Ήταν καλοκαίρι του 1997 όταν ο Μάρκο Νέγκρι έμπαινε στο αεροπλάνο για τη Γλασκώβη, δηλώνοντας πανέτοιμος για το μεγάλο βήμα στην καριέρα του. Είχε προηγηθεί μια αξιόλογη πορεία γεμάτη γκολ στις μικρές κατηγορίες της Ιταλίας, μια πορεία που τον έφερε στη Serie B και στην Περούτζια το 1995. Με 18 γκολ την πρώτη του σεζόν, ο μακρυμάλλης Ιταλός βοήθησε σημαντικά την ομάδα να ανέβει στην πρώτη κατηγορία, εκεί που η Περούτζια είχε να βρεθεί 15 χρόνια. Ο Νέγκρι δεν φάνηκε να επηρεάζεται καθόλου από το πολύ πιο δύσκολο επίπεδο του Καμπιονάτο, σκοράροντας άλλες 15 φορές στην πρώτη του χρονιά εκεί. Στο τέλος της σεζόν η Περούτζια υποβιβάστηκε αλλά ο επιθετικός της είχε κερδίσει με το σπαθί του μια καλή μεταγραφή 3,5Μ λιρών στο εξωτερικό και πιο συγκεκριμένα στη Ρέιντζερς.
Εκείνη την εποχή η Ρέιντζερς κυριαρχούσε στο σκωτσέζικο ποδόσφαιρο, μετρώντας 9 σερί τίτλους, και ο στόχος όλων ήταν ένας: Ο 10ος συνεχόμενος, που θα αποτελούσε και ρεκόρ στην ιστορία του πρωταθλήματος. Ο Νέγκρι έφτασε στη Γλασκώβη συνοδευόμενος από έναν ακόμα παίκτη της Περούτζια, έναν 19χρονο δυναμικό αμυντικό χαφ ονόματι Τζενάρο Γκατούζο, και κατάφερε από τις πρώτες του εμφανίσεις στα φιλικά να διώξει τις όποιες ανησυχίες είχαν δημιουργηθεί από το γεγονός ότι προερχόταν από μια μικρή ιταλική ομάδα. Γκολ στο πρώτο του φιλικό με την Έβερτον, γκολ στο πρώτο του ευρωπαϊκό παιχνίδι στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, δυο γκολ στο πρώτο του παιχνίδι πρωταθλήματος! Οι οπαδοί της Ρέιντζερς ενθουσιάστηκαν. Όπως όλα έδειχναν, είχαν βρει τον ικανό σκόρερ που έψαχναν. Έναν σκόρερ που όμως ήταν λίγο διαφορετικός από τους περισσότερους.
Γκατούζο-Νέγκρι: Ιταλική φινέτσα στη Γλασκώβη
Κατ’αρχάς δεν πανηγύριζε τα γκολ του. Την ώρα που όλο το γήπεδο χοροπηδούσε από χαρά βλέποντας τον να στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα, ο Νέγκρι απλά σήκωνε το χέρι, κατευθυνόταν χαλαρός προς το κουβάρι των συμπαικτών του και έκανε μια τυπική χειραψία με όλους. Αυτό το λίγο μποέμ και ελιτίστικο στυλάκι των πανηγυρισμών συμβάδιζε απόλυτα και με τον τρόπο παιχνιδιού του.
Ήρεμος στα όρια της απάθειας, ο Νέγκρι βάδιζε νωχελικά στο χόρτο μέχρι να πλησιάσει η μπάλα το πεδίο δράσης του. Τότε επιστράτευε το ταλέντο του και έβρισκε κάποιο μαγικό τρόπο να τη στείλει στα δίχτυα, συνήθως με κοντινό σουτ. Στη συνέχεια επέστρεφε ξανά στη φάση της αδράνειας. Αυτά τα χαρακτηριστικά του βέβαια, τα γνώριζαν οι άνθρωποι της Ρέιντζερς από πριν.
https://gfycat.com/gifs/detail/FickleUnlawfulFattaileddunnart
Ο αρχι-σκάουτ της ομάδας, Έβαν Τσέστερ, τον είχε παρακολουθήσει στο Καμπιονάτο και η περιγραφή του τα λέει όλα: “Η Περούτζια έπαιζε με τη Ρόμα, ψάχνοντας οπωσδήποτε τη νίκη που θα την βοηθούσε να αποφύγει τον υποβιβασμό. Από τη μια είχαν 10 παίκτες που έδιναν τα πάντα, πάλευαν για κάθε μπαλιά και έπεφταν συνέχεια για τάκλιν και από την άλλη είχαν τον Μάρκο, με το μουσάκι του και τα μακριά μαλλιά του, που δεν προσπαθούσε καθόλου. Τελικά εκείνη τη μέρα είχε δοκάρι, έβαλε ένα γκολ, έφτιαξε ένα ακόμα και η Περούτζια νίκησε 2-0. Όταν γύρισα πίσω είπα στον προπονητή μας: Αν θέλεις να φτιάξεις μια σκληροτράχηλη ομάδα, αυτός δεν είναι ο άνθρωπος σου. Αν όμως θέλεις έναν παίκτη που θα βρει τρόπο να σου βάλει 30 γκολ τη σεζόν, τότε είναι ο ιδανικός”.
