Σε κάθε παιχνίδι το σκηνικό ήταν πάνω-κάτω το ίδιο. Οι δυο ομάδες έμπαιναν στον αγωνιστικό χώρο για να κάνουν προθέρμανση. Κάποια στιγμή, κάποιο από τα παιδάκια της μιας ομάδας χαζεύοντας την άλλη πλευρά του γηπέδου θα παρατηρούσε κάτι ασυνήθιστο στους παίκτες των αντιπάλων. Ένα από αυτά ξεχώριζε από όλα τα υπόλοιπα. Μπορεί τα κιλά του να μην ήταν πολλά και το σώμα να μην ήταν ιδιαίτερα γεροδεμένο, αφού λόγω ηλικίας ήταν ακόμα εντελώς αγύμναστο, αλλά το ύψος ήταν τόσο υπερβολικό για την ηλικία του που όλοι οι υπόλοιποι ήταν τουλάχιστον ένα κεφάλι κοντύτεροι. Η παρατήρηση θα προκαλούσε συζήτηση και έντονη ανησυχία που άγγιζε τα όρια του φόβου και κάπως έτσι η υπόθεση σύντομα θα έφτανε στα αυτιά του προπονητή. Κάπου εκεί το θέμα σοβάρευε και ο Ρομελού Λουκάκου γινόταν το επίκεντρο του παιδικού αγώνα πριν καν αυτός αρχίσει.

Κάποιες φορές τα πράγματα ξέφευγαν, ειδικά όταν ο αντίπαλος προπονητής έπαιρνε το ματς πολύ στα σοβαρά και απαιτούσε να δει όλα τα χαρτιά του 8χρονου. “Υπήρχε ένας συγκεκριμένος προπονητής που θυμάμαι ότι είχε δημιουργήσει ολόκληρο θέμα και είχε φέρει τον Ρομελού σε πολύ δύσκολη θέση. Σ’εκείνο το ματς τελικά έχασε μια μεγάλη ευκαιρία και ο πάγκος των αντιπάλων ξέσπασε σε γέλια. Του συνέστησα τότε να μην το ξεχάσει και να περιμένει την επόμενη φορά που θα παίζαμε μαζί τους. Όταν έγινε αυτό, τους έβαλε πέντε γκολ” θυμάται ένας από τους προπονητές του όταν ήταν παιδί στο Βέλγιο.

Κάποιοι άλλοι αντίπαλοι το έπαιρναν πιο χαλαρά αλλά και πάλι δεν έλειπαν οι διαβουλεύσεις πριν τη σέντρα. “Οι προπονητές τις περισσότερες φορές δεν πίστευαν ότι είναι τόσο μικρός όσο τα υπόλοιπα παιδιά. Έτσι, ήταν αναγκασμένος να κουβαλάει συνέχεια μαζί του το διαβατήριο του για να μπορεί να αποδεικνύει την ηλικία του. Τα άλλα παιδιά όταν τον έβλεπαν να μπαίνει στο γήπεδο κάποιες φορές έβαζαν τα κλάματα. Ήταν πραγματικό θηρίο” λέει ένας άλλος προπονητής του. “Όσες φορές μας έλεγαν ότι κλέβουμε, βάζοντας ένα παιδί που είναι μεγαλύτερο από τα υπόλοιπα, προσπαθούσα να τους ξεκαθαρίσω ότι ο Ρομελού γεννήθηκε στο Βέλγιο και ότι δεν υπήρχε καμία αμφισβήτηση για την πραγματική του ηλικία”.

Ένας από τους παιδικούς του φίλους έχει πάντως μια διαφορετική οπτική στο θέμα: “Υπήρχαν πολλοί που έλεγαν άσχημα πράγματα γι’αυτόν γιατί ήταν πολύ γρήγορος και έβαζε πολλά γκολ. Αρκετοί γονείς υποστήριζαν ότι ήταν μεγαλύτερος απ’ότι έλεγε. Πιστεύω ότι αυτό ήταν ένα μικρό δείγμα ρατσισμού. Αυτός και ο αδερφός του ήταν τα μοναδικά έγχρωμα παιδιά στην περιοχή”.

Στο ποδόσφαιρο όμως δεν αρκεί το να είσαι θηριώδης, γιατί αν αρκούσε ο Αντεμπάγιο Ακινφένουα θα ήταν ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο. Ο πιτσιρικάς Λουκάκου είχε τα σωματικά προσόντα (“Η σωματοδομή μου είναι άπλα ένα δώρο από τον Θεό. Ή, όπως λέτε εσείς στη Γαλλία, μπορεί να φταίει το νερό” ήταν η σχετική χιουμοριστική απάντηση του σ’έναν Γάλλο δημοσιογράφο) αλλά είχε και την αίσθηση του γκολ από μικρός. Ακόμα κι όταν έπαιζε στα… κυβικά του, δηλαδή με παιδιά δυο χρόνια μεγαλύτερα, οι ρυθμοί σκοραρίσματος του ήταν τρομακτικοί.

Χάρη στις συμβουλές του πατέρα του, που ήταν και ο ίδιος επαγγελματίας ποδοσφαιριστής που έφτασε μέχρι και την εθνική του Ζαίρ, ο μικρός δεν επαναπαύτηκε στην σωματική του ανωτερότητα. Από τη στιγμή που έκανε το μεγάλο βήμα και μεταγράφηκε στην Άντερλεχτ στα 13 του, δούλεψε το κορμί του στο γυμναστήριο αλλά και στο σπίτι, κάνοντας ασκήσεις πριν και μετά το σχολείο, αύξησε κι άλλο την ταχύτητα του και εστίασε στην βελτίωση των ποδοσφαιρικών του αδυναμιών και στην ενσωμάτωση νέων κινήσεων στο παιχνίδι του, εντός και εκτός περιοχής.

