Τη μέρα της κλήρωσης για τον 3ο γύρο του φετινού κυπέλλου Αγγλίας ένα βίντεο έγινε γρήγορα viral. Σε αυτό ο ποδοσφαιριστής Τζος Γουντς παρακολουθεί τη διαδικασία από το σαλόνι του σπιτιού του μαζί με τον αδερφό του. Όταν η κληρωτίδα βγάζει ως αντίπαλο της Λίβερπουλ την ομάδα στην οποία αγωνίζεται, ο 24χρονος επιθετικός πετάγεται στον αέρα και αρχίζει να τσιρίζει και να χοροπηδάει από ευτυχία. Ο Γουντς είναι οπαδός των «κόκκινων» από μικρός κι αυτό σημαίνει ότι έστω κι έτσι θα μπορέσει να αγωνιστεί μέσα στο Άνφιλντ. Την ίδια ακριβώς στιγμή σε χιλιάδες άλλα βρετανικά σπίτια το άκουσμα του ονόματος της αντιπάλου προκάλεσε μια πολύ συγκεκριμένη αντίδραση: “Άκρινγκτον Στάνλεϊ, ποιοι είναι αυτοί;”

Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, η ατάκα προέρχεται από μια διαφήμιση. Μια παιδική διαφήμιση για γάλα! Βρισκόμαστε στα τέλη των 80s και στην αγγλική τηλεόραση προβάλλεται ένα διαφημιστικό σποτ με πρωταγωνιστές δυο παιδιά. Tα παιδιά, που φοράνε φανέλες της Λίβερπουλ, επιστρέφουν από ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου και ψάχνουν στο ψυγείο κάτι να τους ξεδιψάσει. Όταν η κουβέντα φτάνει στο γάλα το ένα πιτσιρίκι (ο 9χρονος Κέβιν Σπέιν) αντιδράει στην ιδέα με έναν ήχο αποδοκιμασίας. Τότε το άλλο (ο 9χρονος Καρλ Ράις) ισχυρίζεται πως ο Ιαν Ρας του είπε πως “αν δεν πίνω αρκετό γάλα, όταν μεγαλώσω θα είμαι καλός για να παίξω μόνο στην Άκρινγκτον Στάνλεϊ”. Σε εκείνο το σημείο ακούγεται η φράση “Άκρινγκτον Στάνλεϊ, ποιοι είναι αυτοί;” που ακολουθείται από την γεμάτη απαξίωση απάντηση: “Ακριβώς.”

H απορία ήταν απολύτως εύλογη, ειδικά εκείνη την εποχή. Σε αντίθεση με την αγαπημένη τους Λίβερπουλ του Ιαν Ρας που κυριαρχούσε στο αγγλικό ποδόσφαιρο τη δεκαετία του 80′, η Στάνλεϊ, όπως την αποκαλούν κάποιοι, ήταν μια παντελώς άσημη ερασιτεχνική ομάδα που αγωνιζόταν στην 7η κατηγορία. Ένας από τους αμέτρητους άγνωστους συλλόγους, με έδρα μια μικρή πόλη στα βόρεια της Αγγλίας. Παρά την κοινή τους καταγωγή η Στάνλεϊ δεν έχει καμία σχέση με την ομάδα Άκρινγκτον που το 1888 ήταν ένα από τα δώδεκα ιδρυτικά μέλη που δημιούργησαν το πρώτο αγγλικό πρωτάθλημα. Εκείνη διαλύθηκε πολύ γρήγορα, αφήνοντας την περιοχή χωρίς ποδοσφαιρικό εκπρόσωπο για λίγο καιρό.

Η διαφήμιση αποδείχτηκε τόσο επιτυχημένη που συνέχισε να προβάλλεται στην τηλεόραση για έξι χρόνια! Το αποτέλεσμα μπορεί να το φανταστεί οποιοσδήποτε έχει μέχρι και σήμερα κολλημένες κάπου στο βάθος του μυαλού του ατάκες από διαφημίσεις που έβλεπε συνεχώς στα 90s, όταν η τηλεόραση ήταν η απόλυτη κυρίαρχος της οικιακής διασκέδασης. Χάρη στην απήχηση της η Στάνλεϊ ξέφυγε από την αφάνεια, απέκτησε μια καλτ αύρα και έγινε κάτι σαν εθνικό αστείο. Όποτε ήθελες να μειώσεις κάποια ομάδα χρησιμοποιούσες το όνομα της. Για πάρα πολλά χρόνια σε μια από τις πιο γνωστές εκπομπές του Sky Sports κάθε φορά που αναφερόταν το όνομα της κατά την ανάγνωση των αποτελεσμάτων κάποιος από τους παρουσιαστές θα πρόσθετε σχεδόν ασυναίσθητα τη φράση “Άκρινγκτον Στάνλεϊ, ποιοι είναι αυτοί;”

