 είναι οι ροσονέρι. Η Μίλαν αγοράζει το 50% από την Κιέβο και το υπόλοιπο παραμένει στην Τζένοα. Ένα δυσάρεστο γεγονός όμως, απειλεί την καριέρα του. Ο πατέρας του πεθαίνει από καρδιά λίγους μήνες πριν την μεταγραφή του στη Μίλαν. Όπως εκμυστηρεύεται ο ίδιος, με τον πατέρα του έχει μια περίεργη σχέση αγάπης-μίσους. Ο πατέρας του είναι αυτός που τον σπρώχνει συνεχώς, προκαλώντας συχνά τις αντιδράσεις του γιου του. “Όταν υπέγραψα με την Τζένοα, του έβαλα το συμβόλαιο μπροστά στα μούτρα του”, θα δηλώσει.

Αγνώριστος εμφανισιακά και αγωνιστικά στη Μίλαν

Ο θάνατός του όμως τον επηρεάζει πολύ και ο νεαρός Ιταλός χάνει τον δρόμο του. Ο Ατσέρμπι δεν ήταν ποτέ κάποιος που μασάει τα λόγια του. Περιγράφει τι έγινε το 2013 σε συνέντευξή του στη Λα Ρεπούμπλικα και τη μάχη που έδωσε με την κατάθλιψη. «Στη Μίλαν έπιασα πάτο. Δεν είχα κανένα κίνητρο να παίξω. Απλώς έπινα». Ο Ατσέρμπι είχε πάρει το 13 του Νέστα, αλλά ήταν μια προσβολή προς το νούμερο και τον παίκτη. Δεν ήταν σε θέση να προσφέρει απολύτως τίποτα, με τον ίδιο να παραδέχεται ότι πήγαινε σε προπονήσεις κομματάκι σουρωμένος. Δεν κάνει ζωή αθλητή, δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για την μπάλα. Μετά από ένα σκάρτο εξάμηνο, όπου αγωνίζεται συνολικά σε δέκα παιχνίδια, η Μίλαν δίνει το 50% που έχει στην Τζένοα. Η Τζένοα με τη σειρά της τον στέλνει και πάλι στην Κιέβο, όπου και κλείνει τη σεζόν 2012-13. Η Σασουόλο είναι αυτή που πιστεύει στον Ατσέρμπι και τον αποκτά. Όταν όμως κάνει τα καθιερωμένα ιατρικά τεστ, κάποια περίεργα αποτελέσματα στις εξετάσεις αίματος οδηγούν σε περαιτέρω εξετάσεις. Το σοκ έρχεται. Ο Ατσέρμπι έχει καρκίνο στον αριστερό όρχι.

«Αν ένιωσα φόβο; Σταμάτησα να φοβάμαι πριν 6 χρόνια», λέει στην ίδια συνέντευξη για τα όσα πέρασε. Πράγματι, ο Ατσέρμπι κάνει επέμβαση αφαίρεσης όγκου και επιστρέφει στην ομάδα και τις προπονήσεις. Σκεφτόταν τι θα κάνει αν η αρρώστια επανέρθει. «Θα το αντιμετωπίσω ξανά», λέει στον εαυτό του. Λίγους μήνες αργότερα, χρειάζεται να το αποδείξει.  Σε ένα τεστ αντιντόπινγκ τα αποτελέσματα είναι εκτός ορίων. Ο ίδιος λέει ότι προφανώς και δεν έχει ντοπαριστεί. Τα υψηλά επίπεδα των ορμονών που εντοπίζονται, τελικά οφείλονται στον καρκίνο που έχει επανέλθει και πάλι, αυτή τη φορά δεξιά. Νέα μάχη, αυτή τη φορά με χημειοθεραπείες για περίπου 2,5 μήνες. Μπαίνει σε έναν άλλον κόσμο, τον κόσμο των καρκινοπαθών. Τον περιγράφει ως ένα μέρος πόνου, αλλά και κουράγιου. Οι συμπαίκτες του και όσοι είναι γύρω από την ομάδα της Σασουόλο εντυπωσιάζονται από τη δύναμη που δείχνει. Τότε θα δημιουργήσει και μια στενή σχέση με τον γιατρό της ομάδας.

