Με ένα αγωνιστικό προφίλ  δομημένο πάνω στους πυλώνες της σχολής μας η Εθνική Νέων ανδρών κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα U20 της Κρήτης αφήνοντας υποσχέσεις για την ημέρα που ξημερώνει για το άθλημα στη χώρα μας.

Μια ακόμα σπουδαία επιτυχία για αυτή τη γενιά. Μπάσκετ με πολύ συγκεκριμένη φιλοσοφία γαρνιρισμένο με ψυχικά χαρίσματα τα οποία πιστώνονται σε μεγάλο βαθμό και στο προπονητικό επιτελείο που είχε την ικανότητα να ετοιμάσει ψυχολογικά αυτά τα παιδιά ώστε να αντεπεξέλθουν σε καταστάσεις πίεσης.

 

Το κλειδί: Έλεγχος της μπάλας σε άμυνα & επίθεση

Ο Παπαθεοδώρου παρουσίασε ένα guard oriented σύνολο που βασίστηκε στη πολύ πιεστική του άμυνα, ιδιαίτερα στη περιφερειακή γραμμή. Το πολύ βαθύ backcourt της ελληνικής; ομάδας αποτέλεσε τη ραχοκοκαλιά της και το μέσο έκφρασης αυτής της πιεστικής άμυνας. Ήταν φανερό ότι μέσα από την απόδοση της στα μετόπισθεν η ελληνική ομάδα έβρισκε ρυθμό στο παιχνίδι της κατεβάζοντας ρολά στον αντίπαλο για μεγάλα διαστήματα.

Με μια επισταμένη παρατήρηση στο βασικό στοιχείο το οποίο εδραίωσε την υπεροχή του ελληνικού συνόλου εντός των τεσσάρων γραμμών καταλήγουμε ότι ο καταλύτης της επικράτησης ήταν η ικανότητα των παιδιών του Παπαθεοδώρου να ελέγξουν τη μπάλα. Είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτό.. Σου δίνει τον ρυθμό, το κοντρόλ του παιχνιδιού, τη δυνατότητα να ελέγξεις  το τέμπο και να παίξεις με τους δικούς όρους τη παρτίδα. Ενδεικτικά:

Λάθη: 10.3 (No1 στη διοργάνωση)

ΑST/TO Ratio (αναλογία ασσίστ/λαθών) : 1.6 (No1 στη διοργάνωση με διαφορά, δεύτερο το Ισραήλ του Τ. Μπλατ με 1.3..)

STL/TO Ratio (αναλογία κλεψιμάτων/λαθών): 0.9 (No1 στη διοργάνωση)

 

Αυτό που μόλις διαβάσατε μεταφράζεται με μια λέξη: Κ Α Τ Ο Χ Ε Σ …

Είναι τρομερή η επίδραση των παιχτών της περιφερειακής γραμμής σε αυτό. Ο κόουτς \πάτησε στα μεγάλα κορμιά των περιφερειακών του και ως καλός γνώστης του πως να δομήσει μια καλή αμυντική ομάδα δε φοβήθηκε να ρισκάρει παρατάσσοντας χαμηλά σχήματα με τα οποία ανέβαζε τη γραμμή άμυνας και το επίπεδο πίεσης σε βαθμό που καμία κυκλοφορία της μπάλα σε αυτό το τουρνουά δε μπόρεσε να αντεπεξέλθει όντας πραγματικά efficient. Διατηρώντας για μεγάλο χρονικό διάστημα τέτοια γρήγορα σχήματα (ειδικά στο τέλος κλειστών ματς) η ομάδα μας είχε την ευχέρεια να κυκλοφορήσει καλύτερα τη μπάλα και να πιέσει τον αντίπαλο στα μετόπισθεν έχοντας μάλιστα εξαιρετικούς χρόνους στα αμυντικά rotations, ειδικά μετά τη παγίδα στο χαμηλό ποστ η οποία λόγω μεγέθους της πεντάδας σε πολλές των περιπτώσεων ήταν επιβεβλημένη. Με λίγα λόγια, η ομάδα μας δεν έδινε τελικές προσπάθειες χωρίς άμυνα. Τα χέρια των παιδιών μας ακολουθούσαν παντού…