Όλα τα λεφτά ο τρόπος που προφέρεται το όνομα της ομάδας

Μια πολύ διαδεδομένη ρήση λέει πως «δεν υπάρχει κακή δημοσιότητα». Οι άνθρωποι στο Άκρινγκτον φαίνεται πως τη συμμερίζονται. Σε ένα αφιέρωμα που έκανε το BBC στις αρχές των 00s, σχεδόν όλοι ισχυρίζονταν πως η διαφήμιση είχε θετικό αντίκτυπο στον σύλλογο τους, κι ας τον μετέτρεψε σε ένα είδος εθνικού ανεκδότου. “Μας έκανε διάσημους. Έκανε τον κόσμο να μιλάει για εμάς” δήλωνε με καμάρι ένας ηλικιωμένος οπαδός που είχε ζήσει και τα μεγάλα ζόρια των 60s, όταν η ομάδα χρεοκόπησε και διαλύθηκε προσωρινά. “Τότε ήταν σαν να ρούφηξε κάποιος όλη τη διασκέδαση από την πόλη. Ένιωθες λες και βρισκόσουν σε μια μεγάλη κηδεία. Κανείς δεν είχε όρεξη για τίποτα.”

Η Στάνλεϊ κατάφερε τελικά να επιβιώσει και μετέτρεψε σε σλόγκαν της τη φράση «This is Stanley, the club that wouldn’t die». Το 2006 ανέβηκε για πρώτη φορά στις επαγγελματικές κατηγορίες, ολοκληρώνοντας μια χρυσή εφταετία κατά την οποία πέτυχε τρεις ανόδους. Στο εορταστικό τελευταίο παιχνίδι της σεζόν ήταν καλεσμένος και ο ηθοποιός Καρλ Ράις, που είχε πρωταγωνιστεί ως παιδί στη θρυλική πια διαφήμιση.

Από τότε μέχρι και σήμερα ο σύλλογος παραμένει στο προσκήνιο, με την έννοια ότι αγωνίζεται ανελλιπώς στις επαγγελματικές κατηγορίες. Αν και σε αυτό το διάστημα οι αγωνιστικές επιτυχίες της δεν είναι πολλές (εξαίρεση η σεζόν 2017-18 όταν και κέρδισε την άνοδο στην 3η κατηγορία), διάφορα εξωαγωνιστικά περιστατικά βοήθησαν στο να εδραιωθεί η φήμη που είχε αποκτήσει στα 80s. Τις περισσότερες φορές που το όνομα Άκρινγκτον Στάνλεϊ εμφανιζόταν μπροστά σου η συνοδευτική είδηση είχε κάτι το αξιοσημείωτο και συνήθως ήταν πασπαλισμένη με μια ωραία γραφικότητα από αυτές που συναντάς στις χαμηλές κατηγορίες.

Το φθινόπωρο του 2011 είχε γίνει θέμα όταν ένα παιχνίδι της με την Τρανμίρ διακόπηκε λόγω σοβαρού τραυματισμού ενός αμυντικού της. Αν και το σκορ σε εκείνο το σημείο ήταν 1-2 υπέρ της Τρανμίρ, η απόφαση της ομοσπονδίας ήταν να επαναληφθεί ο αγώνας από την αρχή. Ο προπονητής της Στάνλεϊ είχε τότε δηλώσει πως το σωστό θα ήταν οι παίκτες του να κάτσουν να φάνε ένα γκολ στην αρχή. “Για να είμαι ειλικρινής ήταν πολύ καλύτεροι από εμάς. Γι’αυτό και δεν έχω θέμα να τους χαρίσουμε ένα γκολ όταν ξαναπαίξουμε”. Τελικά η σκέψη του δεν υλοποιήθηκε καθώς υπήρξαν αντιδράσεις για τη νομιμότητα της ιδέας. Συμπτωματικά ή όχι ο αγώνας έληξε με νίκη της Τρανμίρ με 0-1.

Το 2018, όταν και η ομάδα κέρδισε για πρώτη φορά την άνοδο στη League One, μια μικρή λεπτομέρεια από τα πανηγύρια έκανε το γύρο του ίντερνετ. Μετά το τελευταίο παιχνίδι το αλκοόλ είχε την τιμητική του και το γλέντι ξέφυγε εύκολα από τον έλεγχο. Ένας από τους ποδοσφαιριστές, ο 32χρονος Σκοτ Μπράουν, αποκάλυψε ότι γύρισε σπίτι του το επόμενο πρωί, έχοντας χάσει το κινητό του και τα κλειδιά του. Η κορυφαία λεπτομέρεια της διήγησης όμως είναι ότι ακόμα φορούσε τα ρούχα και τα παπούτσια του αγώνα!