Τα γραμμένα μηνύματα στα πόδια του Ατσέρμπι

«Ο καρκίνος μου έσωσε τη ζωή», δηλώνει και δεν το λέει προκλητικά. «Ακούγεται παράδοξο, αλλά αυτή η ασθένεια με βελτίωσε ως άνθρωπο. Έδιωξε τις τύψεις, άρχισα να κοιτάω γύρω μου. Απομάκρυνα καθετί αχρείαστο και αρνητικό από τη ζωή μου, μαζί και τις ψευδαισθήσεις. Σταμάτησα να κάνω μεγάλα όνειρα και επικεντρώθηκα στους απλούς στόχους». Μια σχεδόν τελειωμένη καριέρα μπαίνει σε σειρά. Η ζωή του Ιταλού σέντερ μπακ αλλάζει. Οι νύχτες ποτού και οι έξοδοι σταματούν. Προσέχει τη διατροφή του, κόβει το αλκοόλ, κάνει συνεδρίες ψυχανάλυσης μέσω Internet με έναν ειδικό στη Μόντενα. Τα καταφέρνει και επιστρέφει. Η Σασουόλο τον περιμένει, και το “λιοντάρι” γυρίζει. Το παρατσούκλι που έδωσε στον εαυτό του, λίγο αφότου ο μικρός Ελία πέθανε από καρκίνο. Ένα παιδί που γνώρισε κατά τη διάρκεια της περιπέτειάς του και τον άγγιξε για πάντα. «Πέθανε δίνοντας τη μάχη σαν λιοντάρι», λέει για τον μικρό του φίλο και κάπως έτσι πήρε κι ο ίδιος το όνομα. Το λιοντάρι της Σασουόλο από τον Οκτώβριο του 2015, μέχρι και τον Ιανουάριο του 2019 παίζει ασταμάτητα, αγγίζοντας σχεδόν το ρεκόρ του Χαβιέρ Ζανέτι. 149 σερί ματς. Πιο δυνατός από ποτέ.

Το καλοκαίρι του 2018 έρχεται η δεύτερη μεγάλη ευκαιρία για τον Ατσέρμπι να παίξει σε υψηλότερο επίπεδο. Έχει ήδη πει όχι στη Λέστερ του Ρανιέρι, ενώ αργότερα είπε όχι και στη Ζενίτ του Μαντσίνι. Θεωρούσε ότι έπρεπε να ανταποδώσει την εμπιστοσύνη των ανθρώπων της Σασουόλο και γι’ αυτό έμεινε για αρκετό καιρό, δεν θέλει να στενοχωρήσει τον φίλο του γιατρό της Σασουόλο. Όταν πλέον έρχεται το πλήρωμα του χρόνου, κάνει το επόμενο βήμα. Η Λάτσιο τον αποκτά κι αυτός μετακομίζει στην πρωτεύουσα. Ο Λοτίτο τον είχε στο στόχαστρο για παρτενέρ του ντε Φράι, αλλά η πώληση του τελευταίου τον έφερε ως αντικαταστάτη του. Αρκετοί ήταν αυτοί που είχαν αμφιβολίες για το αν ο Ατσέρμπι θα τα καταφέρει. Το σερί που όπως είπαμε ξεκίνησε το 2015, και ολοκληρώθηκε εξαιτίας μιας δεύτερης κίτρινης με τη Νάπολι (είναι εντυπωσιακά λίγες οι κάρτες που παίρνει για κεντρικό αμυντικό) στις 20/1/2019, έδωσε την απάντηση σε όλους. Ο Ατσέρμπι έγινε ηγετική μορφή στη Λάτσιο.

Τρεις φουλ σεζόν σε μια πραγματικά καλή ομάδα, με τον ίδιο να ξεχωρίζει για το πάθος και την προσφορά του. Κάπως έτσι επέστρεψε και στις κλήσεις της εθνικής Ιταλίας. Παράλληλα, κέρδισε και τους δύο μοναδικούς τίτλους της καριέρας του. Ένα κύπελλο και ένα Σούπερ Καπ Ιταλίας. Βασικός στην πορεία της Λάτσιο στο κύπελλο του 2019, εμποδίζοντας Μίλαν και Αταλάντα να σκοράρουν. Βασικός και στο Σούπερ Καπ με τη Γιουβέντους. Σε μεγάλο βαθμό αυτό οφείλεται στον πρώην, πλέον, προπονητή του τον Σιμόνε Ιντζάγκι. Και γι’ αυτό, όταν ο Ιντζάγκι αποχώρησε οριστικά από τη Λάτσιο για να γίνει προπονητής στην Ίντερ, ο Ατσέρμπι θεώρησε χρέος του να τον ευχαριστήσει με ένα μήνυμα στα social media. «Σε ευχαριστώ Μίστερ για τα τρία χρόνια που περάσαμε μαζί. Με ήθελες πολύ και με έκανες να νιώσω σημαντικός, με την εμπιστοσύνη σου σε μένα. Έδωσα τα πάντα για να στο ανταποδώσω.»

