Το βράδυ της Πέμπτης 26 Οκτωβρίου κυκλοφόρησε σε γνωστές οπαδικές σελίδες ένα βίντεο από τις κερκίδες του γηπέδου της Άλκμααρ. Σε αυτό οι οπαδοί της Άστον Βίλα που ακολούθησαν την ομάδα τους ως την Ολλανδία τραγουδούν: “Oh what a night, Watching Villa on a Thursday night, Blues are watching cause they’re fucking shite, What a
Μάιος 2005. Το Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν φιλοξενεί ένα μεγάλο παιχνίδι, τρεις εβδομάδες πριν το τέλος της σεζόν. Η Σεβίλλη, που κυνηγάει την έξοδο της στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, υποδέχεται τη Ρεάλ των γκαλάκτικος που διεκδικεί το πρωτάθλημα. Κάπου στα μισά του πρώτου ημιχρόνου οι γηπεδούχοι κερδίζουν φάουλ στα 25 μέτρα περίπου από την εστία. Ο εκτελεστής
Τον περασμένο Ιούλιο, όταν η Αργεντινή σήκωνε το Κόπα Αμέρικα μέσα στο στάδιο Μαρακανά και έκανε μια ολόκληρη χώρα να πανηγυρίζει σαν τρελή, οι ποδοσφαιριστές της Αργεντινής αφού πανηγύρισαν, δάκρυσαν και χαμογέλασαν, έβαλαν όλοι ξανά από μία φανέλα της αλμπισελέστε για να παραλάβουν το κύπελλο και να συνεχίσουν τη γιορτή. Μοναδική εξαίρεση ο Μάρκος Ακούνια.
Πολλά χρόνια προτού η παγκοσμιοποίηση κυριεύσει το ποδόσφαιρο και αποκτήσουμε ομάδες με 9 και 10 ξένους ποδοσφαιριστές, ξένο προπονητή και ξένους ιδιοκτήτες, οι μετακινήσεις παικτών από άλλες χώρες ήταν λίγες και δύσκολες. Ακόμα περισσότερο όταν ο παίκτης ήταν από την Αφρική. Πριν οι ευρωπαϊκοί σύλλογοι ξεκινήσουν να απομυζούν την ήπειρό τους στα Νότια από ποδοσφαιρικό
Πόσο απέχει ο προπονητικός παράδεισος από την κόλαση; Για μερικούς τεχνικούς μερικά λεπτά, για τους περισσότερους μερικά χρόνια. Για τον Χουλέν Λοπετέγκι πέντε μήνες. Όσο περίπου κράτησε η θητεία του στον πάγκο της Ρεάλ Μαδρίτης το 2018. Τον Ιούνιο εκείνης της χρονιάς ο Βάσκος ζούσε ένα προπονητικό όνειρο. Προερχόταν από μια άκρως πετυχημένη διετία με