“Όλοι οι παίκτες του Βελγίου θέλουν να μάθουν και να βελτιωθούν. Τον Λουκάκου συγκεκριμένα τον αποκαλώ δικηγόρο γιατί συζητάει τα πάντα, ακόμα και τι κάλτσες πρέπει να φορέσει. Είναι ακόμα μικρός. Θα συνεχίσει να βελτιώνεται κι άλλο” σχολίασε πρόσφατα ο Τιερί Ανρί, που έχει αναλάβει ρόλο βοηθού προπονητή στην εθνική Βελγίου (μέσω της οποίας ο θηριώδης επιθετικός έχει ήδη μετατραπεί σε μεγάλο εθνικό σούπερ σταρ). Ένας από τους παλιούς προπονητές του Λουκάκου μιλώντας για τις προσπάθειες που έκανε ο μικρός Ρομελού για να γίνει ακόμα καλύτερος, έγινε πιο συγκεκριμένος: “Είχε από μικρός ένα τρομερό αριστερό πόδι αλλά θέλαμε να δυναμώσει και το δεξί του. Γι’αυτό στις προπονήσεις έβγαζε το αριστερό του παπούτσι και αναγκαζόταν να παίζει μόνο με το άλλο πόδι. Έτσι, τώρα έχει δυο εξαιρετικά πόδια”.

Μια δεκαετία μετά από αυτά τα πειράματα των προπονήσεων, η μοίρα το έφερε έτσι που ο Λουκάκου σκόραρε το πρώτο του επίσημο γκολ με τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, στο ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, με το δεξί. Η ομάδα του Μουρίνιο έχασε τελικά το παιχνίδι αλλά ο Βέλγος πρόλαβε και άνοιξε λογαριασμό. Ένας λογαριασμός που αγώνα με τον αγώνα αποκτάει και μια νέα καταχώρηση. Βρισκόμαστε στα μέσα του Σεπτέμβρη και το κοντέρ δείχνει ήδη 6 γκολ σε ισάριθμα παιχνίδια, 4 εκ των οποίων στην Πρέμιερ Λιγκ, της οποίας είναι και πρώτος σκόρερ.

Όχι φυσικά πως αυτά τα νούμερα προκάλεσαν έκπληξη σε κανέναν. Οι ικανότητες του ήταν ήδη γνωστές σε όλους τους φίλους της Πρέμιερ Λιγκ. Μπορεί τον Μάιο να έκλεισε μόλις τα 24 του αλλά το γεγονός ότι προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα της Άντερλεχτ από πολύ μικρός, είχε ως αποτέλεσμα να ωριμάσει πολύ πιο γρήγορα από τους περισσότερους ποδοσφαιριστές. Κάπως έτσι, σήμερα μετράει 323 επίσημα παιχνίδια και 151 γκολ στο ενεργητικό του, νούμερα που τον τοποθετούν πολύ ψηλά στις σχετικές λίστες. Τα 119 γκολ που είχε πετύχει πριν κλείσει τα 23 υστερούν μόνο απέναντι στα γκολ των Αγκουέρο, Μέσσι, Ραούλ και Ρονάλντο στην αντίστοιχη ηλικία.

Η λίστα των κατορθωμάτων δεν σταματάει εκεί: Τα τελευταία πέντε χρόνια τελειώνει το πρωτάθλημα με διψήφιο αριθμό γκολ (παίζοντας μάλιστα με τις φανέλες των Γουέστ Μπρομ και Έβερτον), πέρσι έγινε ο πρώτος παίκτης της Έβερτον από το 1978 με 25+ γκολ σε διαδοχικές σεζόν και ταυτόχρονα ανέβηκε στην κορυφή των σκόρερ της ομάδας στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ. Μια ομάδα στην οποία έπαιξε όλες κι όλες τέσσερις σεζόν!

Σήμερα το απόγευμα στο Όλντ Τράφορντ, η Έβερτον θα βρεθεί απέναντι του για πρώτη φορά από τότε που μετακόμισε στο Μάντσεστερ αντί 90 εκατομμυρίων λιρών. Η Γιουνάιτεντ θέλει τη νίκη για να πιάσει στην κορυφή τη συμπολίτισσα Σίτι ενώ τα ‘Ζαχαρωτά’ θέλουν οπωσδήποτε βαθμούς για να ξεφύγουν από τις τελευταίες θέσεις, στις οποίες έχουν βρεθεί και λόγω της αδυναμίας τους να καλύψουν επάξια το μεγάλο, απ’όλες τις απόψεις, κενό που άφησε η φυγή του πρώτου τους σκόρερ.

Είναι χαρακτηριστικό πως ο Λουκάκου μόνος του έχει πετύχει ως τώρα διπλάσια γκολ από την Έβερτον, απ’την οποία ο μόνος που έχει βρει δίχτυα (δυο φορές) είναι ένας παίκτης που – συμπτωματικά – έκανε την ίδια διαδρομή ανάποδα αυτό το καλοκαίρι και σήμερα θα επιστρέψει στο γήπεδο που έζησε τα καλύτερα χρόνια της καριέρας του: ο Γουέιν Ρούνει.