Η σεζόν τελείωσε, τα κύπελλα και οι τίτλοι μοιράστηκαν, οι μεγάλοι πρωταγωνιστές αποθεώθηκαν. Περιμένοντας να ξεκινήσει η επόμενη, θα σταθούμε στους νεαρούς που ξεχώρισαν και που δείχνουν ότι θα ασχοληθούμε πολύ μαζί τους τα επόμενα χρόνια. Φτιάχνοντας τέτοιες λίστες, πάντα μα πάντα θα υπάρξουν διαφωνίες ή παίκτες που έμειναν έξω και το άξιζαν. Σίγουρα θα υπάρχουν άλλοι 8 ή 10 παίκτες που “έπρεπε να είχαν μπει“. Τα νέα ταλέντα όμως είναι πολλά και δε χωράνε όλα σε τέτοια άρθρα. Εμείς προσπαθήσαμε να συγκεντρώσουμε παίκτες σε διάφορες θέσεις, από διάφορες εθνικότητες και ομάδες, ώστε η λίστα να είναι λίγο πιο αντιπροσωπευτική, αποφεύγοντας και κάποια από τα πολύ καυτά ονόματα.

Γιούρι Τίλεμανς (20), Άντερλεχτ Μονακό-Βέλγιο

Όταν κάνεις κάτι σπουδαίο μια φορά μπορεί να είναι σύμπτωση. Όταν το επαναλάβεις λίγα δευτερόλεπτα μετά, μάλλον κάτι άλλο συμβαίνει. Στα 20 του έχει πάνω από 100 συμμετοχές με την Άντερλεχτ και το γεγονός ότι μπορεί να βάλει τέτοια γκολ κατά συρροή δείχνει την ποιότητά του. Ο Τίλεμανς παιδί των Ακαδημιών της ομάδας από τις Βρυξέλλες, είναι ένα χαφ που εκτός από το να σκοράρει με σουτάρες και με τα δύο πόδια, παίζει με πολλή ηρεμία στο παιχνίδι του  και μπορεί να μοιράσει παιχνίδι, αλλά και να το αλλάξει με μακρινές μπαλιές ακριβείας. Παρά το ενδιαφέρον αγγλικών ομάδων, ο Τίλεμανς πήγε στην Μονακό και αναμένεται να δείξει αν μπορεί για ακόμα παραπάνω, καθώς το δείγμα του είναι μεν άκρως θετικό, αλλά είναι κυρίως στο βελγικό πρωτάθλημα. Αν η Μονακό καταφέρει να κρατήσει κάποιους από τους παίκτες της και να διατηρήσει αυτό το στιλ, τότε ο Τίλεμανς πιθανότατα θα μας κάνει να ασχοληθούμε ξανά μαζί του.

Κάσπερ Ντόλμπεργκ (19), Άγιαξ-Δανία

Όποιος έχει ζήσει τη μεγάλη Δανία των 80s, αλλά και το έπος του Euro 1992 τρέφει σεβασμό σε αυτή την εθνική ομάδα. Η αλήθεια είναι όμως, ότι σε αντίθεση με τη Σουηδία και τους πολλούς καλούς της επιθετικούς (Λάρσον, Νταλίν, Μπρολίν, Ζλάταν κτλ), η Δανία είχε περισσότερη έφεση σε άλλες θέσεις. Το γεγονός ότι πρώτος σκόρερ όλων των εποχών είναι ο Γιον Νταλ Τόμασον, ένας εξαιρετικός παίκτης μεν, αλλά ποτέ ο σούπερ-σταρ, το αποδεικνύει. Στα 19 του, ο Ντόλμπεργκ έκανε το όνομά του γνωστό σε όλη τη ποδοσφαιρική Ευρώπη χάρη στη φετινή πορεία του Άγιαξ. Με 16 γκολ στο πρωτάθλημα και 7 στο Γιουρόπα Λιγκ (το πρώτο απέναντι στον ΠΑΟΚ), οι συγκρίσεις με τον φαν Μπάστεν όσον αφορά στα τελειώματα ξεκίνησαν ήδη. Αρκετά ψηλός, αλλά και τεχνίτης, μπορεί να τραβηχτεί και μακριά από την περιοχή για να συνδυαστεί με τους συμπαίκτες του ή να κάνει ατομική προσπάθεια. Οι πιθανότητες να μείνει στον Άγιαξ για πολλά χρόνια είναι λίγες για έναν ποδοσφαιριστή που αποκτήθηκε με περίπου 300 χιλιάρικα και η αξία του σίγουρα θα φτάσει πάνω από 100 φορές αυτό το ποσό.

