86.000 θεατές στο Μαρακανά εναντίον σου. Στις πλάτες σου κουβαλάς ένα μεγάλο μέρος μιας χώρας για να καταφέρεις κάτι που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Σε λένε Χοσέ Φρανσίσκο Σεβάγιος Βιγιαβιτσένσι και μέχρι πριν λίγους μήνες δεν σε γνώριζε σχεδόν κανείς, εκτός της χώρας σου. Τώρα έχεις την ευκαιρία να περάσεις στον πάνθεον της ιστορίας του ποδοσφαίρου της Ν. Αμερικής.
Ας τα πάρουμε με τη σειρά όμως. Βρισκόμαστε στο 2008. Το Κόπα Λιμπερταδόρες ακόμα τότε δεν έχει γίνει μια βραζιλιάνικη υπόθεση. Η Λίγκα Ντεπορτίβα Ουνιβερσιτάρια του Κίτο, γνωστή ως LDU έχει κατακτήσει το πρωτάθλημα του 2007 στο Εκουαδόρ με προπονητή τον Αργεντινό Εντγκάρντο Μπάουσα. Ο Μπάουσα που αργότερα θα περάσει και από τον πάγκο της εθνικής Αργεντινής, έχει φτιάξει μια εξαιρετική ομάδα. Και αυτό φαίνεται στο Λιμπερταδόρες. Μια ομάδα γρήγορη, αθλητική που τα επόμενα χρόνια θα αντιγράψει και η εθνική του Εκουαδόρ.
Κερδίζει με 6-1 την αργεντίνικη Άρσεναλ και παίρνει τη 2η θέση πίσω από τη Φλουμινένσε στον όμιλό της. Παίζει έτσι στη φάση των νοκ-άουτ και συνεχίζει να είναι εφιάλτης για τους Αργεντίνους. Κερδίζει την Εστουδιάντες με 2-0, χάνει 2-1 στη ρεβάνς και προκρίνεται στα προημιτελικά. Εκεί έχει να αντιμετωπίσει τη Σαν Λορένσο. Παίρνει 1-1 στην Αργεντινή και έρχεται 1-1 στο Κίτο, με τον μικρό μάγο Νταμιάν Μάνσο, που πέρασε ένα φεγγάρι από την Ξάνθη, να σκοράρει. Το παιχνίδι πηγαίνει στα πέναλτι.
Ο Σεβάγιος θα πιάσει ένα πέναλτι, οι συμπαίκτες του δεν θα αστοχήσουν σε κανένα. Η LDU θα πάρει μια ιστορική πρόκριση στα ημιτελικά του Λιμπερταδόρες. Εκεί θα αποκλείσει την Αμέρικα με δύο ισοπαλίες και θα πάει ως μεγάλο αουτσάιντερ με την ισχυρή τότε Φλουμινένσε. Στον 1ο τελικό, στο Εστάδιο Κάσα Μπλάνκα (τον Λευκό Οίκο σαν να λέμε), η LDU κάνει τρομερή εμφάνιση και επικρατεί με 4-2 επί των Βραζιλιάνων. Είναι ένα βήμα μακριά από το όνειρο. Να γίνει η πρώτη ομάδα από το Εκουαδόρ στην ιστορία του Κόπα Λιμπερταδόρες που θα σηκώσει την κούπα.
Το Μαρακανά όπως είπαμε και στην αρχή του κειμένου κοχλάζει. Η LDU όμως δείχνει να μην μασάει. Ανοίγει το σκορ με τον Μπολάνιος μόλις στο 6′. Αλλά η Φλου του Τιάγκο Σίλβα δεν τα παρατάει. Μια από τις πιο ιστορικές ατομικές εμφανίσεις σε τελικούς Λιμπερταδόρες λαμβάνει χώρα. Ο Τιάγκο Νέβες, με το νούμερο 10 στη φανέλα, θα σκοράρει τρεις φορές από το 12′ ως το 56′ και η Φλουμινένσε θα φέρει το ματς στο 3-1 και την απόλυτη ισορροπία (μια που τα εκτός έδρας γκολ δεν μετράνε στον τελικό). Από το 56′ και μετά, γκολ δεν ξαναβλέπουμε. Το παιχνίδι φτάνει στα πέναλτι.
