Μια από τις ομορφότερες ιστορίες της φετινής σεζόν εκτυλίσσεται στη Γερμανία και πιο συγκεκριμένα στις πρώτες θέσεις της Μπουντεσλίγκα. Το σενάριο της με λίγα λόγια είναι το εξής: Νεαρός, ανερχόμενος προπονητής αναλαμβάνει την προηγούμενη χρονιά μια ταλαιπωρημένη ομάδα που βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας, βρίσκει άμεσα τρόπο να στρώσει την κατάσταση, μένει εκεί και για τη νέα σεζόν, εμφανίζει μια μεταμορφωμένη ομάδα που παίζει ωραίο, επιθετικό ποδόσφαιρο, κερδίζει συχνά και βρίσκεται σταθερά στις πρώτες θέσεις και χάρη στην απρόσμενη αυτή πορεία το όνομα του ακούγεται για πιο απαιτητικούς πάγκους, όπως αυτός της Μπάγερν, με την οποία έχει και μια σύνδεση από παλιά. Τσάμπι Αλόνσο, φύγε από αυτό το κείμενο, δεν μιλάμε για σένα.

Το plot-twist φυσικά και δεν δουλεύει τέλεια, καθώς έχετε ήδη δει τη φωτογραφία στο πάνω μέρος του άρθρου, αλλά ακόμα κι έτσι η ομοιότητα στις δυο περιπτώσεις παραμένει εντυπωσιακή.

Ο Σεμπάστιαν Χένες ανακοινώθηκε από τη Στουτγκάρδη στις 3 Απριλίου 2023, δηλαδή έντεκα μήνες πριν. Εκείνη τη μέρα, η ομάδα βρισκόταν στην τελευταία θέση της βαθμολογίας με 4 νίκες σε 26 αγώνες και μόλις μια τους προηγούμενες πέντε μήνες! Η αποφυγή του υποβιβασμού φαινόταν όλο και πιο δύσκολη κάθε αγωνιστική που περνούσε. Ο 41χρονος Γερμανός τεχνικός δεν ήταν η πρώτη προσπάθεια ανατροπής της θλιβερής αυτής κατάστασης. Ήταν η τρίτη, κάτι που ανέβαζε τον αριθμό των προπονητών εκείνης της χρονιάς στους τέσσερις, μαζί με τον Πελεγκρίνο Ματαράτσο που ήταν κι αυτός που ξεκίνησε την αγωνιστική περίοδο. Ήταν ο μόνος όμως που κατάφερε να φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.

  

Με τον Χένες στον πάγκο η Στουτγκάρδη έχασε μόνο ένα παιχνίδι από τα τελευταία οχτώ. Αυτό της επέτρεψε να προσπεράσει δυο ομάδες στον πίνακα και να φτάσει στο ιδιαίτερο «μαξιλαράκι» της 16ης, που σε στέλνει στα πλέι οφ του υποβιβασμού απέναντι σε μια ομάδα της Μπουντεσλίγκα 2. Για κακή της τύχη, εκεί την περίμενε μια μεγάλη και ιστορική ομάδα της χώρας. Για καλή της τύχη, αυτή ήταν το Αμβούργο που, όπως όλοι ξέρουμε πλέον, έχει βάλει στόχο να ξεφτιλίσει όλους τους σεναριογράφους του Χόλιγουντ επινοώντας τα πιο ακραία πιθανά σενάρια αποτυχίας για να διασκεδάσει τον ποδοσφαιρικό κόσμο. Εκείνο το μπαράζ δεν θα μπορούσε να μείνει έξω από την προσπάθεια αυτή. Πριν καν συμπληρωθεί το πρώτο λεπτό του πρώτου αγώνα η Στουτγκάρδη ήταν ήδη μπροστά στο σκορ με γκολ του Μαυροπάνου. Η παραμονή τελικά επιτεύχθηκε εύκολα με νίκες μέσα και έξω και ο Χένες κέρδισε μια δεύτερη ευκαιρία να αποδείξει την αξία του στη Μπουντεσλίγκα.

