O Ουσμάν Μανέ έκανε το όνειρο του πραγματικότητα

Η Αγκαντέζ είναι μια μικρή πόλη κοντά στο κέντρο του Νίγηρα. Το ότι βρίσκεται στα όρια της Σαχάρας της έχει δώσει τα τελευταία χρόνια βασικό ρόλο στη διαδρομή των μεταναστών από τη Δυτική Αφρική προς τη Λιβύη, το τελευταίο αφρικανικό κομμάτι πριν το πέρασμα στην Ευρώπη. Εκεί, στην σκονισμένη και ανεμοδαρμένη Αγκαντέζ, συγκεντρώνονται όλοι οι ενδιαφερόμενοι, περιμένοντας το σινιάλο των διακινητών για να ανέβουν στην καρότσα κάποιου Toyota Hilux.

Ακολουθεί ένα 3ημερο ταξίδι 1200 χιλιομέτρων μέσα στη Σαχάρα, πιθανόν το τελευταίο μέρος του κόσμου που θέλεις να διασχίσεις στοιβαγμένος σε μια καρότσα με 20-25 περίπου άλλους, άγνωστους, ανθρώπους. Οι κίνδυνοι είναι αμέτρητοι. Εκτός από την ανυπόφορη ζέστη, την πιθανότητα να πέσεις από την καρότσα και να σε παρατήσουν εκεί, τους περιπλανώμενους οπλισμένους Τουαρέγκ που ψάχνουν θύματα για να ληστέψουν, το ενδεχόμενο να χαλάσει το αμάξι και να πεθάνεις από τη δίψα εγκαταλελειμμένος στη μέση της ερήμου (όπως συνέβη το 2013 σε ένα φορτηγό που κουβαλούσε 92 ανθρώπους), υπάρχει και η περίπτωση να σε εξαπατήσει ο λαθρέμπορας και να σου αποσπάσει και όλα σου τα λεφτά.

Όσοι δεν είναι τυχεροί μένουν για πάντα στην έρημο. Τα ‘καραβάνια’ των μεταναστών συναντάνε συχνά-πυκνά σκελετούς χωμένους στην άμμο, σε διάφορα σημεία της διαδρομής. Οι υπόλοιποι φτάνουν στη Λιβύη, από την οποία μπαρκάρουν για την Ιταλία, με οτιδήποτε μπορεί να επιπλεύσει στο νερό. Το ταξίδι με βάρκα στη Μεσόγειο κάνει ακόμα και το πέρασμα από τη Σαχάρα να φαίνεται παιχνιδάκι και δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι έχει αποκτήσει τον καθόλου τιμητικό τίτλο “η πιο θανατηφόρα διαδρομή στον κόσμο”. Μόνο το 2014 περισσότεροι από 3400 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να διασχίσουν τη θάλασσα για να φτάσουν στην Ευρώπη. Ο Ουσμάν Μανέ δεν ήταν ένας απ’αυτούς, αν και ήταν ανάμεσα στους ανθρώπους που έκαναν το συγκεκριμένο ταξίδι εκείνη τη χρονιά.

Ο Μανέ είχε ξεκινήσει το μακρύ ταξίδι ολομόναχος από τη Γκάμπια, μια μικροσκοπική πάμφτωχη χώρα της Δυτικής Αφρικής, στην εξουσία της οποίας βρίσκεται εδώ και 22 χρόνια ένας από τους χειρότερους δικτάτορες της ηπείρου, ο Γιαγιά Τζαμέ. Παρά το γεγονός ότι ήταν μόλις 17 χρονών και ότι θα άφηνε πίσω του τη μητέρα και την αδερφή του, ο Μανέ συνειδητοποίησε πως δεν υπήρχε καμία ελπίδα για μια καλύτερη ζωή σε μια χώρα που o φόβος κυριαρχεί παντού και άνθρωποι φυλακίζονται ή εκτελούνται με συνοπτικές διαδικασίες για ενέργειες που μετατρέπονται σε “εγκλήματα” μόνο στο μυαλό του παρανοϊκού δικτάτορα. Κάπως έτσι, και μετά από μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα ταξιδιού, βρέθηκε το 2014 να μένει με 19 άλλους άγνωστους ανθρώπους σε ένα καμπ προσφύγων στη Βρέμη.

