Μεγαλώνοντας στο χωριουδάκι Καλτσινάτε, λίγο έξω από το Μπέργκαμο, ο μικρός Αντρέα Μπελότι δεν είχε ιδιαίτερη σχέση με τα σπορ. Έπρεπε να φτάσει στα έξι του, όταν ο κυρ-Ρομπέρτο ο πατέρας του επιστρέφοντας από τη δουλειά τού έφερε δώρο μία μπάλα. Εκεί ξεκίνησε ο έρωτας για το ποδόσφαιρο. Αρχικά με τον σκύλο των γειτόνων. Ο Αντρέα σούταρε, ο σκύλος ας πούμε ότι έκανε τον τερματοφύλακα. Και στη συνέχεια πίσω στο σπίτι, η προπόνηση με τον τοίχο. Μέρα-νύχτα ακουγόταν ένα μπαμ-μπουμ από την μπάλα που έσκαγε στον τοίχο. Ενίοτε και ο ήχος από σπασμένο τζάμι, μια που κάποιες φορές η μπάλα ξέφευγε και πήγαινε σε παράθυρο. Τότε έβγαινε η κυρία Λάουρα να τον μαζέψει, κουρασμένη κι αυτή από τη δουλειά. Δούλευε σε μια βιοτεχνία που έφτιαχνε πουκάμισα και ο ρόλος της ήταν να τα σιδερώνει. Ο δευτερότοκος Αντρέα τής έχει μεγάλη αδυναμία και μαζευόταν μέσα.
Από παιδάκι που δεν είχε επαφή με τα σπορ, έγινε γρήγορα άρρωστος με το ποδόσφαιρο. Όχι μόνο να παίζει, αλλά και να το βλέπει. Κάπως έτσι ξεκίνησε η λατρεία του για τον Αντρέι Σεφτσένκο, τον αγαπημένο του επιθετικό. Του αρέσει η δύναμη του Ντρογκμπά, η ευκολία με την οποία κάνει δύσκολα πράγματα ο Τόρρες, η ψυχραιμία του Γκόμες και οι κινήσεις του Αγκουέρο, αλλά ο Σέβα ήταν πάντα το μεγάλο ίνδαλμα. Όταν είχε για πρώτη φορά την ευκαιρία να πάει στο Σαν Σίρο σε αγώνα της Μίλαν να τον δει από κοντά, είχε μάτια μόνο γι’ αυτόν. “Μπορεί να έπαιζε ο Μαραντόνα σε εκείνο το ματς, αλλά εγώ πάλι θα κοιτούσα τον Σεφτσένκο“.
Ο Αντρέα έμαθε μπάλα σε μια τοπική ομάδα στα 13 του πήγε να δοκιμαστεί στο Μπέργκαμο, στην μεγάλη Αταλάντα. Ο παππούς από τον οποίο πήρε το όνομα ο Αντρέα, ενθουσιάστηκε. Φανατικός οπαδός της Αταλάντα, έπαιρνε το ποδήλατό του σχεδόν κάθε Κυριακή για να πάει στο γήπεδο. Ο εγγονός δοκιμάστηκε, οι άνθρωποι της Αταλάντα είπαν στον μπαμπά Ρομπέρτο ότι θα τους ενημερώσουν, αλλά κανείς δεν πήρε ποτέ τηλέφωνο. Ο Αντρέα απογοητεύτηκε και βρήκε στήριγμα στον πατέρα του που πάντα τον συμβούλευε. “Αν δεν ήταν αυτός, δεν θα τα είχα καταφέρει. Χρειάστηκε να κάνω πολλές θυσίες. Οι φίλοι μου έβγαιναν έξω για διασκέδαση και εγώ γύριζα σπίτι. Τα έδινα όλα στις προπονήσεις, έπρεπε να υποφέρω για να πετύχω“. Ο Μπελότι δοκιμάστηκε και τελικά αποδέχτηκε την πρόταση της Αλμπινολέφε και πήγε στις ακαδημίες της. Σιγά σιγά βρήκε θέση στην 1η ομάδα σκόραρε και σε κάποια ματς, αλλά ο σύλλογος υποβιβάστηκε στη Γ’ εθνική. Στα 19 του πλέον ανέβηκε οριστικά στην πρώτη ομάδα, έκανε μια εξαιρετική σεζόν και πολλοί ιταλικοί σύλλογοι ενδιαφέρθηκαν.
