Το καλοκαίρι του 2002 ο κόσμος που έβλεπε το Μουντιάλ εντυπωσιάστηκε κι αγάπησε τη Σενεγάλη. Μια ομάδα που έβγαζε όλα τα όμορφα χαρακτηριστικά του αφρικανικού ποδοσφαίρου και κυρίως μια αγνή χαρά για το άθλημα. Ο Πάπα Μπούμπα Ντιόπ, ο Αλιού Σισέ, ο Φαντιγκά, ο Καμαρά και τα άλλα παιδιά κέρδισαν τη Γαλλία, έβαλαν τρία γκολ
Ο Ρομπέρτο Μαντσίνι έδειχνε υπερβολικά αγχωμένος στον πάγκο της Σίτι, καθώς έβλεπε την ομάδα του να βρίσκεται πίσω στο σκορ με 0-1, αν και έπαιζε πολύ καλύτερα απ’ την Τσέλσι. Τα χρονικά περιθώρια στένευαν επικίνδυνα, και η διαφορά, απ’ την πρώτη Γιουνάιτεντ, ήταν τώρα στους 4 βαθμούς. Με 9 αγωνιστικές να απομένουν για τη λήξη,
Ας κάνουμε ένα γρήγορο τεστ. Αρχικά σκέψου την εθνική Αγγλίας. Τώρα αφαίρεσε όλα τα αστεία που έχεις ακούσει για τις αποτυχημένες πορείες της και επικεντρώσου στους ποδοσφαιριστές της. Σκέψου τον παίκτη που έχεις κοροϊδέψει ή χλευάσει περισσότερο τα τελευταία χρόνια (Απαραίτητη σημείωση: Εξαιρούνται οι οπαδοί της Λίβερπουλ που πιθανόν θα σκεφτούν πρώτο απ’όλους τον Χέντερσον),
Σε εκείνα τα πρώτα χρόνια του Ίντερνετ, που η ταχύτητα των συνδέσεων ήταν λίγο πιο αργή από την ανάπτυξη της Ελλάδας στο ματς με τη Σουηδία για το Euro 2008, τα βίντεο δεν ήταν μια απλή υπόθεση. Δεν υπήρχε YouTube και τα πλάνα από κάθε ματς ήταν δυσεύρετα (και σε άθλια ποιότητα). Τότε ήταν που
Τέλη Νοεμβρίου 1997. Σε ένα σχολείο της Μαδρίτης o Ίκερ Κασίγιας προσπαθούσε να σκοτώσει το χρόνο μέχρι να ακουστεί ο γλυκός ήχος του κουδουνιού συζητώντας με τον διπλανό του στο θρανίο για την πορεία της Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία την επόμενη μέρα αγωνιζόταν στην έδρα της Ρόζενμποργκ για το Τσάμπιονς Λιγκ. Τότε χτύπησε ξαφνικά η