Τη δεκαετία του 1960 οι αγάπες πήγαιναν να πεθάνουν στη Νότια Ιταλία. Ή τουλάχιστον οι μεγάλες ποδοσφαιρικές αγάπες. Το καλοκαίρι του 1965 βρίσκει την Ίντερ πρωταθλήτρια, τρεις βαθμούς μπροστά από τη Μίλαν και τη Γιουβέντους πολύ πίσω σε βαθμούς, μόλις στην 4η θέση μαζί με τη Φιορεντίνα. Η Γιουβέντους είχε μία γλυκόπικρη χρονιά. Κατάφερε να φτάσει για πρώτη φορά στην ιστορία της σε έναν ευρωπαϊκό τελικό, αυτόν του Κυπέλλου Εκθέσεων, όπου θα χάσει τελικά από τη Φερεντσβάρος, αλλά κατέκτησε το Κύπελλο Ιταλίας με αντίπαλο την Ίντερ. Την ίδια στιγμή, η Μίλαν δεν τα πηγαίνει καλά στις άλλες διοργανώσεις.
Και οι δύο σύλλογοι αποφασίζουν να κάνουν αλλαγές, αλλαγές που πονάνε. Για τη Γιουβέντους, μόλις είχε τελειώσει η πρώτη σεζόν του Χεριμπέρτο Ερέρα, του Παραγουανού προπονητή που έφτασε στο Τορίνο για να συμμαζέψει λίγο τα αποδυτήρια και να μεταφέρει τις φρέσκες του ιδέες. Ο HH2, όπως ονομάστηκε για να μην συγχέεται με τον αυθεντικό ΗΗ Ελένιο Ερέρα, ήταν λάτρης της πειθαρχίας, εξ ου και το παρατσούκλι ο Σιδηρoύς Λοχίας. Αυτό φυσικά δεν άρεσε πολύ στους καλομαθημένους παίκτες και κυρίως στον σταρ της Γιουβέντους, τον Αργεντινό Ομάρ Σίβορι. Ο μάγος της Γιούβε ήταν η πανάκριβη μεταγραφή του Ανιέλι από τη Ρίβερ και είχε καταφέρει να εξελιχθεί στο κορυφαίο όνομα της ομάδας, έναν σόουμαν των γηπέδων που έφερνε τον λατινοαμερικάνικο αέρα στην καθωσπρέπει Γιουβέντους. Ο Ερέρα έκανε σκληρές προπονήσεις, δεν άφηνε πολλά πολλά σε παίκτες και αυτό δεν άρεσε στον Σίβορι που ήταν, ας πούμε ευγενικά, αλλεργικός στα πρωινά ξυπνήματα και τη πολλή δουλειά, ο στερεοτυπικός μπον βιβέρ Λατίνος που ήθελε να εμφανίζεται μόνο στο ματς της Κυριακής για να κάνει τα μαγικά του. Ο Σίβορι ήταν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας τις προηγούμενες πέντε σεζόν, αλλά ο Ερέρα δεν είχε κανένα πρόβλημα να εκφράσει δημόσια τη λίγη εκτίμηση που του είχε. Ο Παραγουανός κόουτς ήταν λάτρης ενός ποδοσφαίρου πολύ μπροστά από την εποχή με συνεχή κίνηση των παικτών. Όπως αναμενόταν η κόντρα πήρε φωτιά γρήγορα, ο κόσμος της Γιούβε δεν ήξερε ποιον να στηρίξει. Στο τέλος της σεζόν 1964-65, νικητής βγήκε ο Ερέρα κι ο Σίβορι αναγκάστηκε να αποχωρήσει.
Η εθνική Ιταλίας το 1961, με τον Βραζιλιάνο Αλταφίνι και τον Αργεντινό Σίβορι
Στο Μιλάνο τα πράγματα ήταν παρεμφερή. Ο Ζοζέ Αλταφίνι, ο Βραζιλιάνος Ματσόλα όπως τον έλεγαν εξαιτίας της ομοιότητάς του με τον Ιταλό σταρ, που κι αυτός (όπως κι ο Σίβορι) έπαιξε και στην εθνική Ιταλίας, ήταν ένας από τους αγαπημένους παίκτες των Ροσονέρι. Κατέκτησε δύο πρωταθλήματα και ένα Πρωταθλητριών και όταν το 1960 σκόραρε τέσσερα γκολ σε ένα ματς με την Ίντερ έγινε ίνδαλμα των οπαδών της ομάδας. Μόλις στα 27 του όμως, άρχισε η μουρμούρα εντός της ομάδας. Τον κατηγορούσαν για έλλειψη μαχητικότητας, λίγη αδιαφορία σαν να λέμε, ενώ είχε και διαμάχες με ορισμένους συμπαίκτες του. Κάπως έτσι, ο Αλταφίνι αποχωρεί κι αυτός από τη Μίλαν το ίδιο καλοκαίρι με τον Σίβορι.