Ο Σεβάγιος που φέρει και μια κάποια ευθύνη για το ένα γκολ, υπερασπίζεται την εστία της Λίγκα και γνωρίζει ότι η ώρα του έφτασε. Έρχεται ο Κόνκα. Ο Σεβάγιος αποκρούει. Η Λίγκα έχει ένα πέναλτι στο δοκάρι. Έρχεται ο ήρωας Τιάγκο Νέβες με τα τρία γκολ, ο Σεβάγιος κάνει mind games, καθυστερεί και τελικά αποκρούει και δεύτερο πέναλτι. Ο Σίσερο θα σκοράρει. Η Κίτο δεν χάνει πέναλτι ξανά. Το σκορ είναι 3-1 και η Φλου πρέπει να σκοράρει για να μείνει ζωντανή. Ο Σεβάγιος κάνει πάλι την ιεροτελεστία, γυρίζει ανάποδα, σκύβει, πιάνει τα δίχτυα σαν να προσεύχεται. Ο φορ Ουάσινγκτον φαίνεται από τη γλώσσα του σώματος να έχει αυτός το βάρος των 86.000 θεατών στις πλάτες του. Ο Σεβάγιος εκμεταλλεύεται τη δυνατότητα που έχει από τον κανονισμό να βγαίνει έξω, κάνει βηματάκια και αποκρούει το 3ο από τα 4 πέναλτι που θα εκτελέσει η Φλουμινένσε.. Χαρίζει την κούπα στην LDU και στο Εκουαδόρ. Ένας μοναδικός θρίαμβος. Ένας δίκαιος θρίαμβος. Στα 37 του, ο Σεβάγιος με παρατσούκλι “τα χέρια του Εκουαδόρ” γίνεται ήρωας. Η LDU φτάνει στη μεγαλύτερη στιγμή της ιστορίας της.
Από τότε ούτε η LDU, ούτε κάποια από τις παραδοσιακές δυνάμεις του Εκουαδόρ (Μπαρσελόνα και Εμελέκ) θα καταφέρουν κάτι αντίστοιχο τα πολλά επόμενα χρόνια. Η LDU άλλωστε παρότι μόλις το 2023 έφτασε την Ελ Νασιονάλ ως τρίτη ομάδα σε πρωταθλήματα σε χώρα, είναι η πιο επιτυχημένη ομάδα της χώρας σε διεθνείς τίτλους, με αυτό το Λιμπερταδόρες και τα δύο Σουνταμερικάνα (ένα αμέσως μετά το Λιμπερταδόρες, το 2009 και το δεύτερο αρκετά πρόσφατα, το 2023), αλλά και τα δυο Ρεκόπα (τα δύο Σούπερ Καπ της Ν. Αμερικής). Είναι η καλύτερη πρέσβειρα της χώρας σε συλλογικό επίπεδο.
Και φέτος έχει φτάσει στο σημείο να ονειρεύεται ξανά μετά από 17 χρόνια. Τι διαφέρει και τι είναι κοινό από τότε; Κοινή είναι η έδρα. Στα 2.850 μέτρα, το Εστάδιο Ροντρίγκο Πας Ντελγκάδο είναι ένα ωραίο στάδιο που πέρα από το παρατσούκλι “ο Λευκός Οίκος”, έχει και το όνομα το Φρούριο στα Σύννεφα. Ο βετεράνος διεθνής ποδοσφαιριστής Αγκουστίν Ντελγκάδο έχει πει για το μεγάλο όπλο της χώρας: «Σε αυτό το υψόμετρο, νιώθεις τα πνευμόνια σου να καίνε μετά από μόλις 10 λεπτά. Αλλά για εμάς, είναι το ποιοι είμαστε. Το υψόμετρο μας δίνει ενέργεια, όχι φόβο». Σε εκείνη την πορεία της LDU του 2008, ο Ρομανιόλι που με τη φανέλα της Σαν Λορένσο αποκλείστηκε, είχε πει: «Τρέχεις το ίδιο, αλλά αντέχεις το μισό. Κάθε ανάσα σου είναι πιο σύντομη» Τι άλλο είναι κοινό; Μια ομάδα με συνδυασμό έμπειρων και πιο νέων παικτών. Ανάμεσά τους κι ο Χέισον Μεδίνα που πέρασε για ένα φεγγάρι από τη Λαμία, χωρίς να κάνει πολλά πολλά και έμεινε περισσότερο γνωστός όταν σε ένα ματς κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ, ο Λουτσέσκου μέσα στον χαμό του έδωσε μια σφαλιάρα. Ο Μεδίνα έχει μια ιδιαίτερη πορεία, στα 15 του έμεινε ελεύθερος στην Κολομβία από την Ατλέτικο Νασιονάλ και αναγκάστηκε να παίζει σε πολύ χαμηλό επίπεδο για καιρό, μέχρι να βρει τις ευκαιρίες του.
Χρειάστηκαν να περάσουν αρκετά χρόνια για να βρει ξανά επαγγελματικό συμβόλαιο και να κάνει ένα ταξίδι σε Ισπανία (Θαραγόθα), Κατάρ, Ελλάδα και Εκουαδόρ. Ο Μεδίνα έχει σκοράρει ήδη δυο φορές, κρίσιμα γκολ στα νοκ άουτ. Η LDU δεν έχει φτάσει εύκολα μέχρι τον ημιτελικό. Ξεκίνησε από τη φάση των ομίλων, όπου σε ένα γκρουπ φωτιά τερμάτισε 1η στην τριπλή ισοβαθμία με το μεγαθήριο Φλαμένγκο και με τη Σεντράλ Κόρδοβα της Αργεντινής. Παρά την πρώτη θέση, δεν είχε να παίξει με κακές ομάδες στη συνέχεια. Μιλήσαμε προηγουμένως για τις διαφορές με το 2008. Το Λιμπερταδόρες της εποχής μας είναι μια βραζιλιάνικη υπόθεση. Η Βραζιλία έχει καταφέρει να έχει φτιάξει ένα ισχυρότατο πρωτάθλημα, με πλούσιες ομάδες και έτσι να κατακτά το Λιμπερταδόρες τις τελευταίες έξι χρονιές. Αλλά η LDU δεν μάσησε μπροστά στις αντιπάλους της.
