Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο, όλοι το ξέρουν αυτό. Και γι’ αυτό κάποια στιγμή, θαρρείς και είναι γραφτό, σαν να σε διακυβεύει ένας αδιόρατος νόστος, επιστρέφεις στο σπίτι, εκεί που ο καθένας αισθάνεται σπίτι. Και για τον Νάτσο Σκόκο, το σπίτι του είναι το Ροζάριο κι ας γεννήθηκε στη Σάντα Φε…
🙏🏿 Έφυγε πριν λίγες μέρες και ο Μπερνάρ Ταπί, μια από τις πιο εμβληματικές όσο και αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της μεταπολεμικής Γαλλίας, για τον οποίο όμως στη Μασσαλία, πίνουν ακόμη νερό στο όνομα του, καθώς υπό την προεδρία του η Μαρσέιγ κατέκτησε τέσσερα σερί πρωταθλήματα και το πρώτο (και τελευταίο) Κύπελλο Πρωταθλητριών που έχει κερδίσει Γαλλικός
Είναι καλοκαίρι του 1970 και οι παίκτες της Πενιαρόλ, φιναλίστ του Κόπα Λιμπερτδόρες, σουλατσάρουν στα στενά της κουκλίστικης πόλης και βγάζουν φωτογραφίες με φόντο την παλιά πέτρινη γέφυρα, που όμοια της δεν έχουν ξαναδεί. Βρίσκονται ήδη εδώ και βδομάδες περιοδεία στην Ευρώπη και μετά από τις νίκες κόντρα σε ομάδες της Μπουντεσλίγκα, έχουν κερδίσει το
Να λοιπόν που μετά από μια εκπληκτική πορεία, έφτασε η μέρα που το όραμα της κατάκτησης ενός ευρωπαϊκού τροπαίου από την Ένωση, είναι έτοιμο να πάρει σάρκα και οστά. Ο αποψινός πρώτος τελικός του EHF European Cup εναντίον της Σουηδικής Ίσταντς στη Χαλκίδα, μπορεί να μην είναι απλή υπόθεση (καθώς οι Σουηδία είναι μια χώρα
“Το μεγαλύτερο ματς στην ιστορία της μέχρι το επόμενο” – κάπως έτσι είναι τα πράγματα για το τμήμα Χάντμπολ της Ένωσης, παραφράζοντας την ιστορική ρήση του Νίκου Γκάλη. Λίγες μέρες αφότου ο ιστορικός προσφυγικός σύλλογος γιόρτασε τα 97 χρόνια από την ίδρυση του και με τις ομάδες Ποδοσφαίρου και Μπάσκετ να διανύουν μια χρονιά απελπιστικά