Μοναδική παρουσίαση παικτών με πίνακες και ρεπορτάζ μασάζ
Η Νάπολι μόλις έχει ανέβει στη Serie A και δεν διστάζει να πάρει τα δύο μεγάλα ινδάλματα των Γιούβε και Μίλαν, αφού κρίνει ότι όχι μόνο δεν είναι τελειωμένοι, αλλά είναι μεγάλες ευκαιρίες. Ο Σίβορι των 135 γκολ σε 215 ματς στο Τορίνο κι ο Αλταφίνι των 120 σε 205 στο Μιλάνο μετακομίζουν στην Καμπανία και αρχίζουν να εξυφαίνουν το πλάνο εκδίκησής τους στις πρώην τους ομάδες. Τα ματς της Νάπολι με τη Μίλαν και τη Γιουβέντους αποκτούν έξτρα δυναμική, εξαιτίας των δύο αυτών παικτών. Τον Σεπτέμβριο του 1965, Γιουβέντους και Νάπολι θα αναδειχθούν ισόπαλες δίχως σκορ στο Τορίνο για την 3η αγωνιστική. Στα τέλη Ιανουαρίου η Νάπολι επιστρέφει από την Κατάνια με 0-0 και προετοιμάζεται για το ματς με τη Γιουβέντους στο Σαν Πάολο. Ο Σίβορι ζητάει ακρόαση από τον πρόεδρο Ρομπέρτο Φιόρε. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ εκείνης της εποχής στην Κοριέρε θα του πει: «Πρόεδρε, την Κυριακή πρέπει να κερδίσουμε». Ο Φιόρε είναι σε μία κατάσταση «μα τι μου λέει αυτός, λες και θα μπαίναμε για να χάσουμε». Ο Σίβορι όμως συνεχίζει. Ξέρει ότι ο Αλταφίνι είναι σχετικά χαλαρός τύπος και θέλει να σιγουρευτεί ότι θα τα δώσει όλα. «Κάλεσέ μας για φαγητό και εκεί να του εξηγήσεις πόσο σημαντικό είναι το παιχνίδι», λέει στον πρόεδρο.
Ο Φιόρε λέει ότι θα το κάνει, αλλά προφανώς ο άνθρωπος έχει άλλες πιο σοβαρές ασχολίες και το ξεχνάει. Μέχρι που ένα μεσημέρι χτυπάει η πόρτα του και είναι ο Σίβορι που έχει μαζί του τον Αλταφίνι. «Σε ευχαριστούμε για την πρόκληση πρόεδρε», θα πει ο Σίβορι, παρότι φυσικά δεν υπάρχει καμία πρόσκληση. Οι δυο σταρ του συλλόγου πιάνουν κουβέντα με τον ισχυρό άντρα της Νάπολι και κάποια στιγμή ο Σίβορι θα σκάσει το παραμύθι για το ματς της Κυριακής. Ο Αλταφίνι που χαλαρός ήταν, χαζός δεν ήταν, το είχε καταλάβει ήδη πού το πήγαινε ο φίλος του. Υπόσχεται στον Σίβορι ότι θα σκοράρει γι’ αυτόν κι ο Αργεντινός αποχωρεί χαρούμενος.
Στις 2.30 το μεσημέρι της 6ης Φεβρουαρίου 1966, μια εβδομάδα περίπου πριν τη γιορτή των ερωτευμένων, η Νάπολι θα υποδεχτεί τη Γιουβέντους και το κλίμα μόνο αγαπησιάρικο δεν είναι. Η ατμόσφαιρα είναι εκρηκτική. Ο κόσμος είχε λατρέψει ήδη τον Σίβορι, ο Αργεντινός είχε χτίσει μια μοναδική σχέση με τους οπαδούς, ήταν ένας σόουμαν που ζούσε γι’ αυτό. Και οι Ναπολιτάνοι ήθελαν να τον ανταμείψουν, να τον στηρίξουν. Τον αποθεώνουν και παράλληλα αποδοκιμάζουν συνεχώς και έντονα τον δόλιο Εριμπέρτο Ερέρα, έναν προπονητή με τον οποίο δεν είχαν καμία προηγούμενη κόντρα. Ήταν μόλις η 1η φορά που ο Παραγουανός πατούσε το πόδι του στην έδρα της Νάπολι. Όταν μπήκε τελευταίος στον αγωνιστικό χώρο, κάτι που έκανε για γούρι, ο κόσμος τον γιούχαρε, τον έβριζε, του πετούσε πορτοκάλια, μέχρι και ένα παπούτσι κατευθύνθηκε προς το μέρος του. Τόσο πολύ τους είχε φανατίσει ο Σίβορι.
