Πρωτομαγιά του 2005. Στο στάδιο Σιουτάτ ντε Βαλένσια, την έδρα της πιο παλιάς ομάδας στη Βαλένθια, η Λεβάντε υποδέχεται τη Μάλαγα σε μια μάχη για την παραμονή. Οι γηπεδούχοι κάνουν ένα blooper με τον αμυντικό να την αφήνει στον τερματοφύλακα και τελικά κανείς να μην κινείται προς την μπάλα. Ο Σέρζιο Πάουλο Μπαρμπόσα Βαλέντε, η
H Πορτογαλία δεν μπαίνει σε αυτό το Μουντιάλ απλά ως μια καλή ομάδα. Μπαίνει ως Πρωταθλήτρια Ευρώπης. Κι αυτό αυξάνει την αυτοπεποίθηση της ομάδας του Φερνάντο Σάντος κατακόρυφα. Οι Πορτογάλοι δεν αναρωτιούνται πια αν είναι καλή ομάδα. Το ξέρουν. Ξέρουν ότι είναι μια καλοδουλεμένη μηχανή που μπορεί να πάρει απέναντι σε κάθε αντίπαλο το αποτέλεσμα. Όπως
Αν πριν περίπου δυο δεκαετίες κάποιος είχε τη φαεινή ιδέα να παρακολουθήσει τα παιχνίδια των ακαδημιών της Ρεάλ Οβιέδο, το μάτι του θα έπεφτε σε ένα μικροσκοπικό παιδάκι. Ο κοντούλης Σάντι ξεχώριζε αμέσως, όχι όμως μόνο για το ύψος του. Ήταν η μεγάλη ποιότητά του, η ταχύτητα σε σκέψη και εκτέλεση, η τεχνική, οι ντρίμπλες
Κάθε οπαδός πιστεύει ότι το δικό του ντέρμπι είναι ξεχωριστό. Κάθε πόλη ότι όταν έρχονται αντιμέτωπες δυο ομάδες της, η ατμόσφαιρα είναι μοναδική. Είναι όμως κάποια παιχνίδια που πραγματικά διαφέρουν. Σε μια χώρα με μεγάλη ποδοσφαιρική κουλτούρα όπως η Ισπανία, δεν είναι πάρα πολλά τα μεγάλα τοπικά ντέρμπι. Στη Μαδρίτη οι οπαδοί της Ρεάλ σκέφτονται
Υπάρχουν δυο ειδών συνταξιοδοτήσεις στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Η πρώτη είναι η κλασική, όπου ένας παίκτης ανακοινώνει την αποχώρηση του από το παιχνίδι και ξεκινάει μια νέα καριέρα, που αρκετά συχνά σχετίζεται με το χώρο στον οποίο ξόδεψε τις προηγούμενες δεκαετίες της ζωής του. Η δεύτερη όμως είναι λίγο διαφορετική, καθώς ο παίκτης δεν κρεμάει τα