Η πορεία του φετινού Ολυμπιακού θυμίζει το «τρενάκι του τρόμου» με τους
ερυθρόλευκους να αποτελούν την πιο «roller coaster» ομάδα της Ευρωλίγκας. Μήπως
όμως αυτός ο απρόβλεπτος χαρακτήρας τους είναι το μεγαλύτερο όπλο τους στην
αναμέτρηση με την πολύ ισχυρή Μπαρτσελόνα;

Aκόμα και η τελευταία εβδομάδα των διπλών παιχνιδιών αποδείχθηκε «βόλτα με το
τρενάκι του τρόμου» για τον Ολυμπιακό ο οποίος βίωσε με μεγάλη ένταση την εναλλαγή
συναισθημάτων, κάνοντας με αξιοσημείωτη συχνότητα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα τη
διαδρομή από το ζενίθ στο ναδίρ και αντίστροφα. Την μεγάλη επιστροφή και τα heroics των
οποίων γίναμε μάρτυρες στη τελική ευθεία του παιχνιδιού με την Χίμκι, ακολούθησε η
κατάρρευση του δευτέρου ημιχρόνου στο Βελιγράδι. Οι ερυθρόλευκοι είναι η ομάδα που
πηγαίνει στη Μόσχα και κερδίζει την πρωταθλήτρια ΤΣΣΚΑ αλλά χάνει εντός έδρας από τη
Ζενίτ. Το σύνολο που παίζει σπουδαίο μπάσκετ στο πολύ δύσκολο περιβάλλον του ΟΑΚΑ
αλλά αδυνατεί να παρουσιάσει το παραμικρό σημάδι ανταγωνιστικού χαρακτήρα στην
έδρα του απέναντι σε ομάδες όπως η Μακάμπι ή η Αναντολού.

Το μενού αυτή τη φορά έχει αναμέτρηση πολύ υψηλού βαθμού δυσκολίας και μάλιστα
εκτός έδρας, συνθήκη που αυτομάτως δίνει στο σύνολο του κόουτς Κεμζούρα τη ταμπέλα
του αουτσάιντερ. Αυτό δεν είναι καθόλου άσχημο νέο, αρκεί φυσικά να μπορέσει η
ελληνική ομάδα να παίξει σωστά το συγκεκριμένο χαρτί.

Η Μπαρτσελόνα έχει τα δικά της σκαμπανεβάσματα, προϊόν κυρίως των συνεχόμενων
απαιτητικών παιχνιδιών που υπαγορεύει το πρόγραμμα της σε Ευρωλίγκα και ισπανικό
πρωτάθλημα αλλά και του γεγονότος ότι είναι μια ομάδα που τώρα προσπαθήσει να
κατακτήσει αυτό που λέμε «σωστό μοίρασμα ρόλων» στην αγωνιστική της φυσιογνωμία. Η
απουσία των δύο σπουδαίων πόιντ γκαρντ της (Πάνγκος, Ερτέλ) και η συσσώρευση
τεράστιας ποσότητας ταλέντου έχει κάνει την επίλυση της εξίσωσης για τον κόουτς Πέσιτς
πιο δύσκολη.

Η άμυνα των Καταλανών παραμένει σε ελίτ επίπεδο. Συνεργάζονται σωστά, έχουν υψηλό
επίπεδο συγκέντρωσης ενώ η ικανότητα τους στο ριμπάουντ (η Νο1 rebounding team της
διοργάνωσης) και στις δύο πλευρές του παρκέ, τους δίνει τεράστια ώθηση. Η τριβή του
Άνταμ Χάνγκα με τη θέση του πόιντ γκαρντ από την αρχή της χρονιάς και σε μόνιμη πλέον
βάση, τον έχει βοηθήσει να βελτιωθεί αρκετά. Στα τελευταία 4 ματς 30χρονος G/F των
Καταλανών μετράει 6.5 τελικές πάσες για μόλις 1.25 λάθη (σπουδαίος δείκτης AST/TO).

Στο ίδιο διάστημα, το βαρύ πυροβολικό της Μπαρτσελόνα, Νίκολα Μίροτιτς, «γράφει 19.0
πόντους-7.0 ριμπάουντ με 22/29 δίποντα και 21/23 προσωπικές. Το κορυφαίο δίδυμο
Αμερικανών της περυσινής διοργάνωσης, Χίγκινς και Ντέιβις, αλλάζει το επίπεδο των
Καταλανών (χωρίς απαραίτητα να έχουν πάντα φανταχτερά νούμερα) ενώ η παρουσία (και
η ουσιαστική προσφορά) παιχτών όπως οι Κούριτς – Τόμιτς και ο passive χαρακτήρας του
Ντιλέινι (5.4 ασσίστ για 2.5 λάθη) δίνει τη δυνατότητα στη Μπαρτσελόνα να «αλλάζει
δέρμα» αγωνιστικά όποτε το θελήσει και ανάλογα με το περιβάλλον.

