Οι Μιλγουόκι Μπακς δεν τα κατάφεραν ούτε φέτος να πατήσουν στην κορυφή του ΝΒΑ, «πέφτοντας» στους ημιτελικούς της Ανατολής από μια καλύτερη ομάδα. Είναι καιρός για ορθολογική σκέψη και όχι για δάκρυα στον οργανισμό…
Πέρυσι ήταν οι Τορόντο Ράπτορς, φέτος οι Μαϊάμι Χιτ. Το μπάσκετ είναι αξιοκρατικό, δίκαιο άθλημα. Προχωρούν οι πραγματικά ικανοί, οι πιο έτοιμοι πνευματικά και αγωνιστικά. Και οι Μπακς της επανέναρξης σίγουρα δεν μπορούν να τοποθετηθούν σε αυτή την κατηγορία. Ο αποκλεισμός τους στα ημιτελικά της Ανατολής από το σύνολο του Έρικ Σπόελστρα είναι πέρα για πέρα δίκαιος.
Τα «Ελάφια» ήταν μια διαφορετική ομάδα στην επανέναρξη η οποία δεν θύμιζε σχεδόν σε τίποτα την αρμάδα που κυριάρχησε στην κανονική περίοδο. Οι χρόνοι των συνεργασιών τους και κατ’επέκταση οι αυτοματισμοί τους είχαν χαλάσει με συνέπεια να μη μπορούν να βρουν αγωνιστικό ρυθμό. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για ένα σύνολο που βασίζεται στο σύστημα του, έχοντας επενδύσει σε συγκεκριμένους αθλητές γύρω από τον Γιάννη, οι οποίοι δεν έχουν το σπουδαίο star quality αλλά αποτελούν καλές προσθήκες ώστε να λειτουργήσει η μηχανή. Το μπάσκετ του ΝΒΑ (και δη αυτό των playoffs) είναι διαφορετικό από αυτό της Ευρώπης ή του NCAA. To star quality και οι προσωπικότητες μετράνε περισσότερο. Ειδικά για μια ομάδα που δεν πήρε την απαιτούμενη βοήθεια από τον προπονητή της.
Η άλλη άποψη βέβαια λέει ότι οι Μπακς θα είχαν καλύτερη τύχη στη φετινή postseason εάν δεν υπήρχε αυτή η διακοπή που τους στέρησε το πλεονέκτημα έδρας αλλά και σε όρους αγωνιστικού ρυθμού. Ίσως ναι, ίσως όχι. Δεν θα το μάθουμε ποτέ. Είναι δεδομένο πλέον ότι τα «Ελάφια» χρειάζονται μερικές αλλαγές για να εμφανιστούν δυνατότερα στην επόμενη τέτοια μάχη. Και φυσικά για να πείσουν τον (σε πρώτη φάση αποφασισμένο να παραμείνει στο Ουισκόνσιν) Γιάννη Αντετοκούνμπο ότι μπορούν να κάνουν μαζί το επόμενο βήμα. Ουσιαστικές αλλαγές.
Ακόμα λοιπόν και εάν το front office αποφασίσει ότι θα συνεχίσει με τον κόουτς Μπουντεχόλζερ στο τιμόνι, κατάσταση που αυτομάτως σημαίνει ότι οι Μπακς θα συνεχίσουν να πρεσβεύουν το ίδιο αγωνιστικό στυλ, είναι προφανές ότι ο Γιάννης θα χρειαστεί βοήθεια.
Ο Έρικ Μπλέντσο ήρθε στο Μιλγουόκι ως ένας από τους καλύτερους κάθετους περιφερειακούς της λίγκας, ακριβώς για να υποστηρίξει με αυτή του τη δεξιότητα το σύστημα των Μπακς οι οποίοι χρειάζονταν έναν slasher που θα «μαζεύει» τις άμυνες βάζοντας πίεση στο «ζωγραφιστό», εκτός του Γιάννη. Έχει ακόμα τρία χρόνια συμβόλαιο όμως φέτος φάνηκε αυτό που οι περισσότεροι είχαν στο μυαλό τους, σχετικά με την επένδυση της ομάδας στο πρόσωπο του. Δεν είναι ο πόιντ γκαρντ που θα τους οδηγήσει στο επόμενο επίπεδο. Το εντυπωσιακό φυσικό πακέτο του δεν συνδυάζεται με ανάλογα πνευματικά χαρίσματα και ηγετική ικανότητα, στοιχεία που τόσο έχει ανάγκη το Μιλγουόκι στην παρούσα φάση για να ξεκλειδώσει την πόρτα των τελικών του ΝΒΑ. Οι Μπακς χρειάζονται έναν leading guard ικανό να πάρει την ομάδα στις πλάτες του αποσυμπιέζοντας τον Γιάννη. Έναν περιφερειακό ο οποίος θα είναι αποτελεσματικός υπό καθεστώς πίεσης, βελτιώνοντας παράλληλα τους γύρω του. Αυτή είναι η βασική τους ανάγκη αυτή τη στιγμή.
Μια τέτοια επιλογή δεν είναι εύκολη καθώς θα απαιτήσει θυσίες. Παράλληλα ο παίχτης αυτός οφείλει να φέρει μαζί του μια ισχυρή προσωπικότητα που θα δέσει αρμονικά με αυτή του Γιάννη ενώ πιθανότατα το ίδιο σύστημα της ομάδας θα χρειαστεί να υποστεί «προσαρμογές».
Οι Μπακς αφήνουν πίσω τους μια πολλά υποσχόμενη σεζόν με κάτω το κεφάλι. Η θέληση του Αντετοκούνμπο να παραμείνει και να παλέψει στον αγαπημένο του οργανισμό είναι το καλύτερο νέο. Όμως και οι ίδιοι πρέπει να αποδείξουν ότι είναι έτοιμοι να αλλάξουν για να τον υποστηρίξουν. Όποιο και εάν είναι το κόστος. Το παρκέ είπε για μια ακόμα φορά την αλήθεια. Είναι ώρα για σημαντικές αποφάσεις και ορθολογισμό. Όχι για δάκρυα…