Το ποδόσφαιρο είναι ένας πολύ σκληρός κόσμος. Πίσω από τα λαμπερά φώτα και τα χιλιάδες φλας των φωτογράφων υπάρχουν πράγματα που ο απλός θεατής δεν μπορεί να τα δει, να εστιάσει πάνω τους, και κατ’ επέκταση να τα κατανοήσει. Για κάθε σπουδαία καριέρα -σε μια κορυφαία ομάδα- δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν αρκεί μόνο το ταλέντο.
Ήταν 31 Ιουλίου 2007 και το Πράιντ Παρκ στο Ντέρμπι ήταν σχεδόν γεμάτο για ένα φιλικό παιχνίδι προετοιμασίας. Ένα φιλικό λίγο διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Η τοπική Κάουντι αντιμετώπιζε τη μεγάλη αντίπαλο της, τη Νότιγχαμ Φόρεστ, και δεν υπάρχει τίποτα φιλικό σε ένα ντέρμπι, ακόμα κι αν αυτό αφορά ομάδες χαμηλότερων κατηγοριών. Ειδικά όταν μιλάμε
Για τον Πεπ Γκουαρντιόλα και τους παίκτες του, η σημερινή είναι μια ακόμα μέρα στη δουλειά. Από αυτές τις βαρετές μέρες μάλιστα, που ξέρεις εκ των προτέρων ότι η δουλειά σου δεν θα σου προσφέρει καμία ιδιαίτερη συγκίνηση και το μόνο που σε απασχολεί είναι πότε θα επιστρέψεις σπίτι για να χωθείς κάτω από την
Καλοκαίρι του 1972 και ένας ψηλός, όμορφος, μακρυμάλλης νεαρός, θα περάσει το κατώφλι των γραφείων της Λίβερπουλ για να υπογράψει συμβόλαιο με τους «κόκκινους» του Μπιλ Σάνκλι. Οι εξαιρετικές εμφανίσεις που είχε πραγματοποιήσει, στην κορυφή της επίθεσης της Χάντερσφιλντ, είχαν «σπρώξει» τον σπουδαίο προπονητή να ερωτευθεί το ταλέντο του, βλέποντας, στο πρόσωπό του, εκείνο τον
Ήταν Ιούλιος του 1996 όταν στο Όλντ Τράφορντ εμφανίστηκε ένας αδύνατος πιτσιρικάς, με ξανθά μαλλιά και πρόσωπο τόσο παιδικό που σου έδινε την εντύπωση ότι ο κάτοχος του βρίσκεται ακόμα στην εφηβεία. Όταν τον αντίκρισε ο υπεύθυνος ξενάγησης του γηπέδου, υπέθεσε ότι ο μικρός θέλει να κάνει το κλασικό τουρ για να θαυμάσει το ‘Θέατρο