Ο Ολυμπιακός οφείλει να κάνει πολύ συγκεκριμένα πράγματα στην εντέλεια για να
μπορέσει να παρουσιαστεί ανταγωνιστικός στη Βαρκελώνη. Πρωτίστως, να εμφανιστεί
αποτελεσματικός σε ένα από τα πιο δυνατά κομμάτια του παιχνιδιού του (και) φέτος, το
αμυντικό ριμπάουντ (είναι μαζί με τους Καταλανούς οι τοπ-ομάδες στη διοργάνωση στον
συγκεκριμένο τομέα). Σε έναν τέτοιον αντίπαλο οι δεύτερες ευκαιρίες απλά
απαγορεύονται. Να σημειώσουμε ότι η Μπαρτσελόνα είναι μια από τις πιο δυνατές ομάδες
της διοργάνωσης στο επιθετικό ριμπάουντ όπου παίχτες όπως οι Μίροτιτς, Σμιτς, Ντέιβις
και Τόμιτς είναι πολύ δραστήριοι.

Ένα δεύτερο πολύ σημαντικό τακτικά στοιχείο για τους φιλοξενούμενους αφορά την
αποτελεσματικότητα τους στη προστασία του ζωγραφιστού. Εδώ (εκτός από το
παραδοσιακό low post-παιχνίδι του Τόμιτς) οφείλουμε να κυκλώσουμε τη δραστηριότητα
του διδύμου Μίροτιτς-Ντέιβις από τα 5.5 μέτρα και μέσα. Είναι και οι δύο πολύ επικίνδυνοι
βάζοντας τη μπάλα στο παρκέ ή παίρνοντας αυτά τα ξεκούραστα σουτ μέση απόστασης.
Παράλληλα είναι, ειδικά ο Ντέιβιτς, ικανοί με πλάτη στο καλάθι. Ο Αμερικανός F/C χρίζει
ιδιαίτερης προσοχής στη συγκεκριμένη αναμέτρηση. Με τη σειρά του, ο κόουτς Κεμζούρα
οφείλει να είναι έτοιμος να εξαντλήσει όλα τα πιθανά σχήματα για να αναχαιτίσει την
δράση των ψηλών (αλλά και το κάθετο παιχνίδι του Χίγκινς) του Πέσιτς. Regular size
(κανονικού μεγέθους) πεντάδες με «4» έναν των Πρίντεζη-Βεζένκοφ, ψηλά σχήματα με τον
Ρούμπιτ ως PF ή πιο αντικομφορμιστικές (με βάση το μέχρι τώρα rotation) επιλογές με τον
Παπανικολάου ως δεύτερο ψηλό να κυνηγά τον Μίροτιτς.

Η Μπαρτσελόνα στην δική της άμυνα, επιτρέπει στον αντίπαλο ποσοστό της τάξεως του
35.6% από το τρίποντο ενώ το μήκος της (Χάνγκα στο «1», ψηλά κορμιά συχνά στο «3»)
επηρεάζει τις γραμμές πάσας και την κυκλοφορία της μπάλας. Γίνεται κατανοητό ότι θα
χρειαστεί ώριμο επιθετικά παιχνίδι από την ελληνική ομάδα, χωρίς πολλά λάθη και
υπομονή η οποία ίσως οδηγήσει στην επιλογή σωστών περιφερειακών εκτελέσεων. Όσο ο
Ολυμπιακός διατηρεί ένα απειλητικό προφίλ πίσω από τη γραμμή του τριπόντου
(απαγορεύοντας βαθιές βοήθειες και ντουμπλαρίσματα στο χαμηλό ποστ), θα μπορεί να
ελπίζει ότι θα αξιοποιήσει σε μεγάλο βαθμό τους ψηλούς του.

Αναμφίβολα δύσκολη βραδιά αγωνιστικά για τον Ολυμπιακό. Από την άλλη το επίπεδο του
αντιπάλου και το γεγονός ότι η αναμέτρηση διεξάγεται στην έδρα του, αποσυμπιέζει
ελαφρώς πνευματικά την ελληνική ομάδα η οποία δεν έχει πολλά να χάσει. Οι
ερυθρόλευκοι κέρδισαν στη Μόσχα, ακούμπησαν το διπλό στο ΟΑΚΑ και συνολικά,
φαίνεται πως έχουν χτίσει ήδη την πίστη ότι μπορούν να καταφέρουν να φέρουν εις πέρας
ανάλογες «επικίνδυνες αποστολές». Η κακή εμφάνιση της επανάληψης και η ήττα στο
Βελιγράδι μάλιστα, δημιουργεί την «υποχρέωση» για επιστροφή στο καλό μπάσκετ. Για να
δούμε εάν το roller coaster του Πειραιά θα κάνει πάλι την εμφάνιση του, αυτή τη φορά στη
Βαρκελώνη…