Τα τελευταία χρόνια οι αναφορές αυξήθηκαν με την έλευση ενός νέου ιδιοκτήτη. Ο Άντι Χολτ έκανε ένα γερό κομπόδεμα στα 90s ασχολούμενος με το εμπόριο πλαστικών. Ο Χολτ δεν ήταν οπαδός της ομάδας από μικρός αλλά μιας και η εταιρεία του δραστηριοποιούταν στην ίδια περιοχή θεώρησε χρέος του να την ενισχύσει με κάποιες χορηγίες. Όταν το 2015 τα οικονομικά της άρχισαν ξανά να παίρνουν την κάτω βόλτα, ο επιχειρηματίας πήρε τη μεγάλη απόφαση να εμπλακεί λίγο παραπάνω. Η περιγραφή του για το πώς κατάλαβε ότι πρέπει να ασχοληθεί περισσότερο προσφέρει και μια καλή εικόνα της προσωπικότητας του: “Είχα πάει εκείνο το καλοκαίρι στο γήπεδο να δω το ματς με τη Μπέρνλι και όταν πήγα να πάρω κάτι να πιώ από το μπαρ ανακάλυψα ότι ήταν… στεγνό. Κι όταν λέω στεγνό, εννοώ στεγνό. Αν άνοιγες τη βρύση στο νεροχύτη δεν θα έτρεχε τίποτα. Ειλικρινά σας λέω, ήταν σαν την έρημο Γκόμπι εκεί μέσα.”

Ο ιδιοκτήτης Άντι Χολτ

Όπως αποδείχτηκε δεν ήταν μόνο το μπαρ στεγνό. “Μπήκα σε μια φαλιρισμένη ομάδα που δεν μπορούσε να πληρώσει ούτε τους παίκτες, ούτε τους λογαριασμούς. Δεν είχε να δώσει ούτε για τις πίτες και τις μπύρες που πουλούσε τη μέρα των αγώνων.” O Χολτ δεν μπορούσε να μείνει με σταυρωμένα χέρια. “Δεν είχα ποτέ στόχο να γίνω ιδιοκτήτης ομάδας. Ο σύλλογος όμως ήταν σε κακά χάλια και έβλεπα πόσο πολύτιμος είναι για την τοπική κοινωνία. Η επιχείρηση μου έχει επωφεληθεί από τη συγκεκριμένη κοινωνία οπότε έπρεπε να κάνω κάτι για να τους το ανταποδώσω. Έπρεπε να γίνει κάτι για να αποφευχθεί η πτώχευση.”

Χάρη στην επένδυση του η Στάνλεϊ μπάλωσε τις οικονομικές τρύπες της και έφτασε αργότερα όπως είδαμε και στην άνοδο στην 3η κατηγορία. Η πληθωρική παρουσία του πρόσθεσε στην αύρα του συλλόγου μια ακόμα ιδιαίτερη πινελιά. Ο Χολτ δεν είναι ο κλασικός μετριοπαθής ιδιοκτήτης αγγλικής ομάδας που σπάνια ακούς ή βλέπεις. Είναι άκρως επικοινωνιακός και έχει κι ένα πολύ ενεργό προφίλ στο twitter. Εκεί σχολιάζει σχεδόν τα πάντα και δεν διστάζει να πιάσει κουβέντα με τον κόσμο που τον ρωτάει οτιδήποτε. Σε αρκετές περιπτώσεις έχει κατηγορήσει τους υπευθύνους για την άνιση διανομή των χρημάτων στην αγγλική ποδοσφαιρική πυραμίδα και έχει χτυπήσει το καμπανάκι για το θέμα της βιωσιμότητας των πολύ μικρών συλλόγων που δεν στηρίζονται από την ομοσπονδία όσο θα έπρεπε, την ώρα που στις πρώτες δυο κατηγορίες τα λεφτά ρέουν άφθονα.

Σε μια από τις πιο γραφικές κόντρες του με τη Φούτμπολ Λιγκ έχει δημοσιοποιήσει μια επιστολή που ζητούσε εξηγήσεις γιατί μετά από κάθε κερδισμένο παιχνίδι κερνούσε όλη την ομάδα μπέργκερς από πολύ γνωστό φαστφουντάδικο. Σύμφωνα με τους κανονισμούς ακόμα και τα… «μπέργκερ μπόνους» έπρεπε να συμπεριλαμβάνονται στα συμβόλαια των ποδοσφαιριστών. “Δικά μου είναι τα λεφτά αυτά, όχι του συλλόγου. Γι’αυτό και τα ξοδεύω όπως θέλω. Όλοι ξέρουν πως συχνά πληρώνω και τις μπύρες κάποιων οπαδών” σχολίασε ο Χολτ. Όλα αυτά στο twitter του.

