Συνηθίζουμε συχνά να ξεκινάμε τις ιστορίες μας για διάφορους ποδοσφαιρικούς πρωταγωνιστές με το πώς ένα παιδί μεγάλωσε σε μια οικογένεια που αγαπούσε το ποδόσφαιρο. Στην περίπτωση του Γιούρι Τίλεμανς, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικό. Στο Σιντ Πίτερς Λόου (το λιοντάρι του Αγίου Πέτρου), ένα φλαμανδικό προάστιο των Βρυξελλών, το άθλημα που βρισκόταν στο επίκεντρο της
Νοέμβριος 2015. Ο Ράτζα Ναϊνγκολάν χαλαρώνει στο σαλόνι ενός ξενοδοχείου στην Αμβέρσα. Η αναβολή του φιλικού ανάμεσα στο Βέλγιο και την Ισπανία λόγω των τρομοκρατικών επιθέσεων στο Παρίσι του δίνει τη δυνατότητα να περάσει λίγο χρόνο με την οικογένεια του και μερικούς στενούς φίλους. Κάποιοι επισκέπτες του ξενοδοχείου όμως δεν τον αναγνωρίζουν. Με το κλίμα
Υπάρχει η γνωστή έκφραση “μεγάλωσε σε ποδοσφαιρική οικογένεια” που συνήθως τη λέμε για κάποιον που είχε πατέρα και άντε κανέναν θείο ή αδερφό να παίζει μπάλα. Στην περίπτωση του Εντέν Αζάρ όμως ο όρος είναι ακόμα πιο κυριολεκτικός. Ο πατέρας του Τιερί έφτασε μέχρι τη Λα Λουβιέρ στο Βέλγιο, ενώ η μητέρα του Καρίν έπαιζε
Σε κάθε παιχνίδι το σκηνικό ήταν πάνω-κάτω το ίδιο. Οι δυο ομάδες έμπαιναν στον αγωνιστικό χώρο για να κάνουν προθέρμανση. Κάποια στιγμή, κάποιο από τα παιδάκια της μιας ομάδας χαζεύοντας την άλλη πλευρά του γηπέδου θα παρατηρούσε κάτι ασυνήθιστο στους παίκτες των αντιπάλων. Ένα από αυτά ξεχώριζε από όλα τα υπόλοιπα. Μπορεί τα κιλά του να
Οκτώβριος του 2000. Η Άντερλεχτ υποδέχεται στο Κονστάν Φάντεν Στοκ την Γιουνάιτεντ του Άλεξ Φέργκιουσον για τη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ. Μετά από 90′ αγώνα και δυο γκολ του Τόμας Ρατζίνσκι, που εκτός των άλλων έβγαλε τίμια τις καριόκες και τα πουράκια του στην Ξάνθη για μια χρονιά, οι Βέλγοι κερδίζουν με 2-1