Στη μέση του πλήθους ο μικρός Ντένις (που μόλις είχε κλείσει τα δώδεκα) περίμενε υπομονετικά τη σειρά του, χωρίς φυσικά να αφήσει δευτερόλεπτο από τα μεγάλα του μάτια τον Ρότζερ Φέντερερ. Ο Ελβετός δεν σταματούσε να υπογράφει και να φωτογραφίζεται πρόθυμα με τους εκστασιασμένους θαυμαστές του, στην είσοδο του ‘Aviva Centre’, του μεγάλου γηπέδου του
«Θα την χαρακτήριζα μακράν σαν την πιο συναρπαστική μέρα που υπάρχει για Τένις – σε όποιον κι αν με ρώταγε, ποια είναι η καλύτερη μέρα του χρόνου για να παρακολουθήσει Τένις, θα του πρότεινα χωρίς δισταγμό την δεύτερη Δευτέρα του Γουίμπλεντον». Οι περισσότεροι φίλοι της Αντισφαίρισης, συμμερίζονται πλήρως την παραπάνω άποψη του Μπέρντιχ (φιναλίστ στο
Μπορεί να ακούγεται σαν τίτλος από κάποιο βουκολικό ανέκδοτο, αλλά η περίφημη φράση “το χορτάρι είναι για τα γελάδια”, έχει ειπωθεί από τα πιο επίσημα χείλη του “τενιστικού” στερεώματος. Την δεκαετία του ’80 μεσουρανούσε ο Τσέχος Ιβάν Λεντλ με 8 κατακτήσεις “Γκραν Σλαμ” και αμέτρητες εβδομάδες στο νο1 της παγκόσμιας κατάταξης, πλην όμως, δεν τα
1988, Μάιος, Παρασκευή βράδυ, μια μέρα πριν από τον τελικό του κυπέλλου Αγγλίας. Ένας οπαδός της Γουίμπλεντον αποφασίζει να βγάλει βόλτα το σκύλο του. Έχει περάσει το απόγευμα συζητώντας με τους φίλους του για το μεγάλο παιχνίδι της επόμενης μέρας, το μεγαλύτερο στην ιστορία του συλλόγου. Φτάνοντας κατά τις 11 τη νύχτα έξω από το
Καλοί και χρυσοί οι σούπερ σταρ σε όλα τα αθλήματα, αλλά πολλές φορές αυτό που σπρώχνει νέα παιδιά στον αθλητισμό και δίνει ένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον για όλους είναι μικρές «απίθανες» ιστορίες. Μία από αυτές τις ιστορίες έχει ως πρωταγωνιστή τον Αντεμπάγιο Ακινφένβα.