Το δύσκολο ταξίδι του Χουάν Κάρλος Οσόριο

Το γήπεδο στη Σάντα Κλάρα της Καλιφόρνια έχανε σιγά σιγά το πράσινο χρώμα του. Οι χιλιάδες Μεξικάνοι που το είχαν κατακλύσει έφευγαν ντροπιασμένοι πριν τη λήξη του αγώνα. Οι ντυμένοι στα κόκκινα οπαδοί της Χιλής το έκαναν ακόμα πιο επώδυνο φωνάζοντας “όλε, όλε” σε κάθε πάσα των παικτών τους. Ήταν 19 Ιουνίου του 2016 και

Continue Reading →

Χάνες Θορ Χάλντορσον: Ο γκαφατζής που έγινε ήρωας

Η μπάλα είναι στημένη στην άσπρη βούλα του πέναλτι. Ο διαιτητής απομακρύνει τους παίκτες από τη μεγάλη περιοχή. Λίγα μέτρα μακριά από τη μπάλα βρίσκεται ο Λιονέλ Μέσσι, ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο. Απέναντι του στέκεται κάποιος που όλος ο κόσμος αποκαλεί “ο τερματοφύλακας της Ισλανδίας”. Ο Μέσσι ξεκινάει τα βήματα του και στέλνει τη

Continue Reading →

Ο άνθρωπος που έχασε τα πάντα, εκτός από την αγάπη για το ποδόσφαιρο

12 Ιουνίου 2012. Η διοργανώτρια Πολωνία μετά την ισοπαλία με την Ελλάδα στην πρεμιέρα του Euro αντιμετωπίζει τη Ρωσία. Ο Τζαγκόεφ ανοίγει το σκορ στο 37′ για τους Ρώσους. Το κοινό της Βαρσοβίας διψάει για την ισοφάριση. Είναι η ευκαιρία της Πολωνίας για μια διάκριση μέσα στην πατρίδα της, είναι και ο αντίπαλος που έχει

Continue Reading →

Ντέιβιντ Μπέκαμ: O ηγέτης που δεν έγινε ηγέτης

Αποδυτήρια του σταδίου Ζοφρί Γκισάρ στο Σεντ-Ετιέν. 30 Ιουνίου του 1998. Η Αγγλία έχει μόλις αποκλειστεί, για ακόμα μία φορά στα πέναλτι, και κανένας δεν έχει όρεξη για πολλά λόγια. Σκυμμένα κεφάλια, κατήφεια και μια τρομακτική ησυχία, λες και παίζεται ο τελευταίος πόντος στον τελικό του Γουίμπλεντον. Σε μια γωνία, ως ο απόλυτος τραγικός ήρωας

Continue Reading →

Ο άνθρωπος που μεταμόρφωσε τη Βραζιλία

Ιούνιος 1970. Σ’ένα μικρό σπίτι κάπου στη νότια Βραζιλία μια ολόκληρη οικογένεια είναι συγκεντρωμένη στο σαλόνι του σπιτιού, γύρω από το ραδιόφωνο. Η τηλεόραση αποτελεί ακόμα είδος πολυτελείας για τους περισσότερους Βραζιλιάνους κι έτσι η οικογένεια Μπάκι περιορίζεται στη ραδιοφωνική περιγραφή από τα γήπεδα του Μεξικού. Ο Αντενόρ Λεονάρντο Μπάκι ήταν τότε 9 χρονών αλλά

Continue Reading →