Οι Νάγκετς έκαναν επίδειξη δύναμης στον πρώτο τελικό, πιστοποιώντας την αποτελεσματικότητα της έδρας και την ποιότητα του παιχνιδιού τους. Το δεύτερο ματς έχει πλέον ένα μεγάλο «πρέπει» για τους Χιτ του Τζίμι Μπάτλερ, που πρέπει να αποδείξουν ότι έχουν αρκετό οξυγόνο για να επιβιώσουν στα βουνά του Κολοράντο.
Καμία έκπληξη. Το Ντένβερ συνεχίζει να παίζει σαν «μηχανή», εκτελώντας αυτοματισμούς με ακρίβεια που δεν θυμίζει γκρουπ αποτελούμενο από ανθρώπινες οντότητες. Πήρε το τιμόνι στα χέρια του από το ξεκίνημα του πρώτου τελικού και δεν κάμφθηκε ψυχολογικά όταν το Μαϊάμι , στις αρχές της τελευταίας περιόδου με τα δύο τρίποντα του Λάουρι, έκανε την ύστατη προσπάθεια να επιστρέψει.
Η πνευματική σταθερότητα της ομάδας του Κολοράντο και ο τρόπος που ανταποκρίνεται στις αντεπιθέσεις των αντιπάλων (είτε εντός ενός παιχνιδιού είτε μέσα σε μια ολόκληρη σειρά αγώνων) είναι αξιοθαύμαστη. Never too high, never too low (όχι στον υπέρμετρο ενθουσιασμό, όχι στη βαθιά λύπη σε ελεύθερη μετάφραση αναφορικά με την περίπτωση που εξετάζουμε).
Το μέγεθος των Νάγκετς μειώνει το οξυγόνο των Χιτ
Το μέγεθος των γηπεδούχων «έπνιξε» τους παίχτες του Σποέλστρα. Το Ντένβερ γνωρίζει πολύ καλά πώς να κεφαλαιοποιήσει αυτό του το πλεονέκτημα και στις δύο πλευρές του παρκέ. Παίχτης-κλειδί για τον Μάικ Μαλόουν αποδείχθηκε ο Άαρον Γκόρντον, ο οποίος χτύπησε σε συνέχεια τους κοντύτερους αντιπάλους του στην καρδιά του «ζωγραφιστού», κάνοντας εξαιρετική εμφάνιση.
Οι Νάγκετς έχουν υπομονή και με την ικανότητα τους στην πάσα και στην κίνηση μακριά από τη μπάλα δαμάζουν την ενεργητικότητα των Χιτ, μετατρέποντας το μέγεθος σημαντικότερο παράγοντα από την ταχύτητα στο τραπέζι με τα αγωνιστικά δεδομένα των τελικών.
Ο Μάικ Μαλόουν δίνει χώρο στον Μπαμ Αντεμπάγιο, κατευθύνοντας τον σε ρόλο εκτελεστή. Στις δράσεις που αναμειγνύεται ο σέντερ των Χιτ με αφετηρία το High Post (ρολάρισμα στο Pick & Roll, παιχνίδι με τη μπάλα κάτω) δεν υπάρχουν «βαθιές» βοήθειες, με την άμυνα του Ντένβερ να κάνει ξεκάθαρο ότι πρωτίστως δεν θέλει να δει τους «πλάγιους» σουτέρ του Σποέλστρα να συνδέονται με το καλάθι. Οι φιλοξενούμενοι επέστρεψαν στα στάνταρντ της κανονικής περιόδου σουτάροντας με 33.3% από την περίμετρο ενώ η τριάδα Martin-Strus-Robinson «έγραψε» 2/16 τρίποντα και συνολικά 2/23 εντός πεδιάς. Αυτό αποτέλεσε ένα σημαντικό πλήγμα στο αγωνιστικό στυλ του Μαϊάμι μιας και η αποτελεσματικότητα στην περιφερειακή εκτέλεση ήταν ένας από τους βασικούς τρόπους έκφρασης της ομάδας αλλά και ένας σημαντικός λόγος για τον οποίον το σύνολο της Φλόριντα έφτασε μέχρι εδώ. Σημειώστε βέβαια ότι οι φιλοξενούμενοι κατάφεραν να παράγουν ελεύθερα σουτ στο μισό γήπεδο, αστοχώντας όμως σε πολύ μεγάλο αριθμό προσπαθειών. Το μέγεθος των γηπεδούχων επέδρασε αρνητικά στην αυτοπεποίθηση τους.
