Για τους πιο παλιούς που πρόλαβαν τα νωχελικά καλοκαίρια της δεκαετίας του 80 και την παραλιακή χωρίς μποτιλιαρίσματα, η Βουλιαγμένη ήταν κάτι σαν το χείλος του κόσμου ή μάλλον η τερματική παραλία – συνήθως τότε πηγαίναμε Άλιμο, Εδέμ, Ζέφυρο και η πλαζ του ΕΟΤ ήταν ότι πιο μακρινό μπορούσε να φτάσει κανείς. Πολλοί εξάλλου την
Για τους πιο παλιούς που πρόλαβαν τα νωχελικά καλοκαίρια της δεκαετίας του 80 και την παραλιακή χωρίς μποτιλιαρίσματα, η Βουλιαγμένη ήταν κάτι σαν το χείλος του κόσμου ή μάλλον η τερματική παραλία – συνήθως τότε πηγαίναμε Άλιμο, Εδέμ, Ζέφυρο και η πλαζ του ΕΟΤ ήταν ότι πιο μακρινό μπορούσε να φτάσει κανείς. Πολλοί εξάλλου την