Το πρωτάθλημα του μπάσκετ που θα ξεκινήσει το Σάββατο (8/10) δεν ξέρω αν θα είναι το πιο θεαματικό, το πιο αγωνιώδες ή το πιο συγκλονιστικό. Σίγουρα όμως θα είναι το πιο… ελληνικό στους πάγκους. Για πρώτη φορά έπειτα από αρκετά χρόνια, οι 13 από τους 14 προπονητές της μεγάλης κατηγορίας είναι Έλληνες (για την ακρίβεια ο Τόνι Κωνσταντινίδης του ΑΓΟΡ είναι Κύπριος) αποδεικνύοντας ότι αυτή εδώ η «στάνη» βγάζει όχι απλά καλό τυρί αλλά από τα καλύτερα! Αν όχι το καλύτερο στην Ευρώπη.

Εκτός κι αν ξέρετε κάποια άλλη χώρα με τέτοια οικονομική κρίση που κρατάει σε τόσο υψηλό επίπεδο ένα άθλημα, τόσο ανταγωνιστικό στην Ευρώπη, όπως το μπάσκετ.

Και μάλιστα σε συνθήκες που όχι μόνο δεν ευνοούν τις ελληνικές ομάδες αλλά ουσιαστικά τους βάζουν ακόμη μεγαλύτερα εμπόδια (βλ. φορολογία) σε σχέση με τις τουρκικές, ρωσικές, ισπανικές, ιταλικές κλπ. που και σε μεγαλύτερη αγορά απευθύνονται και με μικρότερο συντελεστή φορολογούνται.

Το μόνο λοιπόν που έχει να αντιπαραθέσει για να τα βγάλει πέρα το ελληνικό πρωτάθλημα είναι η γνώση. Και αυτή την κατέχουν και μάλιστα σε τεράστιο βαθμό οι Έλληνες προπονητές. Από τον Γιάννη Σφαιρόπουλο και τον Αργύρη Πεδουλάκη μέχρι τον «αιεθαλή» Σούλη Μαρκόπουλο και τους νεότερους Βετούλα, Σερέλη και Μέξα που αφενός μεν πετυχαίνουν τους στόχους, αφετέρου δε επιβάλλουν ένα διαφορετικό, προσωπικό στιλ στις ομάδες που κοουτσάρουν.

Η μοναδική ομάδα που εμπιστεύτηκε τις τύχες της σε… ξένα χέρια, είναι η ΑΕΚ. Ο Γιούρι Ζντοβτς έχει κάθε λόγο να νιώθει «μοναξιά» στις μάχες των πάγκων, σε ένα πάντως ούτως ή άλλως μοναχικό επάγγελμα…
SOKIN