Υπάρχουν μερικά παιχνίδια στα χρονικά κάθε αθλήματος που δεν μένουν απλά όπως συνηθίζουμε να λέμε στην ιστορία, αλλά αλλάζουν ολόκληρο τον ρου του αθλήματος και τελικά λειτουργούν σαν άχρονη παρακαταθήκη για να γεφυρώνεται το χάσμα με τις γενιές που θα ακολουθήσουν. Ένα τέτοιο παιχνίδι και από τα δυο, τρία πιο εμβληματικά όλων των εποχών, ήταν
Το φετινό Australian Open είναι ένα παράξενο τουρνουά που στο ξεκίνημα του επισκιάστηκε από τον επικοινωνιακό ορυμαγδό που πυροδότησε η υπόθεση Τζόκοβιτς, τα υγειονομικά πρωτόκολλα παραμένουν πιο αυστηρά και ανοίκεια από οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου και τα στάδια βγάζουν προς τα έξω (με εξαίρεση τους αγώνες του μέγιστου ανιματέρ Κύργιος στους πρώτους γύρους) ένα
Τι είναι τελικά αυτό που παίζει το σημαντικότερο ρόλο για την επιτυχία ενός αθλητή, το ταλέντο ή η σκληρή δουλειά; Προφανώς τέτοια ερωτήματα είναι ωραία για να ανοίγουν ατέρμονες συζητήσεις, ακόμη και πανεπιστημιακές έρευνες ή να γράφονται πιασάρικα άρθρα και σχόλια, αλλά όταν έχουμε, εδώ και μερικούς μήνες, μπροστά στα (ξενυχτισμένα) μάτια μας, τόσο πρόδηλη
Όταν πριν ενάμιση χρόνο η έγκριτη Βρετανική εφημερίδα Guardian, σε ρεπορτάζ της για τον αντίκτυπο των περιορισμών της πανδημίας στον κόσμο του Τένις, επέλεξε να φιλοξενήσει δηλώσεις της Βαλεντίνης Γραμματικοπούλου, νο297 τότε στον κόσμο, ελάχιστοι μπορούσαν να προβλέψουν ότι σήμερα θα βρισκόταν στον δεύτερο γύρο του τελικού ταμπλό ενός Γκραν Σλαμ. «Γνωρίζω πολλούς παίκτες που
Φτάνοντας στα τέλη Αυγούστου στη Νέα Υόρκη και ενώ έχει ήδη θριαμβεύσει σε Αυστραλία, Ρολάν Γκαρός και Γουίμπλεντον, ο Ροντ Λέιβερ ένοιωθε ότι όλοι τον περίμεναν στη γωνία. «Θυμάμαι ότι εκνευριζόμουν με το παραμικρό, αλλά τότε έθεσα στον εαυτό μου την μοναδική δόκιμη ερώτηση: έχεις εμπιστοσύνη στο παιχνίδι σου;». Η απάντηση αποδείχθηκε θετική, καθώς ο