Η προηγουμένη προσπάθεια του είχε γίνει το 2020. Τότε η Χόφενχαιμ είχε εμπιστευτεί τη θέση του προπονητή της σε έναν 38χρονο που παρά το νεαρό της ηλικίας του συνοδευόταν από μερικές εξαιρετικές συστάσεις. Λίγους μήνες πριν είχε ολοκληρώσει με απόλυτη επιτυχία την «πρακτική» του στις μικρές ομάδες της Μπάγερν. Δυο χρόνια στην U19 και μια σεζόν στην Μπάγερν ΙΙ ήταν αρκετές για να πείσουν τους ανθρώπους του χώρου ότι ο τύπος με το βαρύ για τη Γερμανία επώνυμο (είναι γιος του Ντίτερ Χένες και ανεψιός του Ούλι Χένες) μπορεί να δοκιμαστεί και σε πιο δύσκολους ρόλους. Ειδικά όταν η μοναδική χρονιά του στη Μπάγερν ΙΙ συνοδεύτηκε από ωραίο ποδόσφαιρο και την κατάκτηση του πρωταθλήματος της Μπουντεσλίγκα 3, μια κατηγορία στην οποία μόλις είχε ανέβει! Αυτή ήταν η πρώτη φορά που μια δεύτερη ομάδα (ή reserve team, που λένε και οι Άγγλοι στα χωριά τους) κερδίζει τον τίτλο στη συγκεκριμένη κατηγορία.

Μια πενταετία μετά το πέρασμα του από το Μόναχο, το όνομα του βρίσκεται στη λίστα των υποψηφίων για τη θέση του προπονητή της Μπάγερν και στηρίζεται από αρκετούς (ανάμεσα τους και ο Λόταρ Ματέους)

Τα δυο χρόνια στη Χόφενχαϊμ ήταν “Not great, not terrible” που θα έλεγε και ο Ανατόλι Ντιάτλοφ στο «Chernobyl». Η ομάδα που παρουσίασε δεν ήταν άσχημη αλλά τερμάτισε στη μέση της βαθμολογίας και τις δυο φορές και έμεινε εκτός Ευρώπης. Μια αποτυχία που έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να διακοπεί πρόωρα η συνεργασία των δυο πλευρών. Όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, αυτή η εξέλιξη έδωσε τη δυνατότητα στον Χένες να αναλάβει μερικούς μήνες αργότερα μια ομάδα με την οποία ήταν δεμένος συναισθηματικά από παλιά. Εκεί είχε αγωνιστεί για τέσσερα χρόνια ο πατέρας του πριν πάρει μεταγραφή στη Μπάγερν, εκεί γύρισε για να δουλέψει ως γενικός διευθυντής στις αρχές των 90s και στην ακαδημία της πέρασε όλη του την εφηβεία ο μικρός Σεμπάστιαν, που δεν κατάφερε να ακολουθήσει ποτέ τα χνάρια του πατέρα του αφού το σώμα του τον πρόδωσε από πολύ νωρίς: Μέχρι τα 20 του είχε ήδη κάνει τέσσερις επεμβάσεις σε διαφορετικά σημεία του σώματος του για να σωθεί από τους πόνους.

