Ο Ολυμπιακός αφήνει πίσω την ήττα της προηγούμενης εβδομάδας και ταξιδεύει στη Πόλη γνωρίζοντας ότι απλά “πρέπει”..

“Πρέπει”. Η παρούσα εικόνα των Τούρκων δεν αφήνει περιθώρια. Ο Ολυμπιακός πρέπει να ξαναμπεί στον δρόμο των επιτυχιών όπως πρέπει να το κάνει σωστά. Απέναντι του έχει μια ομάδα φορτωμένη με μπόλικο επιθετικό ταλέντο της οποίας πρέπέι να κόψει τον βήχα από νωρίς. Μη ξεχνάμε και το περιβάλλον. Η έδρα της Γαλατάσαραι είναι πραγματικό καμίνι και η προσμονή της πρώτης νίκης πολύ μεγάλη. Χρειάζεται διαχείριση λοιπόν..

Η Γαλατασαράι διανύει περίοδο κρίσης μιας και το γεγονός ότι δεν αποδίδει συνολικά καλό μπάσκετ ενώ παράλληλα έχει μείνει πίσω από το ξεκίνημα στη φετινή Ευρωλίγκα όπου δεν έχει νίκη μετά από 5 ματς (τα τρία εντός) συμπεριλαμβανομένης και μιας ήττας από τον Ερυθρό Αστέρα. Εκείνο το ματς και το αποτέλεσμα του μετέδωσαν έντονο εκνευρισμό στο εσωτερικό της Γαλατά μιας και οι Τούρκοι το είχαν υπολογίσει ως “άχαστο” αλλά τελικά διαψεύσθηκαν οικτρά βλέποντας τον Σιμόνοβιτς να κάνει το παιχνίδι της ζωής του (23 πόντοι-8/12 FG) και τον Γιόβιτς να κερδίζει τη μάχη του backcourt εκθέτωντας την άμυνα (εδώ γελάμε..) των γηπεδούχων.

Εκτός των άλλων τα αποδυτήρια της ομάδας νιώθουν την “ένταση” στη σχέση του Εργκίν Αταμάν με τον scoring guard Russ Smith, τον οποίον ο Τούρκος κόουτς δεν έχει διστάσει να βγάλει στον τάκο απροκάλυπτα καταφέρνωντας ουσιαστικά να χάσει τον παίχτη. Οκ, όλοι ξέρετε τι γίνεται με τον Αταμάν.. Οι φίλοι μου από τη Σιένα τον έχουν σε μεγάλη εκτίμηση και κάθε φορά που βρίσκομαι στη Del Campo αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα θέματα για να διαφωνήσουμε. Για να μη παρεξηγηθώ, θεωρώ τον Αταμάν πολύ έξυπνο άνθρωπο. Η φάτσα του μου θυμίζει τον Γκάρφιλντ αλλά επίσης πολλές φορές η ευστροφία του, του δίνει τη ταμπέλα του “γάτου”. Όμως έχει έναν δικό του ιδιόρυθμο τρόπο στο να χτίζει τις σχέσεις εντός μιας ομάδας και είναι τσακωμένος με την άμυνα εδώ και πολύ καιρό (οι οποίες καλές επιδόσεις της εθνικής στα μετόπισθεν ήταν καθαρά έργο Σάριτσα ο οποίος είχε αναλάβει εξ ολοκλήρου το αμυντικού κομμάτι, εξ ου και οι press άμυνες που λάνσαραν οι Τούρκοι τελευταία). Επίσης κουβαλάει πολύ τρέλα.. Βρίσκεται σε μόνιμη κόντρα με τους ιθύνοντες της Euroleague και δε διστάζει να τους τα ψάλλει δημοσίως σε κάθε ευκαιρία. Του τι δίνει να θεωρούν τον Ομπράντοβιτς καλύτερο προπονητή στη TBL. Δε γουστάρει ρε παιδί μου.. Όλοι θυμούνται το time out της σιγής που είχε πάρει παλιότερα καθούμενος στην άκρη του πάγκου και κοιτάζωντας στο άπειρο χωρίς να δίνει τη παραμικρή σημασία στους παίχτες του.

 

Άλλες φορές επιλέγει να τα κάνει λαμπόγυαλο (συνήθως με Αμερικανούς παίχτες στο στόχαστρο)

 

 

Έχει επίσης τσακωθεί με τον Ρακόσεβιτς. Ναι με τον Ρακόσεβιτς, που δε ..τσακώνεται κανείς.

 

Τώρα το καινούργιο “φλερτ” του είναι ο Russ Smith στο οποίον έδωσε συμβόλαιο ύψους ενός εκατομμυρίου το καλοκαίρι..

“Έχουμε πρόβλημα στη θέση “1” γιατί ο βασικός μας PG είναι τραγικός.Δυστυχώς δεν έχει δώσει απολύτως τίποτα σε αυτά τα 5 ματς. Toν έβαλα μέσα πάλι στο τελευταίο λεπτό απέναντι στη Ρεάλ και εάν είχε καταφέρει να μας δώσει έστω κάτι θα είχαμε τύχη να πάρουμε το ματς. Αναφέρομαι στον Russ Smith..” Στη ψύχρα..

Όπως σας είχα γράψει πριν ξεκινήσει η σεζόν στο Hoopfellas, η άμυνα της Γαλατασαράι θα αντιμετωπίσει σοβαρά θέματα προς επίλυση φέτος και το πρώτο δείγμα στο ξεκίνημα της σεζόν είναι αντιπροσωπευτικό. Μετά από 5 παιχνίδια στη φετινή Ευρωλίγκα η Γαλατά μετράει 96.6 πόντους παθητικό επιτρέπωντας στον αντίπαλο ποσοστά της τάξεως του 57.7% στα δίποντα και 48.5% στα τρίποντα. Καταλαβαίνετε το μέγεθος της ευκαιρίας για τον Ολυμπιακό ο οποίος θα πρέπει να ελέγξει με την άμυνα του τη κυκλοφορία της μπάλας των γηπεδούχων και τη παραγωγική αμερικανική τριάδα των Daye (14.3 πόντοι- 50% στα τρίποντα)- Dentmon (12.2 πόντοι-44.8% στα τρίποντα)- Tyus (12.3 με 71.1% στα δίποντα). Οι γκαρντ του Σφαιρόπουλου θα έχουν αρκετές ευκαιρίες για παραγωγή απέναντι σε μια άμυνα χωρίς συνεργασία και αλληλοκάλυψη. Παίχτες όπως ο Jordan Theodore ή ο Μίσιτς έκαναν πάρτι απέναντι στην άμυνα του Αταμάν ο οποίος έχει δώσει όλον τον φόρτο εργασίας στον ελβετικό σουγιά-Γκιουλέρ ο οποίος είναι μάλλον ο μοναδικός πραγματικά ισορροπημένος παίχτης στο ρόστερ με συνείδηση στα αμυντικά καθήκοντα.

Και κάτι τελευταίο.. Ο Πάτρικ Γιάνγκ επιστρέφει σαν αντίπαλος σε ένα γνώριμο περιβάλλον στο οποίο έπαιξε αρκετά καλό μπάσκετ στο ξεκίνημα της επαγγελματικής του καριέρας στην Ευρώπη. Ελπίζω λοιπόν αυτό το ιδιαίτερο για αυτόν παιχνίδι να αποτελέσει την αφετηρία ενός νέου ξεκινήματος για αυτόν στη φετινή σεζόν..