Οι παραξενιές του Νέγκρι δεν περιοριζόταν στον αγωνιστικό χώρο. Οι συνεντεύξεις που έδινε ήταν απειροελάχιστες, οι απλές δηλώσεις του το ίδιο ενώ ακόμα και οι συμπαίκτες του δεν είχαν ολοκληρωμένη άποψη για το τι άνθρωπος ήταν, γιατί δεν μιλούσε σχεδόν σε κανέναν ενώ απέφευγε συστηματικά τις βραδινές εξόδους και τα πάρτι. Μοναδική εξαίρεση ήταν ο συμπατριώτης του, Σέρτζιο Πορίνι, με τον οποίο έγινε φίλος από την πρώτη στιγμή. Οι επικριτές του μιλούσαν για έναν ιδιότροπο άνθρωπο που στο γήπεδο ήταν τεμπέλης ενώ οι θαυμαστές έβλεπαν μια αινιγματική ιδιοφυΐα. Το μυστήριο που κάλυπτε την προσωπικότητα του έμπαινε συνήθως σε δεύτερη μοίρα, όσο ο Νέγκρι έδειχνε αγώνα με τον αγώνα ότι η σχέση του με τα αντίπαλα δίχτυα είναι ίδια με αυτή που έχουν οι σκωτσέζοι με το αλκοόλ.
Ο Γκασκόιν σέρβιρε, ο Νέγκρι εκτελούσε
Τα στατιστικά του ήταν σοκαριστικά. Στα πρώτα 10 παιχνίδια πρωταθλήματος σκόραρε 23 φορές και στα 26 ματς είχε φτάσει τα 33 γκολ! Η, φαινομενικά υπερβολική, πρόβλεψη του σκάουτ για 30 γκολ τη σεζόν είχε επιβεβαιωθεί από τις αρχές του Δεκέμβρη! Η συνέπεια του ήταν τόσο εκπληκτική που έπρεπε το ημερολόγιο να δείξει 8 Νοεμβρίου για να τελειώσει ένα ματς χωρίς να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα.
Ο μέσος όρος σκοραρίσματος του ήταν με διαφορά ο καλύτερος στην Ευρώπη και ο ίδιος φιγούραρε στην πρώτη θέση της κατάταξης για το Χρυσό Παπούτσι. Έχοντας τον Μπράιαν Λάουντρουπ και τον Γκασκόιν στο κέντρο να του δημιουργούν ευκαιρίες, ο Νέγκρι οδηγούσε τη Ρέιντζερς από νίκη σε νίκη, κάνοντας τους όλους να πιστεύουν πως το 10ο πρωτάθλημα δεν μπορεί να χαθεί με τίποτα. Και τότε, κυριολεκτικά σε μια στιγμή, όλα άλλαξαν.
Ήταν μια Τετάρτη στις αρχές του Γενάρη όταν o προπονητής, Ουόλτερ Σμιθ, έδωσε ρεπό στους παίκτες του και ο Νέγκρι αποδέχθηκε την πρόταση του Πορίνι να πάνε να παίξουν ένα παιχνίδι σκουός για να ξεσκάσουν. Ένα παιχνίδι για το οποίο ο Νέγκρι θα μετανιώνει για πάντα. Η τρομακτική περιγραφή που ακολουθεί είναι από τον ίδιο: “To σουτ του Πορίνι ήταν τόσο δυνατό και η μπάλα προσγειώθηκε με τέτοια αγριότητα στο πρόσωπο μου που έστειλε το δεξί μάτι μου τόσο μέσα στο κεφάλι που έφτασε να αναπηδήσει στη μεμβράνη που το χωρίζει από τον εγκέφαλο. Ο αμφιβληστροειδής αποκολλήθηκε και προσαρτήθηκε στη μεμβράνη. Την επόμενη μέρα το πρόσωπο μου ήταν σαν να έχω αντέξει 15 γύρους με τον Μάικ Τάισον.”
Μπήκε άμεσα στο χειρουργείο αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει. Εκτός του ότι έμεινε περισσότερο από 1,5 μήνα εκτός αγώνων, εκτός του ότι για αρκετό καιρό οι γιατροί του απαγόρευσαν να κάνει κεφαλιές, το πρόβλημα με το μάτι δεν διορθώθηκε ολοκληρωτικά ποτέ: “Το χτύπημα μου κατέστρεφε ουσιαστικά την περιφερειακή όραση μου. Για κάποιον σαν κι εμένα που βασίζεται στα γρήγορα αντανακλαστικά για να κερδίσει μισό μέτρο από τα σέντερ μπακ αυτό είναι τραγικό. Από εκεί και πέρα δυσκολευόμουν πολύ με κάθε σέντρα ή πάσα που ερχόταν από τα δεξιά”.
