Τον περασμένο Ιούλιο, όταν η Αργεντινή σήκωνε το Κόπα Αμέρικα μέσα στο στάδιο Μαρακανά και έκανε μια ολόκληρη χώρα να πανηγυρίζει σαν τρελή, οι ποδοσφαιριστές της Αργεντινής αφού πανηγύρισαν, δάκρυσαν και χαμογέλασαν, έβαλαν όλοι ξανά από μία φανέλα της αλμπισελέστε για να παραλάβουν το κύπελλο και να συνεχίσουν τη γιορτή. Μοναδική εξαίρεση ο Μάρκος Ακούνια.
Πολλά χρόνια προτού η παγκοσμιοποίηση κυριεύσει το ποδόσφαιρο και αποκτήσουμε ομάδες με 9 και 10 ξένους ποδοσφαιριστές, ξένο προπονητή και ξένους ιδιοκτήτες, οι μετακινήσεις παικτών από άλλες χώρες ήταν λίγες και δύσκολες. Ακόμα περισσότερο όταν ο παίκτης ήταν από την Αφρική. Πριν οι ευρωπαϊκοί σύλλογοι ξεκινήσουν να απομυζούν την ήπειρό τους στα Νότια από ποδοσφαιρικό
Πόσο απέχει ο προπονητικός παράδεισος από την κόλαση; Για μερικούς τεχνικούς μερικά λεπτά, για τους περισσότερους μερικά χρόνια. Για τον Χουλέν Λοπετέγκι πέντε μήνες. Όσο περίπου κράτησε η θητεία του στον πάγκο της Ρεάλ Μαδρίτης το 2018. Τον Ιούνιο εκείνης της χρονιάς ο Βάσκος ζούσε ένα προπονητικό όνειρο. Προερχόταν από μια άκρως πετυχημένη διετία με
Στις 26 Αυγούστου 2019 ο Μπορί Φατί ήταν καλεσμένος σε μια ραδιοφωνική εκπομπή της Βαρκελώνης. Μια μέρα πριν ο γιος του, Ανσού, είχε γίνει ο δεύτερος μικρότερος παίκτης που έκανε ντεμπούτο με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα. Ο Μπορί δυσκολευόταν να κρύψει τη συγκίνηση του και η πρώτη του απάντηση στο πως νιώθει ήταν ενδεικτική: “Μετά
6 Ιουλίου. Η Σεβίλλη αντιμετωπίζει την Έιμπαρ σε ένα αρκετά σφιχτό ματς, στο οποίο έχει την κατοχή. Οι Βάσκοι κάνουν περισσότερες τελικές, αλλά ένα γκολ του Οκάμπος στο 2ο ημίχρονο δίνει το προβάδισμα στους γηπεδούχους. Σε μια φάση προς το τέλος, ο Τσέχος τερματοφύλακας της Σεβίλλης Βάτσλικ κάνει ηρωική έξοδο που έχει μεν ως αποτέλεσμα