Το, ανέλπιστα καλό, Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας βρίσκεται πλέον μια ανάσα πριν το τέλος του. Το μόνο (ή σχεδόν το μόνο, αν είσαι από εκείνα τα αρρωστάκια που βλέπουν ακόμα και τον μικρό τελικό) που μας χωρίζει από εκείνη τη ζόρικη μετα-μουντιαλική περίοδο, που το στερητικό σύνδρομο θα πιάσει ταβάνι, είναι ο μεγάλος τελικός της
“Όποιος αναλαμβάνει την ευθύνη να εκτελέσει πέναλτι σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο είναι σίγουρα ένας από τους πιο γενναίους ανθρώπους στον κόσμο”. Αυτή την ατάκα χρησιμοποίησε πριν λίγες μέρες σαν τίτλο του άρθρου του ο Πολ Πάρκερ, παλιός παίκτης της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και μέλος της εθνικής Αγγλίας την προηγούμενη φορά που έφτασε στα ημιτελικά ενός Μουντιάλ,
Υπάρχει η γνωστή έκφραση “μεγάλωσε σε ποδοσφαιρική οικογένεια” που συνήθως τη λέμε για κάποιον που είχε πατέρα και άντε κανέναν θείο ή αδερφό να παίζει μπάλα. Στην περίπτωση του Εντέν Αζάρ όμως ο όρος είναι ακόμα πιο κυριολεκτικός. Ο πατέρας του Τιερί έφτασε μέχρι τη Λα Λουβιέρ στο Βέλγιο, ενώ η μητέρα του Καρίν έπαιζε
Τέταρτο πέναλτι. Λίγα μέτρα φόρα. 3,5 περίπου εκατομμύρια ζευγάρια μάτια πάνω του. Ο Μαρσέλο Ζαλαγιέτα εκτελεί. Ο Μαρκ Σβάρτσερ αποκρούει. Οι Αυστραλοί στις εξέδρες πανηγυρίζουν κι ο Τζον Αλοΐσι παίρνει σειρά. Ευστοχεί. Η Αυστραλία κερδίζει και προκρίνεται στο Μουντιάλ του 2006, έχοντας ξεπεράσει στα μπαράζ την Ουρουγουάη με τα δύο ματς να λήγουν 1-0. Πίσω
Όταν ο Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ ανακοίνωσε, στις 16 Μαΐου, τους 23 παίκτες που θα πάρει μαζί του στα γήπεδα της Ρωσίας, για το Παγκόσμιο Κύπελλο, υπήρξαν πολλοί -κυρίως άνθρωποι που δεν ασχολούνται ιδιαίτερα με την Πρέμιερ Λιγκ- που απόρησαν όταν είδαν γραμμένο το όνομα του νεαρού μέσου της Τσέλσι, του Ρούμπεν Λόφτους-Τσικ. Την σεζόν που προηγήθηκε