Όταν τελικά επέστρεψε στους αγωνιστικούς χώρους, τίποτα δεν ήταν ίδιο. Χωρίς αυτόν η Σέλτικ είχε ξεπεράσει τη Ρέιντζερς, στερώντας της τελικά το πολυπόθητο πρωτάθλημα, και ο ίδιος δεν μπορούσε με τίποτα να βρει τα πατήματα του στην αντίπαλη περιοχή. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το χτύπημα στο μάτι αποδείχτηκε πως ήταν η αρχή μιας ‘χιονοστιβάδας’ προβλημάτων υγείας: Αντιμετώπισε ένα σοβαρό θέμα με τη μέση του, έπαθε πνευμονία και χρειάστηκε να κάνει εγχείρηση κήλης. Η ψυχολογική κατάρρευση δεν άργησε να έρθει.
Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της επόμενης σεζόν εκτός γηπέδων και προπονήσεων και δεν επανήλθε ποτέ στα ίδια επίπεδα. Αποχώρησε από τη Γλασκώβη το 2001 (έχοντας παίξει ελάχιστους αγώνες τα προηγούμενα δυο χρόνια), κουβαλώντας και ένα σοβαρό τραυματισμό από το τελευταίο του παιχνίδι. Στις εξετάσεις που ακολούθησαν οι γιατροί εντόπισαν κάποια ανησυχητικές ενδείξεις στο αίμα του και, όπως αποκάλυψε ο ίδιος αρκετά χρόνια μετά, του εξήγησαν ότι υπάρχει πιθανότητα να πάσχει από AIDS. Έσπασε το συμβόλαιο του, γύρισε εσπευσμένα στην Ιταλία για να είναι δίπλα στην οικογένεια του και για αρκετά χρόνια ελάχιστοι στη Σκωτία ήξεραν τι απέγινε αφού, κλασικά, δεν εξήγησε σε κανέναν τι είχε συμβεί.
Οι αναλυτικές εξετάσεις που έκανε στην πατρίδα του έδειξαν ότι τελικά δεν έχει κάτι σοβαρό αλλά η προσπάθεια του να κάνει μια νέα αρχή, παίζοντας σε μικρομεσαίες ιταλικές ομάδες, δεν απέδωσε καρπούς, αφού μετά απ’όλα όσα πέρασε δεν θύμιζε σε τίποτα τον παίκτη που το 1997-98′ βγήκε πρώτος σκόρερ στη Σκωτία έχοντας αγωνιστεί ουσιαστικά μισή σεζόν (ήταν ο πρώτος Ιταλός που κατάφερε να βγει πρώτος σκόρερ σε κάποιο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, εκτός του Καμπιονάτο). “Είναι απλά τραγικό το πως εξελίχθηκαν όλα. Δεν γίνεται να μην αναρωτηθείς που θα μπορούσε να φτάσει αν δεν είχε συμβεί αυτό” σχολίασε πριν λίγα χρόνια ο Έβαν Τσέστερ, ο άνθρωπος που τον πρότεινε στους Σκωτσέζους.
Δυο δεκαετίες μετά από το αλλόκοτο πέρασμα του Νέγκρι η Ρέιντζερς δεν θυμίζει σε τίποτα την ομάδα που σάρωνε τα πάντα στη Σκωτία τη δεκαετία του 90′. Έχοντας περάσει από μια τεράστια περιπέτεια, προσπαθεί ακόμα να σταθεί στα πόδια της και να επιστρέψει στην κορυφή. Το μεσημέρι της Κυριακής υποδέχεται τη Σέλτικ στο Άιμπροξ σε ένα ακόμα σπουδαίο “Old Firm” και έχει μια μεγάλη ευκαιρία να αποδείξει ότι έχει κάνει βήματα προόδου, αφού με νίκη θα την πλησιάσει στους 3 βαθμούς. Για να το φτάσει στη νίκη θα στηριχθεί σε μεγάλο βαθμό στην φετινή της αποκάλυψη, τον 22χρονο Κολομβιανό Αλφρέντο Μορέλος, που μετράει ήδη 17 γκολ σε 33 ματς. Το ότι στην παρθενική του σεζόν στη Γλασκώβη βρίσκεται στην κορυφή των σκόρερ, παρ’ότι δεν τον ήξεραν πολλοί όταν αποκτήθηκε, μπορεί να θυμίσει σε κάποιους την περίπτωση του Μάρκο Νέγκρι, οπότε καλού-κακού θα τον συμβουλεύαμε να αποφύγει το σκουός.