Ο Παναθηναϊκός ήταν ο μεγάλος νικητής του ντέρμπι. Και ήταν ο μεγάλος νικητής, παρά το γεγονός ότι το 1-0 δεν το λες και θριαμβευτικό σκορ, διότι επικράτησε σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού, του Ολυμπιακού. Τόσο στην ψυχολογική, όσο και στην αγωνιστική διαχείριση ενός ματς που, όπως όλα τα ντέρμπι, δεν είναι εύκολο, ούτε να το προετοιμάσεις αλλά ούτε και να το διαχειριστείς στη διάρκεια του.

Ο Παναθηναϊκός πιστοποίησε στο ντέρμπι ότι ο δρόμος που βαδίζει πλέον είναι θετικός. Γιατί;

Διότι σε όλα τα κομμάτια του, βασιλεύει πλέον η κανονικότητα. Και ειδικά στο κομμάτι προπονητής. Ο Μαρίνος Ουζουνίδης, μπορεί να μην έχει περάσει από τον πάγκο της Ίντερ ή της Ουντινέζε, αλλά είναι ένας ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ προπονητής και όχι μαθητευόμενος μάγος. Παρατάσσει μια ΚΑΝΟΝΙΚΗ εντεκάδα, κάνει ΚΑΝΟΝΙΚΕΣ αλλαγές και ποντάρει σε ΚΑΝΟΝΙΚΟΥΣ ποδοσφαιριστές. Ούτε αιώνια ταλέντα, ούτε… λαβράκια, ούτε πολύ περισσότερο σε βετεράνους αμφίβολης αξίας και πολλές φορές προέλευσης.

Ακόμη και στη μεταγραφική περίοδο του Γενάρη, ο νέος προπονητής του Παναθηναϊκού φέρθηκε με λογική και κυρίως με ηρεμία. Δεν απαίτησε μεταγραφές. Προτίμησε να δει το υλικό που έχει στη διάθεση του, να διεκδικήσει ότι διεκδικείται με αυτό και εν συνεχεία το καλοκαίρι να προχωρήσει στις διορθωτικές κινήσεις που απαιτούνται ώστε ο Παναθηναϊκός να ξανακάνει επιτέλους πρωταθλητισμό. Όχι στα λόγια. Στην πράξη.

Σε κάθε περίπτωση, ο Έλληνας κόουτς πιστώνεται όχι απλά τη νίκη στο ντέρμπι αλλά τη μεταμόρφωση του Παναθηναϊκού από αυτό το κάτι σαν ομάδα σε ΟΜΑΔΑ. Αν πάρει δε και το Κύπελλο Ελλάδος θα διεκδικεί τον τίτλο του πλέον επιτυχημένου προπονητή των τελευταίων ετών στο τριφύλλι, πριν καν κλείσει ένα εξάμηνο.