Το επόμενο βήμα του ήταν πολύ συγκεκριμένο. Είχε έρθει με σκοπό να κυνηγήσει το όνειρο του και να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, γι’αυτό και έψαξε αμέσως για διαθέσιμες ομάδες. Μετά από ένα μικρό δοκιμαστικό, στο οποίο το ταλέντο του ξεχώρισε αμέσως (παρά το γεγονός ότι είχε εμφανιστεί στην προπόνηση χωρίς να έχει καν ποδοσφαιρικά παπούτσια), υπέγραψε με την Blumenthaler SV, μια ομάδα της 5ης κατηγορίας. Κι από εκεί και πέρα όλα πήραν το δρόμο τους.

ousm2

Παίζοντας με την U-19 στο τοπικό πρωτάθλημα ο θηριώδης για την ηλικία του (έχει ύψος 1,89 μ.) Αφρικανός επιθετικός ξεχώρισε αμέσως, σκοράροντας 15 φορές στα 11 πρώτα παιχνίδια. Κάπως έτσι το όνομα του άρχισε να κυκλοφορεί στην πιάτσα των ατζέντηδων και των σκάουτερ και οι πρώτες προτάσεις από μεγάλες ομάδες (ανάμεσα τους το Αμβούργο και η Σάλκε) ‘έσκασαν’ μέσα σε λίγες εβδομάδες. Ο πιτσιρικάς όμως δεν ήθελε να αλλάξει πόλη και έτσι νικήτρια στην όλη διαδικασία αποδείχτηκε η Βέρντερ. “Ήταν δύσκολο να αποφασίσω αλλά νιώθω πλέον τη Βρέμη σαν σπίτι μου”.

Στις 10 Μαρτίου 2015, ακριβώς τη μέρα που έκλεινε τα 18, ο Ουσμάν Μανέ έγινε και επίσημα μέλος της Βέρντερ Βρέμης, με ένα μικρό συμβόλαιο το οποίο όμως του επέτρεπε να στέλνει ένα ποσό στην οικογένεια του που έμεινε πίσω αλλά και να αφήσει το καμπ των προσφύγων και να μετακομίσει σε ένα απλό δωμάτιο στην πόλη. Όπως ακριβώς συνέβη με την Blumenthaler SV, έτσι και το πέρασμα του από τη δεύτερη ομάδα της Βέρντερ δεν κράτησε πολύ.

Μετά από μόλις ένα χρόνο ο 19χρονος, πλέον, Μανέ έγινε μέλος της πρώτης ομάδας και στις 21 Σεπτεμβρίου έκανε ντεμπούτο στη Μπουντεσλίγκα, ξεκινώντας μάλιστα βασικός στην επίθεση της Βέρντερ στο εντός έδρας παιχνίδι με τη Μάιντς. Στην τρίτη του μόλις συμμετοχή κατέγραψε την πρώτη του ασίστ και στο αμέσως επόμενο ματς, πριν από δυο εβδομάδες απέναντι στη Μπάγερ Λεβερκούζεν, πανηγύρισε και το πρώτο του γκολ, το οποίο χάρισε στην ομάδα του μια σπουδαία νίκη με 2-1, μια νίκη που την απομάκρυνε λίγο από τις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας. Με το γκολ αυτό, εκτός από μικρός ήρωας της Βέρντερ, ο Μανέ έγινε και ο πρώτος παίκτης από τη Γκάμπια που σκοράρει στη Μπουντεσλίγκα.

“Ήρθα εδώ το 2014 και το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να παίξω ποδόσφαιρο. Αυτό ακριβώς ακολούθησα και τώρα είμαι εδώ. Είμαι πολύ χαρούμενος” ήταν η πρώτη του δήλωση μετά το παιχνίδι. Λίγο αργότερα συμπλήρωσε: “Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω. Είναι πράγματι αληθινό αυτό που συμβαίνει ή ονειρεύομαι; Αυτή είναι η μεγαλύτερη στιγμή της ζωής μου και δεν μπορώ να περιγράψω τι ακριβώς αισθάνομαι”.

ousm3

Σήμερα το απόγευμα η Βέρντερ υποδέχεται τη Φράιμπουργκ, ψάχνοντας την τρίτη συνεχόμενη εντός έδρας νίκη που θα την απομακρύνει κι άλλο από τη ζώνη του υποβιβασμού. Ο Ουσμάν Μανέ πιθανόν θα βρίσκεται για 6η φορά στην κορυφή της επίθεσης, έτοιμος να αντιμετωπίσει τα αντίπαλα σέντερ μπακ σε ένα απαιτητικό παιχνίδι της Μπουντεσλίγκα. Για έναν μέσο 19χρονο αυτή είναι μια δύσκολη και λίγο τρομακτική πρόκληση. Για κάποιον όμως που στα 17 του, εγκατέλειψε το σπίτι του και διέσχισε με επιτυχία τη Σαχάρα και τη Μεσόγειο ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή, αυτή η πρόκληση λογικά ακούγεται σαν βόλτα στο πάρκο.