Το δίδυμο των Jokic-Murray φυσικά είναι πάντα εκεί για τους «Σβόλους». Έχουμε υπογραμμίσει και παλαιότερα ότι όσο ο Σέρβος σούπερ-σταρ έχει τη δυνατότητα να λειτουργεί ως βασικός δημιουργός πόλος (διατηρώντας τέτοιους δημιουργικούς δείκτες) , το θηρίο που λέγεται «επίθεση των Νάγκετς» θα βγάζει συνεχώς νέα κεφάλια, όντας αδύνατο να διαβαστεί από την άμυνα. Όταν δε, ο Murray παίζει στα στάνταρντ του τελευταίου καιρού η ώθηση που παίρνει το Ντένβερ είναι τεράστια και η αυτοπεποίθηση του βρίσκεται στα ύψη.
Ώρα να εμφανιστεί ο «Κάπταιν Τζίμι»
Η «σβηστή» νίκη του Ντένβερ στο πρώτο ματς είναι άσχημη είδηση για το γκρουπ του Σποέλστρα. Ο πρώτος αγώνας σε μια σειρά, όπου οι δύο αντίπαλοι «μετρούν» ακόμα ο ένας τον άλλον, στοιχειοθετεί ένα καλό πλαίσιο για το θεωρητικό αουτσάιντερ. Οι Χιτ δεν κατάφεραν σε καμία περίπτωση να ανταγωνιστούν με τον τρόπο που ήθελαν. Οι επιθετικοί τους δείκτες έπεσαν χαμηλά και η κίνηση τους μακριά από τη μπάλα δεν απέφερε καρπούς απέναντι στο μέγεθος των Νάγκετς, που μείωσε σημαντικά τους διαθέσιμους χώρους.
Αυτή η εικόνα είναι λοιπόν «κακή είδηση» για το Μαϊάμι γιατί απλά αποτελεί φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων και μοιάζει πολύ πιθανό να επαναληφθεί. Οι Χιτ πρέπει να κάνουν κάτι για να αλλάξουν τα δεδομένα, ανακατεύοντας την τράπουλα.
Ναι, πολύ καλά το σκεφτήκατε.
Είναι η ώρα να εμφανιστεί ο «Κάπταιν Τζίμι». Αυτό το αιμοσταγές ρομπότ που περνούσε χωρίς συναίσθημα επάνω από κάθε αντίπαλο στα playoffs, σκορπίζοντας θλίψη γύρω του. Είναι η στιγμή για μια ακόμα, πολύ μεγάλη υπέρβαση για τον Τζίμι Μπάτλερ. Στον πρώτο τελικό ο ηγέτης των Χιτ δεν ήταν καθόλου επιθετικός. Το παραδέχθηκε άλλωστε και ο ίδιος στο τέλος της βραδιάς, λέγοντας ότι στη δεύτερη αναμέτρηση οφείλει να χτυπήσει σε συνέχεια στην «καρδιά» της ρακέτας των Νάγκετς.
Ο Μπάτλερ των 8.6 προσωπικών και των 20+ προσπαθειών ανά παιχνίδι στη φετινή postseason, δεν πήγε ούτε μια φορά στη γραμμή της φιλανθρωπίας και έμεινε στα 14 σουτ εντός πεδιάς. Αυτή ήταν η λιγότερο «Τζίμι Μπάτλερ» βραδιά στα playoffs που διανύουμε. Τα πράγματα σίγουρα δεν είναι εύκολα, όμως -όπως έχουμε πει και παλαιότερα- εκεί που σταματάει η λογική, εμφανίζεται ο Τζίμι.
Αναμένουμε λοιπόν την επιστροφή του Μπάτλερ στα γνωστά του επίπεδα απόδοσης ώστε με αυτόν αρωγό, να πιέσουν οι Χιτ όσο μπορούν για το break στο Κολοράντο. Οι Νάγκετς έκαναν μάλλον εύκολα το 1-0 στη σειρά των τελικών, επιβεβαιώνοντας τα προγνωστικά. Όμως όλοι εμείς (και μαζί το τμήμα μάρκετινγκ της λίγκας) περιμένουμε την απάντηση του Μαϊάμι στον δεύτερο αγώνα. Με τον Μπάτλερ να παρουσιάζει ένα διαφορετικό πρόσωπο και τους «πλάγιους» του Σπόελστρα να μην επαναλαμβάνουν την πολύ άσχημη εμφάνιση του πρώτου τελικού, το Μαϊάμι θα μπορέσει να ανταγωνιστεί δίνοντας μια πολύ κλειστή αναμέτρηση στην παρέα του Γιόκιτς, με την νίκη να κρίνεται πιθανόν στις λεπτομέρειες.
Οι αποδόσεις ενδέχεται να υπόκεινται σε αλλαγές.
*Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις
Hoopfellas.gr για το Stoiximan Blog