Το Ολυμπιακό τουρνουά ξεκίνησε και η εκτυφλωτική λάμψη του Λούκα Ντόνσιτς τρόμαξε τον ανταγωνισμό. Για μια ακόμα φορά, ο μπασκετικός πλανήτης υποκλίνεται σε αυτόν τον απίστευτο παίκτη…
Η δύναμη της εικόνας ήταν καθηλωτική. Η μπαρουτοκαπνισμένη, σκληροτράχηλη και ποτισμένη μέχρι τα νύχια με κουλτούρα νικητή, ομάδα της Αργεντινής, έγινε παιχνιδάκι στα χέρια του Σλοβένου μάγου. Ήταν τέτοιο το εύρος του ρεπερτορίου του, η γκάμα των επιλογών του, η αρτιότητα των εκτελέσεων και η απαράμιλλη τεχνική του κατάρτιση, ώστε από ένα σημείο και μετά, αντίπαλοι και συμπαίχτες έγιναν ένα με όσους παρακολουθούσαν την αναμέτρηση εκτός των τεσσάρων γραμμών, χαζεύοντας τον γκαρντ των Σλοβένων.
«Είναι δύσκολο να αναλύσεις έναν αγώνα που μονοπωλείται από έναν παίκτη, τον Λούκα Ντόντσιτς. Προσπαθήσαμε να τον σταματήσουμε, να κόψουμε τις πάσες προς αυτόν, να τον αποκόψουμε από την ομάδα γιατί γνωρίζαμε ότι θα σκοράρει πολύ. Αλλάξαμε την άμυνα, αλλάζαμε παίκτες πάνω του, δεν μας άφησε να κάνουμε το δικό μας παιχνίδι. Δεν χρειάζεται ανάλυση. Ο Ντόντσιτς είναι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο» δήλωσε μετά το ματς ο κόουτς της Αργεντινής, Σέρχιο Ερνάντεζ.
Θα σπάσει το ρεκόρ των 56 πόντων; Ειδικά στοιχήματα για τον Ντόνσιτς!
Ο Ντόνσιτς είναι ένα δώρο εκ των άνωθεν, με αποδέκτη το παγκόσμιο μπάσκετ. Ναι, πιθανόν να είναι ο καλύτερος παίχτης εκεί έξω σήμερα. Στο ΝΒΑ, στο μπάσκετ της FIBA, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού παιχνιδιού, στα playgrounds, στα 3 on 3 ή στη μπασκέτα της γειτονιάς του. Παντού. Πιθανόν, ο πιο skilled. Ήδη από την είσοδο του στην κορυφαία λίγκα του πλανήτη αποτελεί άλυτο γρίφο για τις άμυνες που πασχίζουν με κάθε μέσο, θεμιτό ή αθέμιτο, να τον κρατήσουν χαμηλά.
Έχει όλα τα εφόδια για να κάνει τη διαφορά σε οποιοδήποτε «γήπεδο», οπουδήποτε στον κόσμο. Η εμπειρία του με την Ρεάλ Μαδρίτης, όπου ανέλαβε σημαντικές ευθύνες από πολύ μικρή ηλικία σε ένα πολύ ανταγωνιστικό περιβάλλον, του έδωσε την καλύτερη βάση για να οικοδομήσει αυτό που βλέπουμε τώρα. Είναι ένα υπόβαθρο που δεν μπορεί να συγκριθεί με το αντίστοιχο που προσφέρει οποιοδήποτε φημισμένο ή μη κολεγιακό πρόγραμμα μιας και ο νεαρός Σλοβένος έμαθε να επιβιώνει και να νικάει απέναντι σε άντρες, σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού όντας ακόμα παιδί. Οι μεγαλύτεροι χώροι που βρήκε κατά τη μετάβαση του στην Αμερική, ήταν βούτυρο στο ψωμί του. Ήταν τότε που ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους δήλωνε πως «τα παιδιά από τα κολέγια δεν έχουν ιδέα για τι πράγμα μιλάνε όταν αναφέρονται στον Λούκα ή τι μπορεί να κάνει αυτό το παιδί». Πόσο ακριβής μοιάζει αλήθεια εκείνη η τοποθέτηση, σήμερα;
Ο Ντόνσιτς είναι φτιαγμένος για να σπάει τα κοντέρ. Οι 48 πόντοι του (δεύτερη καλύτερη επίδοση στην ιστορία του τουρνουά) απέναντι στην Αργεντινή είναι ένα τρομακτικό νούμερο. Και όμως, το έκανε να φαίνεται πως ήρθε μάλλον ξεκούραστα. Παιχνίδι με πλάτη στο καλάθι, διεισδύσεις και άψογα τελειώματα με τα «μαλακά» του χέρια στο ζωγραφιστό, step back threes με τα χέρια των αντιπάλων στο πρόσωπο του, skip πάσες που έκοβαν την άμυνα στα δύο, εκτελέσεις εκτός ισορροπίας από μέση απόσταση. Ο τύπος είναι εκνευριστικά καλός.
Αλήθεια, που μπορεί να φτάσει αυτή η ομάδα της Σλοβενίας στο φετινό Ολυμπιακό τουρνουά με οδηγό το «Θείο Βρέφος»; Οι Σλοβένοι έχουν ένα πολύ καλό σύνολο. Όχι τόσο βαθύ όσο αυτό του θριάμβου του 2017 (σε μια αντικειμενικά πιο δύσκολη διοργάνωση) όταν πέραν του Ντόνσιτς είχαν τους Ντράγκιτς-Ράντολφ να ηγούνται, αλλά σωστά στελεχωμένο με παίχτες που γνωρίζουν καλά τον ρόλο τους και μπορούν να υποστηρίξουν την αγωνιστική κατεύθυνση που έχει επιλεγεί. Ο Μάικ Τόμπι είναι πλέον η κολώνα τους στο ζωγραφιστό, οι Ζόραν Ντράγκιτς και Μπλάζιτς φέρνουν περιφερειακή εκτέλεση, πόντους στο ανοιχτό γήπεδο και εμπειρία, ο Τσάντσαρ είναι πολύτιμος και ο Πρέπελιτς το Νο2 στην επιθετική τους λειτουργία.
Ο Ντόνσιτς είναι φυσικά αυτός που τους αλλάζει επίπεδο και τους κάνει να ονειρεύονται. Στην παρουσία του ποντάρουν επάνω από όλα, γνωρίζοντας ότι στα νοκ-άουτ παιχνίδια η αύρα του μπορεί να γονατίσει κάθε αντίπαλο. Όταν αυτός είναι στη γνώριμη «ζώνη» του, η Σλοβενία μπορεί να ανταγωνιστεί ομάδες με περισσότερο βάθος όπως η Αυστραλία, η Ισπανία, η Γαλλία ή η TEAM USA. Ας μην κρυβόμαστε… Όλοι μας ξέρουμε τι μπορεί να κάνει ο Λούκα. Σε κάθε παιχνίδι του σε αυτό το τουρνουά, πιθανόν γράφεται και μια σελίδα ιστορίας η οποία όταν ολοκληρωθεί θα παραδοθεί στις επόμενες γενιές, δημιουργώντας ένα νέο σύμβολο του αθλήματος. Είμαστε τυχεροί που ζούμε στις ημέρες του…