Όπως γνωρίζουν σχεδόν όλοι, το Μουντιάλ είναι η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική γιορτή του πλανήτη. Ένα από τα στοιχεία που το κάνει να ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες διοργανώσεις είναι η παρουσία σε αυτό χωρών και ανθρώπων που δύσκολα θα έβλεπες αλλού. Στη διάρκεια ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου, ανάμεσα από τις ατέλειωτες συζητήσεις για την κατάσταση του Μέσσι, τη
Η μπάλα είναι στημένη στην άσπρη βούλα του πέναλτι. Ο διαιτητής απομακρύνει τους παίκτες από τη μεγάλη περιοχή. Λίγα μέτρα μακριά από τη μπάλα βρίσκεται ο Λιονέλ Μέσσι, ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο. Απέναντι του στέκεται κάποιος που όλος ο κόσμος αποκαλεί “ο τερματοφύλακας της Ισλανδίας”. Ο Μέσσι ξεκινάει τα βήματα του και στέλνει τη
Αποδυτήρια του σταδίου Ζοφρί Γκισάρ στο Σεντ-Ετιέν. 30 Ιουνίου του 1998. Η Αγγλία έχει μόλις αποκλειστεί, για ακόμα μία φορά στα πέναλτι, και κανένας δεν έχει όρεξη για πολλά λόγια. Σκυμμένα κεφάλια, κατήφεια και μια τρομακτική ησυχία, λες και παίζεται ο τελευταίος πόντος στον τελικό του Γουίμπλεντον. Σε μια γωνία, ως ο απόλυτος τραγικός ήρωας
Ιούνιος 1970. Σ’ένα μικρό σπίτι κάπου στη νότια Βραζιλία μια ολόκληρη οικογένεια είναι συγκεντρωμένη στο σαλόνι του σπιτιού, γύρω από το ραδιόφωνο. Η τηλεόραση αποτελεί ακόμα είδος πολυτελείας για τους περισσότερους Βραζιλιάνους κι έτσι η οικογένεια Μπάκι περιορίζεται στη ραδιοφωνική περιγραφή από τα γήπεδα του Μεξικού. Ο Αντενόρ Λεονάρντο Μπάκι ήταν τότε 9 χρονών αλλά
H Πορτογαλία δεν μπαίνει σε αυτό το Μουντιάλ απλά ως μια καλή ομάδα. Μπαίνει ως Πρωταθλήτρια Ευρώπης. Κι αυτό αυξάνει την αυτοπεποίθηση της ομάδας του Φερνάντο Σάντος κατακόρυφα. Οι Πορτογάλοι δεν αναρωτιούνται πια αν είναι καλή ομάδα. Το ξέρουν. Ξέρουν ότι είναι μια καλοδουλεμένη μηχανή που μπορεί να πάρει απέναντι σε κάθε αντίπαλο το αποτέλεσμα. Όπως