Δεν ξέρω τι ξάφνιασε περισσότερο την Ευρώπη από τη συντριβή της Μπαρτσελόνα στο Παρίσι; Τα 4 γκολ που δέχτηκε ή το γεγονός ότι για 90’ περπάταγε στο γήπεδο; Μπορεί και τα δύο. Γιατί κακές βραδιές μπορεί να έχει κάθε ομάδα. Να περπατάς όμως στο γήπεδο όταν λέγεσαι Μπαρτσελόνα, δεν έχεις κανένα δικαίωμα.
Το καλοκαίρι που μας πέρασε η Νάπολι έζησε ένα ψυχόδραμα. Η “προδοσία” του Γκονζάλο Ιγκουαΐν ήταν το θέμα συζήτησης σε κάθε γωνιά της πόλης. Την ώρα που οι οπαδοί ασχολούνταν με τον “Πιπίτα” και στα social media οι τρελοναπολιτάνοι έδειχναν την απέχθειά τους, η διοίκηση της Νάπολι και ο προπονητής Μαουρίτσιο Σάρι έψαχναν ένα θαύμα.
Στα τέλη Απριλίου του 2012 μια περίεργη είδηση κυκλοφόρησε στα περισσότερα ενημερωτικά σάιτ του κόσμου. Ένας τεχνικός ενός σταθμού ραντάρ έκανε την καθιερωμένη βόλτα του σε μια απόμερη παραλία στην Αλάσκα όταν είδε το κύμα να ξεβράζει μια μπάλα ποδοσφαίρου. Διαβάζοντας κανείς το υπόλοιπο του ρεπορτάζ μάθαινε πως η μπάλα αυτή είχε φτάσει εκεί από την
Κάθε καλή ιστορία αποτυχημένου ποδοσφαιριστή, που τελικά έγινε κάτι άλλο στη ζωή του, τελειώνει με έναν τραυματισμό που του έκοψε την καριέρα. Ο αριστεροπόδαρος Χόρχε Σαμπάολι δεν έγινε σπουδαίος χαφ, καθώς μόλις στα 19 του εγκατέλειψε το ποδόσφαιρο μετά από ένα διπλό κάταγμα κνήμης-περόνης στα ερασιτεχνικά της Αργεντινής και ενώ πέρασε από τις ακαδημίες της
Στην Ιταλία που η άμυνα είναι επιστήμη, έχουμε δει κατά καιρούς ιστορικά δίδυμα όπως το Μαλντίνι-Νέστα ή το Τζεντίλε-Σιρέα. Η σύγχρονη ποδοσφαιρική πραγματικότητα έχει τη δική της τριάδα με Κιελίνι-Μπονούτσι-Μπαρτζάλι, συνώνυμη του 3-5-2, μία σταθερά στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Κι αν ο πρώτος, με την μύτη του μποξέρ και το ματωμένο, μπανταρισμένο κεφάλι, έχει αποθεωθεί ουκ