Η κυρία Λάουρα και ο Αντρέα
Η μαμά του θυμάται την μέρα που ήρθε με χαρά στο σπίτι και της ανακοίνωσε ότι θα πάει στην Παλέρμο. “Αγκαλιαστήκαμε, τον φίλησα. Πάντα του αρέσει να τον παίρνω αγκαλιά. Δεν έχει κανένα ελάττωμα, τα τρώει όλα. Μόνο τα μπιζέλια απεχθάνεται. Στενοχωρήθηκε λίγο γιατί δεν θα μπορούσε να έρχεται συχνά από τη Σικελία να με βλέπει. Τελικά ερχόταν συνέχεια” θυμάται η κυρία-Λάουρα που μοιάζει με την στερεοτυπική Ιταλίδα μάνα για την οποία το να έχει φάει καλά ο κανακάρης είναι ακόμα πιο σημαντικό και από το να έχει σκοράρει χατ-τρικ και ελάττωμα είναι να μην τρως τα καλούδια της.
Στην Παλέρμο του ημιπαράφρονα ιδιοκτήτη Τζαμπαρίνι, ο Μπελότι συνάντησε πολλούς αξιόλογους ποδοσφαιριστές και η ομάδα ανέβηκε αμέσως στη Σέριε Α. Κυρίως ερχόταν από τον πάγκο, αλλά σκόραρε συχνά. Έχοντας μπροστά του παίκτες όπως ο Ντιμπάλα, δεν ήταν το πιο καυτό όνομα της ομάδας, αλλά το ταλέντο του δεν περνούσε απαρατήρητο και τα δύο χρονιά στην Παλέρμο τον ανέβασαν κι άλλο στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο. Βοήθησε σίγουρα και ο πανηγυρισμός του να μην ξεχνιέται εύκολα. Το χέρι στην μύτη, ο Μπελότι κάνει τον κόκορα, αφιερωμένο στον παιδικό του φίλο με αυτό το επώνυμο και πλέον και το παρατσούκλι του Αντρέα είναι “Γκάλο”.
Η Τορίνο τον αγόρασε το καλοκαίρι του 2015 και ο Τζαμπαρίνι ακόμα λέει ότι ήταν λάθος του που δεν τον κράτησε. Τα… μόλις 7,5 εκατομμύρια που πήρε η Παλέρμο φαίνονται λίγα για τη σημερινή του αξία. Η πρώτη χρονιά δεν ήταν τέλεια, ειδικά στο πρώτο μισό της. Στη συνέχεια βελτιώθηκε και έκλεισε τη σεζόν με 12 γκολ. Ο τεχνικός της Τορίνο Τζιαν Πιέρο Βεντούρα πήγε στην εθνική και έτσι ο Μπελότι βρήκε το δρόμο και για εκεί. Είχε ήδη αγωνιστεί στις μικρότερες εθνικές και με συμπαίκτες όπως οι Στουράρο, Ρουγκάνι, Ρομανιόλι και Μπεράρντι πήρε το 2015 μέρος στα τελικά του Euro U-21. Η ομάδα δεν τα πήγε τόσο καλά πάντως, σε αντίθεση με τη φετινή διοργάνωση που οι Ιταλοί έφτασαν στα ημιτελικά και εκεί θα αντιμετωπίσουν την Ισπανία.
Μπελότι και Μπονούτσι (τζούνιορ)
Τα πράγματα όμως στην Τορίνο πήγαν ακόμα καλύτερα φέτος με το Σίνισα Μιχαϊλόβιτς. Ο Μπελότι έκανε μια εξαιρετική σεζόν. Σκόραρε 26 φορές στο πρωτάθλημα και έχασε στο νήμα την 1η θέση στον πίνακα των σκόρερς από τον Τζέκο και τον Μάρτενς.Φυσικά έχει γίνει ο αγαπημένος των τιφόζι της Τορίνο. Μεγάλων, αλλά και μικρών. Ανάμεσα σε αυτούς και ο Λορέντζο Μπονούτσι, ο γιος του αμυντικού της μεγάλης αντιπάλου Γιουβέντους. Μπορεί ο μπαμπάς να παίζει στις ζέβρες, αλλά ο Λορέντζο λατρεύει την γκρανάτα και αναγκάζει και τον Λεονάρντο να τον πηγαίνει στο γήπεδο. Λίγες μέρες αφ’ ότου ο Λορέντζο μονοπώλησε τα σόσιαλ μίντια καθώς εμφανίστηκε μουτρωμένος και δακρυσμένος στη φιέστα της Γιουβέντους φορώντας μια ασπρόμαυρη φανέλα (που όλοι φανταζόμαστε πόσο δύσκολα θα πείστηκε να βάλει), το πρόσωπό του έλαμψε. Για να εξιλεωθεί ο μπαμπάς, τον πήγε για φαγητό μαζί με τον 23χρονο Μπελότι. Η διαφορά στο λαμπερό πλέον πρόσωπο του Μπονούτσι τζούνιορ ήταν εμφανής, καθώς γνώριζε τον ήρωά του.