Στους 16, η Λίγκα ντε Κίτο αντιμετώπισε την κάτοχο Μποταφόγκο. Έχασε με 1-0 στη Βραζιλία, αλλά στο υψόμετρο του Κίτο έκανε την ανατροπή με 2-0 και άφησε έξω την ομάδα του υιού Αντσελότι, σε μια πολύ μεγάλη έκπληξη. Με Βραζιλιάνους τα έβαλε και στα προημιτελικά. 2-0 τη Σάο Πάουλο με τον Μεδίνα να σκοράρει μία φορά και 0-1 μέσα στο Μορουμπί με τον Μεδίνα να βάζει το μοναδικό γκολ. Κάπως έτσι, χωρίς φόβο, φτάνει στα ημιτελικά και εκεί βρίσκει την Παλμέιρας. Ένα τεράστιο μέγεθος, την ομάδα με το know-how στο Λιμπερταδόρες τα τελευταία χρόνια, την ομάδα που βρίσκεται στην κορυφή της βαθμολογίας στο πρωτάθλημα Βραζιλίας. Η LDU είναι πιθανώς μεγαλύτερο αουτσάιντερ από ότι ήταν το 2008, όταν έφτασε για τελευταία φορά σε ημιτελικό Λιμπερταδόρες. Είναι πιο αμυντικογενής, με λιγότερη επιθετική ποιότητα από τότε. Πάνω σε αυτό θα βασιστεί. Στο υψόμετρο, στην καλά οργανωμένη άμυνα, στην τακτική προσήλωση. Αρκούν αυτά; Η λογική λέει ότι αν η LDU θέλει να φτάσει ξανά σε τελικό, θα πρέπει να πάρει ένα θετικό αποτέλεσμα στα σύννεφα του Κίτο.
Η Παλμέιρας έχει φτάσει αήττητη εδώ με 9 νίκες και 1 ισοπαλία. Έχει την καλύτερη επίθεση και έχει μόνο νίκες εκτός έδρας. Όσο παράξενο και να φαίνεται, η μοναδική της ισοπαλία ήρθε εντός έδρας, αλλά σε αδιάφορο ματς-ρεβάνς, αφού είχε ήδη πάρει την πρόκριση με το 0-4 επί της Ουνιβερσιτάριο στη Λίμα. Είναι πιθανώς η καλύτερη ομάδα στον θεσμό. Το μόνο αρνητικό είναι η πρόσφατη ήττα στο μεγάλο ματς με τη Φλαμένγκο για το πρωτάθλημα, μια ήττα που την έφερε να συγκατοικεί στην κορυφή. Θα επηρεαστεί; Από την άλλη, η LDU έχει 8 ματς αήττητη εντός με Βραζιλιάνους, το υψόμετρο ζορίζει τους αντιπάλους. Άμυνα-επίθεση, ακριβό ρόστερ-φτηνό ρόστερ, εμπειρία-απειρία, όλα αυτά συγκρούονται. Ο κόουτς της LDU, ο Βραζιλιάνος Τιάγκο Νούνιες, είναι μια ιδιαίτερη προσωπικότητα. Παράτησε το ποδόσφαιρο πολύ νέος, μετά από έναν τραυματισμό, παρότι ήταν ιδιαίτερα ταλαντούχος. Έγινε αρχικά γυμναστής και μετά ασχολήθηκε με το κοουτσάρισμα. Πέρασε από πολλές ομάδες, σε αρκετές ως βοηθός, σε άλλες στις ακαδημίες τους και η μεγάλη του επιτυχία ήρθε όταν ως προσωρινός προπονητής κατέκτησε το Σουνταμερικάνα με την Παραναένσε.
Αυτό του άνοιξε τις πόρτες για μεγαλύτερους συλλόγους, αλλά δεν μακροημέρευσε σε Κορίνθιανς και Γκρέμιο, αποχώρησε γρήγορα ως αποτυχημένος, το ίδιο και στην Μποταφόγκο αργότερα. Ο δρόμος του τον έφερε στο Εκουαδόρ το περασμένο καλοκαίρι και τα έχει καταφέρει περίφημα. Και πλέον αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του. Όχι ότι θα του πει κανείς τίποτα, αν αποκλειστεί. Αλλά στο Κίτο θα δώσουν ό,τι έχουν.