Φυσικά και αυτή η ομάδα είχε “σταρ”. Πολύ λίγα παιδιά στο συγκεκριμένο τουρνουά μπορούσαν να σταθούν δίπλα στον πληθωρικό ταλέντο του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου. Απλά το star quality του συγκεκριμένου αθλητή σε αυτό το επίπεδο και εντός παρκέ δεν εκφράζεται με σούπερ παραγωγικές βραδιές σε επίπεδο σκοραρίσματος αλλά με την αύρα του, την επίδραση του σε πολλαπλούς τομείς του παιχνιδιού και την ικανότητα του να κάνει τους συμπαίχτες του καλύτερους. Άλλωστε για την ελληνική σχολή αυτό δεν είναι καθόλου ξένο.. Θυμηθείτε μερικούς από τους τελευταίους σπουδαίους αστέρες της μεγάλης εθνικής ομάδας και τον τρόπο με τον οποίον εξέφραζαν την αγωνιστική τους υπεροχή και θα βρείτε τις ομοιότητες σε επίπεδο κατεύθυνσης.

Κομβικός και με clutch παρουσία για την ομάδα μας στη πορεία της αυτή ήταν σίγουρα ο Αντώνης Κόνιαρης. Τα μακριά του χέρια ήταν παντού στο γήπεδο και όσο προχωρούσε το τουρνουά μετατράπηκε σε θηλιά στον λαιμό των αντίπαλων επιθέσεων. Ο γκαρντ του ΠΑΟΚ έχτισε αυτοπεποίθηση σταδιακά η οποία μεταφράστηκε σε μεγάλα σουτ τα οποία έδωσαν τεράστιο πλεονέκτημα στην ομάδα μας. Πάνω σε παιδιά όπως αυτός και ο Μουράτος έχτισε τη τακτική του ο κόουτς ματσάροντας το μειονέκτημα του ριμπάουντ (2ος ριμπάουντερ πίσω από τον Χαραλαμπόπουλο ο πόιντ του Ψυχικού με 4.0) με τη πίεση και το hustling των περιφερειακών του. Ο Κόνιαρης μάλιστα τελείωσε το τουρνουά με το εξαιρετικό 3.4 τελικές για 1.4 λάθη ενώ ο Φλιώνης είχε 2.7 τελικές για μόλις 0.6 λάθη.. Όταν οι “στρατηγοί” σου παίζουν υπό αυτό το καθεστώς ψυχραιμίας σίγουρα έχεις μια τύχη παραπάνω.

Μεγάλη επιτυχία για μια χρυσή γενιά η οποία μεγάλωσε μαζί και έχτισε κουλτούρα νικητή σε αυτά τα τουρνουά, εφόδιο σημαντικό μεν αλλά όχι καταλυτικό στην ατομική μετάβαση αυτών των παιδιών στον κόσμο των αντρών. Τώρα θα ξεκινήσει το πραγματικό τεστ χαρακτήρα για τους νεαρούς πρωταθλητές μας. Παράλληλα ξεκινάει και ένα τεστ για το ίδιο τον ελληνικό μπάσκετ και τη λίγκα μας η οποία πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να αποτελέσει το πλαίσιο ώστε αυτά τα παιδιά να φτάσουν κάποια στιγμή το μάξιμουμ του potential τους. Η αλήθεια είναι ότι η ελληνική λίγκα δεν είναι ακριβώς το ιδανικό περιβάλλον.. Έχει πολύ υψηλό επίπεδο τακτικής, υπάρχει μεγάλη πίεση για το αποτέλεσμα σε όλες τις βαθμίδες της ενώ η ροπή των “αιωνίων” να μαζεύουν και να διατηρούν στο ρόστερ τους ταλαντούχους παίχτες αυτών των ηλικιών στερεί από αυτά τη δυνατότητα του πρώτου ρόλου σε μικρή ηλικία. Πρέπει λοιπόν να “απλώσουμε” αυτά τα παιδιά σε όλες τις ομάδες τις μεγάλης λίγκας και δη σε αυτές που μπορούν (εφόσον υπάρχουν πάντα οι δεξιότητες από πλευράς αθλητή) να τους δώσουν παραπάνω ευκαιρίες. Δε θα μπορέσουν όλα αυτά τα παιδιά να κάνουν σημαντική καριέρα. Όμως έχουμε υποχρέωση να δουλέψουμε μαζί τους ώστε να φτάσουν το προσωπικό τους ταβάνι. Αυτό λέγεται σωστή εκμετάλλευση περιουσιακών στοιχείων. Και το ελληνικό μπάσκετ έχει  τέτοια. Ειδικά σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, η γνώση της ανάπτυξης νέων παιχτών μπορεί να αποτελέσει για τον κάτοχο της το “Άγιο Δισκόποτηρο” στην ιστορική εξέλιξη του αθλήματος στην Ευρώπη.