Ο Σίβορι και το παπούτσι του
Ήταν όμως ο Βραζιλιάνος Ματσόλα αυτός που φρόντισε να κρατήσει την υπόσχεσή του. Βρισκόμαστε στο 24ο λεπτό. Δυστυχώς παρά τις αναζητήσεις μας βίντεο δεν βρέθηκε, οπότε θα βασιστούμε στα ρεπορτάζ της εποχής. Η Νάπολι βγαίνει στην αντεπίθεση. Στην προηγούμενη φάση βγήκε το παπούτσι του Σίβορι και αυτός το κρατάει στο χέρι. Όταν ένας συμπαίκτης του πάει να του δώσει την μπάλα, εκείνος του δείχνει το παπούτσι και έναν άλλον συμπαίκτη του, να δώσει εκεί την μπάλα και όχι σε αυτόν. Πράγματι, η μπάλα πηγαίνει στον Βραζιλιάνο Κανέ και στη συνέχεια φτάνει στην περιοχή της Γιουβέντους, όπου γίνεται ένα ρεσιτάλ από κόντρες σε πόδια. Η μπάλα καταλήγει μπροστά στον Αλταφίνι που ουσιαστικά την σπρώχνει στα δίχτυα. 1-0. Το Σαν Πάολο κοχλάζει.
Όπως καταλαβαίνετε, έγινε ένας χαμούλης στον πάγκο της Γιουβέντους
Ο Σίβορι κρατά ακόμα το παπούτσι στο χέρι. Και σαν να μη συμβαίνει τίποτα πηγαίνει στον πάγκο των αντιπάλων, ακριβώς μπροστά στον Ερέρα και διαλέγει όλως τυχαίως εκείνο το σημείο για να φορέσει, επιτέλους, το παπούτσι του. Ο κόσμος τον αποθεώνει, το κράξιμο προς τον Ερέρα συνεχίζεται. Παραλίγο να έρθουν στα χέρια με τον Ερέρα. Η Νάπολι συνεχίζει εκρηκτικά στο 1ο ημίχρονο, ο Σίβορι δεν κάνει καλό παιχνίδι, αλλά έχει βάλει μπουρλότο στην ατμόσφαιρα, στον κόσμο και στους συμπαίκτες του. Οι φιλοξενούμενοι δεν θα απειλήσουν επί της ουσίας μέχρι το τέλος του 1ου ημιχρόνου. Στο 2ο, οι γηπεδούχοι υποχωρούν, η Γιούβε θα πιέσει εκμεταλλευόμενη και το γεγονός ότι η Νάπολι παίζει πρακτικά με 10 εξαιτίας ενός τραυματισμού. Σε κάθε ευκαιρία για καθυστέρηση, ο Σίβορι κλωτσάει με μοναδική επιτυχία την μπάλα προς τον πάγκο του Ερέρα. Το τελικό σκορ δεν αλλάξει. Η εκδίκηση για τον Σίβορι γίνεται πραγματικότητα. Μετά το σφύριγμα της λήξης απειλείται νέα σύρραξη μεταξύ των πρωταγωνιστών.
Η νεοφώτιστη Νάπολι θα πραγματοποιήσει εξαιρετική σεζόν και θα τερματίσει 3η τελικά, ξεπερνώντας τόσο Μίλαν, όσο και Γιουβέντους. Είναι η καλύτερη θέση της ομάδας στην ιστορία της, την οποία κατακτά για δεύτερη φορά. Θα την περάσει μόνο η πρωταθλήτρια Ίντερ, όσο και η σπουδαία Μπολόνια της εποχής. Ο Σίβορι θα μείνει τελικά μέχρι το 1969 στη Νάπολι. Θα λατρευτεί, αλλά δεν θα μπορέσει να επαναλάβει την 1η του σεζόν. Ο Αλταφίνι αντίθετα θα παίξει για 7 χρόνια με αρκετά καλά νούμερα και μάλιστα στη συνέχεια και παρά τα χρονάκια του θα πάει στη Γιουβέντους, με τη φανέλα της οποίας θα κατακτήσει δύο πρωταθλήματα. Η Νάπολι εκείνων των ετών έχει εξαιρετική ομάδα, θα φτάσει μέχρι και τη 2η θέση, θέση ρεκόρ μέχρι να φτάσει ένας άλλος κοντός Αργεντινός με… ιδιαίτερη μενταλιτέ. Και αν νομίζετε ότι η εκδίκηση του Σίβορι έμεινε εκεί, τότε δεν έχετε δει τίποτα ακόμα. Το ματς του 1968 θα ξεπεράσει κάθε προηγούμενο και θα γίνει ένα από τα πιο σκληρά Νάπολι-Γιουβέντους όλων των εποχών. Πολλά χρόνια πριν ο Ντιέγκο εμφανιστεί, πολλά χρόνια πριν ο Ιγκουαΐν γίνει ένας “προδότης” για τους Ναπολιτάνους, ο Ομάρ Σίβορι ήταν αυτός που έβαζε φωτιά στα Γιούβε-Νάπολι. Αλλά το ματς του 1968 είναι μια ιστορία για άλλη φορά.