Σεμπαστιάν Ντριούσι (21), Ρίβερ Πλέιτ-Αργεντινή

Η Αργεντινή συνεχίζει να βγάζει ταλέντα όπως πάντα. Δύο από τα καλύτερα ονόματά της είναι επιθετικοί και μεταξύ του Λαουτάρο Μαρτίνες της Ράσινγκ και του Σεμπαστιάν Ντριούσι της Ρίβερ προτιμήσαμε το 2ο, καθώς οδηγεί την κούρσα των πρώτων σκόρερ του πρωταθλήματος. Το εντυπωσιακό για τον παίκτη που ακούγεται για ομάδες όπως η Βαλένθια ή η Τότεναμ είναι ότι για πολύ καιρό ταλαιπωρήθηκε σε διάφορες θέσεις του κέντρου, είτε ως κεντρικό χαφ, είτε ως εξτρέμ. Η ευκαιρία που πήρε από τον Μαρσέλο Γκαγιάρδο να παίξει ως επιθετικός ήταν αυτή που τον εκτόξευσε. Ο Ντριούσι έχει αγωνιστεί με τις εθνικές Κ15, Κ17 και Κ20 και αν φύγει θα λείψει πολύ από τους οπαδούς της Ρίβερ καθώς σκοράρει από τις μικρές ομάδες μέχρι και φέτος πολύ συχνά απέναντι στην Μπόκα.

Κιλιάν Μ’Μπαπέ (18), Μονακό-Γαλλία

Στόχος ήταν να αποφύγουμε τα προφανή ονόματα. Έτσι, παίκτες όπως ο Ράσφορντ, Ντέλε Άλι π.χ. ή ο Ντεμπελέ κι ο Ντοναρούμα δεν μπήκαν. Αλλά θα ήταν ποδοσφαιρικό έγκλημα να μην μιλήσουμε ξανά για έναν ποδοσφαιριστή που χάρισε μεγάλες στιγμές στο φετινό Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Κιλιάν Μ’Μπαπέ έκανε τέτοια χρονιά που λίγες φορές έχουμε ξαναδεί σε τέτοια ηλικία και σε τέτοιο επίπεδο. Έσπασε πολλά ρεκόρ και όλα αυτά στα 18 του. Μια συμπαθητική φάτσα, ένας προσγειωμένος τύπος που ελπίζουμε να μείνει έτσι, σε ένα ποδόσφαιρο γεμάτο 20+ τύπους που νομίζουν ότι κατέκτησαν τον κόσμο με μια σεζόν μπάλας, και ότι πιο κοντά στον Τιερί Ανρί έχουμε δει σε γλυκό πλασεδάκι. Και είναι ακόμα 18, το είπαμε; Αν η λίστα είχε αρίθμηση, θα ήταν το Νο1.

Αλμπάν Λαφόντ (18) Τουλούζ-Γαλλία

Αφού δεν ασχολούμαστε με τον Ντοναρούμα, ας δούμε ένα άλλο τέρμα. Ο γεννημένος στην Μπουρκίνα Φάσο Λαφόντ είναι προϊόν των ακαδημιών της Τουλούζ και ενώ πέρσι ήταν η κατά σειρά πέμπτη επιλογή της ομάδας του συλλόγου, κατάφερε να πάρει τη φανέλα βασικού και φέτος να παίξει σε 36 ματς. Αν και τα 18 είναι βρεφική ηλικία για τους τερματοφύλακες, μια θέση που εκτός από προσόντα θέλει και εμπειρία και σίγουρα να έχει πήξει λίγο το μυαλό σου, ο Λαφόντ χαρακτηρίζεται από την ηρεμία και ψυχραιμία που τη βρίσκεις μόνο σε σπουδαίους τερματοφύλακες. Έχοντας παίξει σε όλες τις μικρές εθνικές ομάδες της Γαλλίας, ο Λαφόντ ακούστηκε ιδιαίτερα μετά το ματς απέναντι στην ΠΣΖ και τις αποκρούσεις του στην μάχη που έδωσε με τον Καβάνι. Αν θα καταφέρει να κάνει την καριέρα που διαφαίνεται, θα το διαπιστώσουμε τα επόμενα χρόνια.