https://www.youtube.com/watch?v=QooL8kYuoAo
Μόνο που είναι πολύ πιθανό ο πιτσιρικάς να χρειαστεί να βρει ένα άλλο ίνδαλμα. Ο Μπελότι δεν έχει κάποιο δέσιμο με την Τορίνο, παρ’ ότι δηλώνει ευχαριστημένος και είναι πολύ δύσκολο να μη δελεαστεί από άλλες προτάσεις. Η Τορίνο του έχει βάλει μια (μάλλον υπερβολική) ρήτρα 100 εκατομμυρίων, αλλά το ενδιαφέρον μεγάλων συλλόγων είναι δεδομένο. Μίλαν, ΠΣΖ και Γιουνάιτεντ φαίνεται να ενδιαφέρονται για το νεαρό Ιταλό. Ο Μπελότι είναι πολύ καλός στα τελειώματα, εκτελεί χωρίς δεύτερη σκέψη και συνήθως εύστοχα. Είναι όμως και αρκετά έξυπνος, έχει αυτό το ένστικτο να βρίσκεται στην κατάλληλη θέση. Σε ένα πρωτάθλημα όπως το ιταλικό, αυτό είναι πάντα μεγάλο πλεονέκτημα. Αρκετά ψηλός (1.85), είναι εξαιρετικός στον αέρα. Κάνει την κατάλληλη κίνηση, έχει τη σωστή φορά και οι κεφαλιές του πάνε συστημένες. Αρκετά δυνατός, με σωματοδομή βγαλμένη από άλλο άθλημα, δεν μπορείς να τον μαρκάρεις εύκολα. “Και έξω από το κουτί;” θα ρωτήσει κάποιος. Το γεγονός ότι στην Αλμπινολέφε ξεκίνησε σαν επιθετικογενής χαφ του έχει δώσει αρκετά στοιχεία που τον βοηθούν να παίξει σχετικά καλά και εκεί. Και φυσικά μοχθεί. Τρώει ξύλο (1ος σε κερδισμένα φάουλ στη Σέριε Α), αλλά θα δώσει κιόλας (1ος και σε φάουλ εις βάρος του, αφού 83 φορές μάρκαρε αντικανονικά). Κι αν δεν σας γεμίζουν αυτά τα λόγια, τότε θα σας πείσουν αυτά του τεράστιου Ερνάν Κρέσπο: “Ο Μπελότι είναι από τους λίγους ποδοσφαιριστές σήμερα που σε σε κάνουν να ανατριχιάζεις. Είναι δυνατός και καλός και το μεταφέρει και στους συμπαίκτες του και τους οπαδούς. Είναι πεινασμένος, ξέρει που πρέπει να στείλει την μπάλα και ξέρει ότι έχει κι άλλα περιθώρια βελτίωσης“.
Στην Τορίνο θα ήθελαν να μείνει, αλλά φαίνεται δύσκολο. Αν θα μείνει ακόμα μια σεζόν θα το μάθουμε σύντομα. Ο Μπελότι μέχρι στιγμής δεν έχει κάνει λάθος απόφαση σε μεταγραφή του. Σε όλες τις ομάδες πήρε κάτι και φυσικά έδωσε πολλά. Ντροπαλός, γνώρισε την κοπέλα του στη Σικελία, είναι ακόμα μαζί και την παντρεύτηκε πριν λίγες μέρες, εκεί, στο νησί που τη γνώρισε. Θα μπορέσει να αφήσει όλη αυτή την ζωή στην Ιταλία; Την μαμά, το ψάρεμα με τον πατέρα του και τον αδερφό του, το σπιτικό φαγητό κάθε φορά που γυρίζει στο Μπέργκαμο; Έτσι κι αλλιώς πάντως το πιο ωραίο του γκολ το σημείωσε ήδη, σύμφωνα με τα δικά του λόγια. Ήταν όταν έπεισε την μαμά του να σταματήσει να δουλεύει και επιτέλους να ξεκουραστεί. Το μόνο πράγμα που έχει αλλάξει πίσω στο Καλτσινάτε, καθώς οι γονείς του παραμένουν το ίδιο ταπεινοί. Κάπου στην αυλή υπάρχουν ακόμα οι μπάλες που δάγκωνε ο σκύλος των γειτόνων.