Μια εικοσαετία και βάλε μετά το πέρασμα του από την ακαδημία της, ο Χένες επέστρεψε στο σύλλογο και το καλοκαίρι, χωρίς την πίεση ενός πιθανού υποβιβασμού στις πλάτες του, είχε τον απαραίτητο χρόνο για να φτιάξει μια ομάδα όπως ακριβώς τη θέλει. Και το έκανε χωρίς να αλλάξει όλο το ρόστερ το καλοκαίρι. Ο προγραμματισμός που έκαναν το καλοκαίρι προπονητής και διοίκηση αποδείχτηκε τόσο καλός που η Στουτγκάρδη βγήκε και με γεμάτες τις τσέπες από το μεταγραφικό παζάρι, χάρη κυρίως στις μεταγραφές του Μαυροπάνου στη Γουέστ Χαμ και του Έντο στη Λίβερπουλ. To μεγαλύτερο κέρδος όμως δεν ήταν το οικονομικό. Το σύνολο που δημιουργήθηκε εκείνους τους μήνες παίζει ένα ποδόσφαιρο που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το περσινό και αυτό αποτυπώνεται και στη βαθμολογία.

Λίγο πριν μπούμε στην τελική ευθεία της Μπουντεσλίγκα, η ομάδα του Χένες βρίσκεται στην 3η θέση και έχει αποκτήσει ένα μεγάλο προβάδισμα από τις υπόλοιπες διεκδικήτριες των τεσσάρων εισιτηρίων που σε στέλνουν στο Τσάμπιονς Λιγκ. Μπορεί η απόσταση της από την πρωτοπόρο να είναι μεγάλη αλλά μια προσεκτικότερη ματιά δείχνει πως η Στουτγκάρδη κάνει για την ώρα μια χρονιά πρωταθλητισμού, χωρίς καμία υπερβολή.

Ο μέσος όρος των βαθμών που έχει συλλέξει ως τώρα είναι ίδιος με αυτόν που είχε το 2007, τότε που η αρμάδα του Άρμιν Φε, με τους Γκόμεζ και Κεντίρα σε μεγάλα κέφια, είχε κατακτήσει το τελευταίο πρωτάθλημα του συλλόγου. Εκτός αυτού, η βαθμολογική συγκομιδή που έχει σήμερα, σε αρκετές από τις προηγούμενες σεζόν (ακόμα και στην περσινή), θα την τοποθετούσε μια ανάσα μακριά από την κορυφή της βαθμολογίας και μέσα στο παιχνίδι του τίτλου. Ο μόνος λόγος που δεν συμβαίνει αυτό φέτος είναι ο ίδιος που η πορεία της δεν ακούγεται τόσο πολύ και το όνομα του Σεμπάστιαν Χένες παραμένει άγνωστο για ένα μέρος του ποδοσφαιρικού κόσμου. Το ονοματεπώνυμο του λόγου; Τσάμπι Αλόνσο. Η κυριολεκτικά απίθανη σεζόν της Λεβερκούζεν που έχει διαλύσει όλα τα ρεκόρ έχει αναμενόμενα επισκιάσει αυτή της Στουτγκάρδης που, για παράδειγμα, το φθινόπωρο είχε κάνει το καλύτερο ξεκίνημα στην ιστορία της.

Παρά την ατυχία αυτή, το επίτευγμα του Χένες και των παικτών του παραμένει τεράστιο και σίγουρα αξίζει μεγαλύτερης αναφοράς. Μιλάμε άλλωστε για ένα σύλλογο που τις προηγούμενες χρονιές πάλευε για τη σωτηρία και που έχει συμπληρώσει δέκα χρόνια χωρίς ευρωπαϊκή παρουσία. Μια δεκαετία κατά την οποία υποβιβάστηκε και δυο φορές. Θα μπορούσε μάλιστα να ήταν ακόμα πιο μεγάλο αν μέσα στον Ιανουάριο δεν έχανε για τέσσερα παιχνίδια, λόγω του Κυπέλλου Εθνών Αφρικής, τον εκπληκτικό φέτος Σερού Γκιρασί, που σε 17 αγώνες πρωταθλήματος μετράει 18 γκολ. Δεν είναι μάλλον τυχαίο ότι εκείνες τις μέρες έκανε τις δυο από τις έξι ήττες που έχει ως τώρα, που την έχουν απομακρύνει από τη διεκδίκηση ακόμα και του τίτλου.