Κρίστιαν Πούλισιτς (18) Ντόρτμουντ-ΗΠΑ

Μα Αμερικάνος; Ναι, Αμερικάνος. Από την μπαλαδομάνα του Χέρσεϊ της Πενσιλβάνια; Ναι, από εκεί. Γιατί επιτέλους έχουμε ένα αμερικανάκι (έστω και με κροατική καταγωγή από τον παππού, αλλά τίποτα παραπάνω) που δεν είναι απλά ένας Φρέντι Αντού για εξώφυλλα, αλλά καλός ποδοσφαιριστής και το αποδεικνύει στα ζόρικα. Παίζει στη Ντόρτμουντ, παίζει στο Τσάμπιονς Λιγκ και τα καταφέρνει κάτι παραπάνω από καλά. Ένας γρήγορος, κοντούλης παίκτης που μπορεί να παίξει κάτι σαν 10ράκι, αλλά και στα άκρα, ο Πούλισιτς έμαθε μπάλα στις ΗΠΑ μέχρι να συνεχίσει τις… σπουδές του στη Βεστφαλία. Στην εθνική των ΗΠΑ έχει γίνει ήδη σημαντικός, καθώς έχει σκοράρει ή έχει δώσει ασίστ στα 6 από τα 10 τελευταία γκολ, αλλά μιλάμε για τις ΗΠΑ. Με τρία γκολ και έξι ασίστ στην Μπουντεσλίγκα (και 8ος συνολικά στο νέο μοδάτο στατιστικό των “αναμενόμενων” γκολ και ασίστ), ο Πούλισιτς δείχνει ότι μπορεί να γίνει κάτι παραπάνω από Λάντον Ντόβοναν (καλός για την εθνική, αλλά όχι για το ευρωπαϊκό επίπεδο).

Πάουλο Ντίας (22) Σαν Λορένσο-Χιλή

Αν και ο Ντίας παραβαίνει το Κ21 που τηρήσαμε μέχρι τώρα, δεν θα χαλάσουμε τις καρδιές μας για λίγους μήνες. Οι Χιλιανοί παράγουν συνεχώς ταλέντα και ένα από αυτά είναι το πολυεργαλείο που αγωνίζεται πλέον στην Αργεντινή. Παρ’ ότι αρχικά δεν βρήκε θέση στη Σαν Λορένσο, ήταν η έλευση του Αγκίρε στον πάγκο που τον έφερε στην 11αδα. Είτε σαν σέντερ μπακ (που είναι η “κανονική” του θέση), είτε σαν πλάγιος μπακ, τόσο αριστερά, όσο και δεξιά. Όπως όλοι οι σύγχρονοι Χιλιανοί ποδοσφαιριστές παίζει με δύναμη και πάθος, αλλά χωρίς να σημαίνει ότι δεν ξέρει και μπάλα. Γρήγορος στις αντιδράσεις του, καλός στα τάκλιν και τις κεφαλιές, θα πρέπει πάντως να βελτιώσει και το δημιουργικό του παιχνίδι και να ωριμάσει αν τελικά “παντρευτεί” τη θέση του πλάγιου μπακ στην οποία αγωνίζεται τελευταία. Μπορεί να σταθούμε τυχεροί και να τον δούμε λιγάκι στο Κονφεντερέισονς που έρχεται.

Σάντρο Ραμίρεθ (21) Μάλαγα-Ισπανία

Το να λες ότι κάποιος ποδοσφαιριστής βγήκε από τις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα, είναι όπως όταν οι γονείς λένε με καμάρι ότι ο κανακάρης τους σπούδασε στο Γιέιλ. Φυσικά ένα πτυχίο δεν σημαίνει και επαγγελματική καταξίωση όπως γνωρίζουμε, αλλά ο Σάντρο είναι ένα από τα πιο καυτά ονόματα του καλοκαιριού. Μπορεί στο Καμπ Νου να μην έπεισε, αλλά η χρονιά του στη Μάλαγα ήταν εξαιρετική. 28 συμμετοχές και 14 γκολ για το νεαρό από τις Κανάριες Νήσους και ένα σωρό ομάδες ενδιαφέρονται γι’ αυτόν, καθώς η ρήτρα των… μόλις 6 εκατομμυρίων δεν είναι τίποτα για αγγλικές, αλλά και κάποιες ισπανικές ομάδες. Παίκτης που παίζει στην επίθεση, με καλά τελειώματα, σχετικά δυνατός, με λίγο περίεργη κοψιά, καθώς φαίνεται πιο βαρύς από ότι είναι και σίγουρα πιο μεγάλος σε ηλικία, κάπως αντιτουριστικός φυσιογνωμικά, αλλά ακόμα και αν δεν γίνει σούπερ-σταρ ποτέ, δείχνει ότι θα κάνει μια σημαντική καριέρα.