Τον Μάιο του 2001 η Βαλένθια των Αϊμάρ, Μεντιέτα, Κίλι Γκονζάλες και των πολλών ακόμα αστεριών έφτανε στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Απέναντί της μια άλλη έκπληξη του θεσμού, η Λιντς Γιουνάιτεντ που έκανε κι αυτή μεγαλειώδη πορεία. Ο Πάμπλο Ερνάντεθ, 16 χρονών τότε, ένα μεγάλο ταλέντο της τοπικής Καστεγιόν και των ακαδημιών της Βαλένθια
Μπορεί στο Γκελζενκίρχεν να το φανταζόντουσαν ότι δεν θα ήταν εύκολο το ξεκίνημα της σεζόν, αλλά από το κακό προαίσθημα, μέχρι τον εφιαλτικό διασυρμό της πρεμιέρας (8-0) από την Μπάγερν (όσο αχόρταγο για αίμα κι αν παραμένει το θηριώδες κλαμπ της Βαυαρίας), η απόσταση είναι χαοτική. Κυριολεκτικά κάθε επίθεση των Βαυαρών μύριζε γκολ και το
Όταν άρχισε δειλά δειλά το ποδόσφαιρο να ξεκινά και πάλι μετά από την καραντίνα, όλοι οι φίλαθλοι στον κόσμο, εθισμένοι στη μαγεία της μπάλας, περίμεναν πώς και πώς να δουν ξανά αγώνες. Αρκετοί από αυτούς έπεσαν… πολύ χαμηλά κατά τη διάρκεια της διακοπής, βλέποντας διάφορα φολκλορικά πρωταθλήματα σε μαγευτικές χώρες που έπρεπε να ανοίξεις χάρτη
“Αν κάποιος μου έλεγε ότι μπορώ να έχω τη ζωή του Λιονέλ Μέσσι ή τη ζωή του Μικ Τζάγκερ, θα γινόμουν τραγουδιστής των Rolling Stones χωρίς δεύτερη σκέψη”. Αυτή είναι μια δήλωση που μάλλον δεν περιμένεις να διαβάσεις σε μια συνέντευξη ενός ανθρώπου του ποδοσφαίρου. Ο Γκάρεθ Έινσγουορθ είναι όμως μια ιδιαίτερη περίπτωση προπονητή κι
Στην Ευρώπη το Τσάμπιονς Λιγκ τελείωσε εν μέσω πανδημίας και πρέπει να παραδεχτούμε ότι όσο κι αν για διάφορους λόγους δεν πολυσυμπαθούμε την UEFA, έδειξε σωστά αντανακλαστικά, έκανε τις απαραίτητες αλλαγές και όχι απλά κατάφερε να διασώσει τόσο το Τσάμπιονς Λιγκ, όσο και το Γιουρόπα Λιγκ, αλλά κατάφερε να κρατήσει και το ενδιαφέρον του κοινού