Παρά την απουσία κάποιας προσωπικής οπαδικής σύνδεσης με την ομάδα, φαίνεται να αντιλαμβάνεται στο έπακρο τις ανάγκες και τις επιθυμίες των οπαδών. Το 2019 η Στάνλεϊ έγινε θέμα όταν η διοίκηση της ανακοίνωσε πως όλα τα έσοδα από την τηλεοπτική προβολή του αγώνα κυπέλλου με τη Σάντερλαντ θα χρησιμοποιούνταν τους επόμενους μήνες για να ταξιδεύουν οι οπαδοί τζάμπα στα εκτός έδρας παιχνίδια. Την ίδια σεζόν ο Χολτ πρωταγωνίστησε σε μια ακόμα αξιοπρόσεκτη κίνηση, με αποδέκτες αυτή τη φορά αντιπάλους. Στον εντός έδρας αγώνα με την Πλίμουθ Αργκάιλ στο Άκρινγκτον ταξίδεψαν 600 οπαδοί των φιλοξενούμενων που έκαναν αυθημερόν 1000 χιλιόμετρα για ένα παιχνίδι 3ης κατηγορίας! Για να τους ανταμείψει ανακοίνωσε πως κάθε φίλος της Πλίμουθ μπορεί με το εισιτήριο του να πάρει τζάμπα από τα κυλικεία του γηπέδου ένα ποτό της αρεσκείας του.

Κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής προετοιμασίας της επόμενης σεζόν η Στάνλεϊ έπαιξε ένα φιλικό με τη Μαρσέιγ στο γειτονικό γήπεδο του Σάλφορντ. Οι ποδοσφαιριστές της όμως δεν σεβάστηκαν ιδιαίτερα τα ξένα αποδυτήρια και την επόμενη μέρα κυκλοφόρησε μια φωτογραφία με το χώρο γεμάτο πεταμένα σκουπίδια. Το εξοργισμένο αφεντικό συγκάλεσε άμεσα σύσκεψη με τον προπονητή και τους αρχηγούς και αμέσως μετά ανακοίνωσε πως οι παίκτες του όχι μόνο θα καθαρίσουν το χάλι που άφησαν αλλά θα πάνε και σε ένα από τα επόμενα παιχνίδια της τοπικής ομάδας για να καθαρίσουν ξανά. Λίγες εβδομάδες αργότερα απέσπασε πάλι θετικά σχόλια από τους ουδέτερους φιλάθλους όταν ανακοίνωσε πως η ομάδα του θα οργανώσει ένα φιλικό με την μόλις χρεοκοπημένη Μπέρι και θα διαθέσει όλα τα έσοδα στην αντίπαλο της και στην προσπάθεια που έκανε τότε να αποφύγει τη διάλυση.

Σχεδόν τέσσερις δεκαετίες μετά από εκείνη την κλασική πλέον διαφήμιση, η κληρωτίδα έκανε τη χάρη σε αρκετούς ανθρώπους εντός Αγγλίας και έβγαλε στο ίδιο ζευγάρι τις δυο ομάδες που πρωταγωνιστούσαν στο σποτ. Όπως ακριβώς και τότε έτσι και τώρα η Λίβερπουλ βρίσκεται στα πάνω της την ώρα που σε ένα άλλο πιο ταπεινό ποδοσφαιρικό σύμπαν η αντίπαλος της παλεύει για να παραμείνει στις επαγγελματικές κατηγορίες. Η πρωτοπόρος της Πρέμιερ Λιγκ θα υποδεχτεί την 19η της 4ης κατηγορίας. Αυτή είναι η πρώτη φορά που θα βρεθούν αντιμέτωπες οι δυο ομάδες από την επανίδρυση τουλάχιστον της Στάνλεϊ το 1968.

Όσον αφορά τους πρωταγωνιστές εκείνου του σποτ, ο Καρλ Ράις έκανε στη συνέχεια πετυχημένη καριέρα ως ηθοποιός και το 2016 συμμετείχε σε μια διασκευή της διαφήμισης, αυτή τη φορά για μια βότκα. Το δεύτερο παιδί, που εκστόμισε και την χιλιοειπωμένη ατάκα του τίτλου, επέστρεψε στην επικαιρότητα μόλις πέρσι. Σύμφωνα με το αστυνομικό ρεπορτάζ σε ηλικία 43 ετών ο Κέβιν Σπέιν καταδικάστηκε σε ισόβια γιατί δολοφόνησε τον άνθρωπο που τον προμήθευε με ναρκωτικά. Σε μια από αυτές τις μαγικές καταστάσεις που λες «κοίτα πώς τα φέρνει η άτιμη η ζωή», το συμβάν έλαβε χώρα σε ένα διαμέρισμα στην περιοχή Άνφιλντ, μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά από το γήπεδο της Λίβερπουλ.