Ο Ατσέρμπι μπορεί να έχει ξεπεράσει τον καρκίνο, αλλά ο ίδιος παραμένει στον ίδιο ξεχωριστό κόσμο των καρκινοπαθών. Για χρόνια συνεχίζει να στηρίζει ανθρώπους, να τους επισκέπτεται, να τους ακούει να του λένε τα όσα δύσκολα περνούν. Όσο ήταν στη Σασουόλο πήγαινε συχνά και συναντούσε παιδιά με διάφορα προβλήματα, περνώντας χρόνο μαζί τους. Είναι χαρακτηριστική μια φωτογραφία που τον δείχνει να φτιάχνει… σημαδούρες, μαζί με ένα νεαρό παλικάρι. Η εθνική Ιταλίας είχε επισκεφτεί ένα νοσοκομείο παίδων στη Ρώμη πριν το ματς με την Ελλάδα το περασμένο φθινόπωρο. Σε κάποια στιγμή, ο υπεύθυνος τύπου ενημέρωσε τον Ατσέρμπι ότι το λεωφορείο της ομάδας πρέπει να αποχωρήσει. Δεν το σκέφτηκε ούτε λεπτό. «Ας φύγει, θα πάρω ταξί. Δεν πρόκειται να φύγω, αν δεν μιλήσω με όλα τα παιδιά», είπε στον άνθρωπο της Ομοσπονδίας. Στήριξε φυσικά και τον Σίνισα Μιχάιλοβιτς, στην περιπέτεια του τελευταίου με τον καρκίνο και φυσικά ήταν από τους πρώτους που ευχήθηκε στον Δανό Κρίστιαν Έρικσεν της Δανίας μετά τα όσα έγιναν. Η μάχη με τον καρκίνο τον γέμισε με ενσυναίσθηση.

Και φυσικά, δεν παύει να είναι και σκληρός με τον εαυτό του όταν πρέπει. Πριν λίγο καιρό ήταν ο κύριος υπεύθυνος σε μια ήττα στο ντέρμπι με τη Ρόμα, όταν έκανε το λάθος που έφερε το πρώτο γκολ της των αντιπάλων. Η  βραδιά του ήταν γενικά κακή κι ο ίδιος είπε ότι είχε ενοχλήσεις και πόνους. Δεν το χρησιμοποίησε ως δικαιολογία. Το αντίθετο, είπε ότι έπρεπε να βγει ως αλλαγή και ήταν λάθος να πιστεύει ότι θα έκανε μεγαλύτερο καλό παραμένοντας μέσα. Έτσι κι αλλιώς, οι εμφανίσεις του αριστεροπόδαρου σέντερ μπακ, η προσωπικότητά του και η ποιότητά του, τον έχουν κάνει να ξεχωρίζει εδώ και χρόνια στη Λάτσιο. Δικαιούται και κακά ματς.

Οι Ιταλοί μετά τη νίκη επί της Τουρκίας

Ο Ατσέρμπι έκανε εξαιρετικές εμφανίσεις όμως και στην εθνική Ιταλίας, αντικαθιστώντας επάξια τον Τζόρτζιο Κιελίνι, όσο ο τελευταίος έλειπε λόγω τραυματισμού. Η εμπειρία στο Euro είναι κάτι μοναδικό και ο ίδιος δήλωσε ότι δεν θα πάει απλώς για να συμπληρώνει την αποστολή. Προς το παρόν πάντως, όσο ο Μαντσίνι δεν δοκιμάζει τρεις αμυντικούς και όσο οι παλιοσειρές Μπονούτσι-Κιελίνι είναι υγιείς, ο Ατσέρμπι δεν μπορεί να λογίζεται ως βασικός στην προσπάθεια της Ιταλίας στο φετινό Euro. Ξεπέρασε τους προσωπικούς του δαίμονες, ξεπέρασε τη μάχη με τον καρκίνο, έφτασε να παίζει σε υψηλό επίπεδο. Και ελάχιστα να αγωνιστεί, θα είναι και πάλι ένας αληθινός νικητής. Κι ας μην υπάρχει αυτή η ερμηνεία της νίκης στο λεξικό.