Η Εθνική ομάδα των Παίδων κερδίζει τις εντυπώσεις στο φετινό Ευρωμπάσκετ ακουμπώντας στις πλάτες ενός παιδιού που δείχνει να έχει κάτι ξεχωριστό στο παιχνίδι του…
Το νοκ-άουτ παιχνίδι απέναντι στο φιλόδοξο Ισραήλ ήταν η καλύτερη απόδειξη των δυνατοτήτων αυτού του συνόλου αλλά και του μεγάλου αστεριού του. Η Εθνική μας ομάδα έκανε τη μεγάλη αντεπίθεση όταν χρειάστηκε, έδειξε μέταλλο και πήρε πανάξια το εισιτήριο για την τετράδα του τουρνουά που διεξάγεται στα Σκόπια.
Το σύνολο του Βαγγέλη Ζιάγκου έχει αφήσει εξαιρετική γεύση σε όλους εμάς που το παρακολουθούμε αυτό το καλοκαίρι, παρουσιάζοντας στοιχεία που λάμπουν δια της απουσίας τους σε άλλες βαθμίδες της παραγωγικής μας διαδικασίας. Ταχύτητα στην ανάπτυξη και στην εκτέλεση, ένταση, σωστό διάβασμα, πνευματική αντοχή. Αξίζουν συγχαρητήρια σε αυτά τα παιδία που φυσικά συνεχίζουν την προσπάθεια τους για το μετάλλιο και φυσικά στον κόουτς για την πολύ καλή δουλειά του.
Είναι παραπάνω από προφανές ότι ο ηγέτης της ομάδας αυτής, Νεοκλής Αβδάλας, αποτελεί μια ξεχωριστή κατηγορία σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Παρότι στο τουρνουά δεν είναι τόσο κυριαρχικός μέχρι τώρα, έπαιξε ως τέτοιος όταν μετρούσε περισσότερο. Στην τελική ευθεία του παιχνιδιού με το Ισραήλ ο γκαρντ του Παναθηναϊκού έκανε τα πάντα, βγαίνοντας μπροστά και καθαρίζοντας την υπόθεση πρόκριση. Εμφάνισε δεξιότητες three level-scorer (πετυχαίνοντας πόντους από την περίμετρο, με διείσδυση και ενδιάμεση εκτέλεση), περίσσεια αυτοπεποίθηση και αμυντικό φίλτρο. Το «Διαμαντιδικό chasedown μπλοκ του απέναντι στον εξαιρετικό Ben Saraf, δύο λεπτά πριν το τέλος αναμέτρησης, είναι μια φάση σπάνιας ομορφιάς για αυτό το επίπεδο ανταγωνισμού.
Ο Αβδάλας είναι ένα παιδί που έχει τη βάση να κοιτάξει ψηλά. Πιο συγκεκριμένα, τηρεί το πρωτόκολλο των προδιαγραφών για να μπορέσει-εφόσον δουλέψει και αναπτύξει αυτό που τώρα ορίζεται ως πρώτη ύλη- κάποια στιγμή να δοκιμάσει την τύχη του στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Βέβαια η απόσταση από το σημείο που βρίσκεται σήμερα μέχρι εκεί, είναι ακόμα μεγάλη και ο δρόμος ανηφορικός.
Πρόκειται για ένα παιδί το οποίο είναι αρκετά ώριμο για την ηλικία του. Έχει πνευματική και αγωνιστική συνοχή στο παιχνίδι του, εξαιρετική αντίληψη, ξέρει να διαβάζει και να εκτελεί σε ταχύτητες υψηλότερες από αυτές που συνηθίζουμε να βλέπουμε σε αυτήν την ηλικία. Ο τρόπος που κινείται, που αποφασίζει με τη μπάλα στα χέρια, η ικανότητα του στην πάσα αλλά και η αντίστοιχη επάνω από το καλάθι (και στις δύο πλευρές του παρκέ) θυμίζουν προϊόν μιας άλλης σχολής. Ίσως έναν «Γιούγκο» προηγούμενων δεκαετιών.
H εμπειρία του με την ανδρική ομάδα του Παναθηναϊκού τον βοήθησε αρκετά. Ο Αβδάλας φέτος έγινε ο νεαρότερος «πράσινος» που έπαιξε ποτέ στο ελληνικό επαγγελματικό πρωτάθλημα ενώ στο ντεμπούτο στην Ευρωλίγκα έγινε ο νεαρότερος σκόρερ στην ιστορία της διοργάνωσης. Η πρόοδος του μέσα στη χρονιά, μέσω της τριβής με αθλητές από την υψηλότερη βαθμίδα ανταγωνισμού, ήταν σημαντική.
Σε μια φάση στο προπονητικό διπλό του Παναθηναϊκού τη χρονιά που μας πέρασε και με την ένταση να έχει ανέβει στο παρκέ, ο Αβδάλας που παίζει μακριά από τη μπάλα, δέχεται ψηλά στην περίμετρο άμυνα τύπου deny (άρνηση του αμυντικού στο ενδεχόμενο να πάρει μπάλα ο παίχτης του) σε απόσταση μιας πάσας. Αυτομάτως ο νεαρός προσποιείται, εκτελεί κόψιμο στην πλάτη του έμπειρου αντιπάλου του, παίρνει τη μπάλα και καρφώνει εντυπωσιακά. Για λίγο επικράτησε αμηχανία στον περίγυρο αναφορικά με αυτό που είδαν, τη ροή στη σκέψη στην κίνηση και στην εκτέλεση του νεαρού. Κάποιοι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους με νόημα για λίγο, μέχρι να χτυπήσει πολύ γρήγορα η μπάλα στο παρκέ και η προπόνηση να συνεχιστεί. Ήταν ένα σημάδι ότι ο μικρός αναπτύσσεται. Το ταξίδι του έχει ξεκινήσει.
Και βρίσκεται μόνο στην αρχή.