Όταν η Λέστερ υποδέχθηκε την Τσέλσι, δυο εβδομάδες πριν, ο Κλαούντιο Ρανιέρι περίμενε υπομονετικά δίπλα από την είσοδο των αποδυτηρίων για να χαιρετήσει τους αντίπαλους παίκτες, λίγο πριν μπούνε στον αγωνιστικό χώρο για προθέρμανση. Όταν ο Ν’Γκολό Καντέ έβγαλε το γάντι του για να του δώσει το χέρι, ο Ιταλός φόρεσε το πιο μεγάλο του χαμόγελο, τον τράβηξε κοντά του και του έκανε ένα κεφαλοκλείδωμα όλο αγάπη. Λίγο αργότερα, όταν από τα μεγάφωνα του ‘King Power’ ανακοινωνόταν οι ενδεκάδες των δυο ομάδων, το άκουσμα του ονόματος του Γάλλου μέσου προκάλεσε ένα δυνατό χειροκρότημα από όλο το γήπεδο. Όλα αυτά επιβεβαιώνουν κάτι που φανταζόμασταν σχεδόν όλοι: Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο κάποιος να μη συμπαθήσει και να μην εκτιμήσει τον Ν’Γκολό Καντέ.
Το συγκεκριμένο παιχνίδι, που έληξε με θρίαμβο της Τσέλσι, ήταν μια πολύ καλή αφορμή για να ασχοληθεί ξανά ένα μεγάλο μέρος των αγγλικών ΜΜΕ με τον 25χρονο Γάλλο. Οι συγκρίσεις της πορείας των δυο ομάδων, πέρσι και φέτος, ήταν φυσικά αναπόφευκτες. Η Τσέλσι πήγαινε στο Λέστερ έχοντας μαζέψει 26 βαθμούς περισσότερους απ’όσους είχε πέρσι την ίδια εποχή. Από την άλλη, οι γηπεδούχοι είχαν 19 βαθμούς λιγότερους από την περσινή συγκομιδή. Το να χρεώσει κάποιος αυτές τις διαφορές εξ ολοκλήρου στην παρουσία-απουσία του Καντέ είναι βέβαια παράλογο. Είναι όμως κοινά αποδεκτό ότι η ‘σκούπα’ της ομάδας του Κόντε είναι ανάμεσα στους βασικούς λόγους που η φετινή Λέστερ ψάχνεται ακόμα αμυντικά (και όχι μόνο) και η Τσέλσι έχει την καλύτερη άμυνα στην Πρέμιερ Λιγκ.
Για όλους τους λάτρεις της στατιστικής, τα νούμερα μιλάνε από μόνα τους. Η περσινή Λέστερ έκανε 22,9 τάκλιν σε κάθε παιχνίδι. Η φετινή κάνει 16,1. Η περσινή Λέστερ έκανε 21,55 κλεψίματα σε κάθε ματς. Η φετινή; Μόλις 7,89. Για να εντοπίσει κάποιος τα αίτια της διαφοράς αρκεί να ανατρέξει στην περσινή δήλωση του επικεφαλής του τμήματος σκάουτινγκ της Λέστερ, Στιβ Γουόλς, που ήταν και ο άνθρωπος που έπεισε τον Ρανιέρι να αποκτήσει τον Καντέ: “Ο κόσμος νομίζει ότι παίζουμε με δυο παίκτες στο κέντρο αλλά εγώ τους διορθώνω και τους λέω ότι παίζουμε με τρεις: Τον Ντρινκγουότερ στη μέση και τον Καντέ σε κάθε πλευρά”.
Την ίδια ώρα που τα στατιστικά της Λέστερ παραπαίουν, ο Καντέ, φορώντας πλέον άλλη φανέλα, παραμένει στην πρώτη 5αδα της Πρέμιερ Λιγκ και στη λίστα των κλεψιμάτων και σ’αυτή των πετυχημένων τάκλιν ενώ ταυτόχρονα έχει βελτιώσει και την ακρίβεια του στις πάσες, φτάνοντας το, αν μη τι άλλο, εντυπωσιακό 88.65%, που τον φέρνει στην 5η θέση ανάμεσα στους μέσους του πρωταθλήματος.
Κι αν όλα αυτά τα στατιστικά ακούγονται λίγο κουραστικά, υπάρχει ένα τελευταίο και πιο απλό: Από τη μέρα που πάτησε το πόδι του στην Αγγλία ο Καντέ, το καλοκαίρι του 2015 δηλαδή, έχει παίξει σε 58 αγώνες πρωταθλήματος. Από αυτούς, νικητής έφυγε 40 φορές (ένα ποσοστό νικών που τον φέρνει στην 9η θέση στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ!) ενώ ηττημένος έφυγε όλες κι όλες 6! Εντυπωσιακό; Δύσκολα θα διαφωνήσει κανείς.
Όλη αυτή η επιτυχία, η φήμη και οι διθύραμβοι πάντως δεν φαίνεται να τον έχουν επηρεάσει καθόλου. Στο προπονητικό κέντρο της Τσέλσι τα αποθεωτικά σχόλια για τον χαρακτήρα του Καντέ είναι περισσότερα κι από τα χιλιόμετρα που έχει καλύψει φέτος και δεν προέρχονται μόνο από τους συμπαίκτες του αλλά και από το απλό προσωπικό. Ο Γάλλος παραμένει τρομερά προσγειωμένος, ντροπαλός και ταπεινός, δεν γκρινιάζει ποτέ (για την ακρίβεια σπάνια μιλάει πολύ), είναι προσηλωμένος στη δουλειά του και αποφεύγει τις μεγάλες δηλώσεις, τα εφετζιλίκια, τα πάρτι και κάθε μορφή έντονης κοινωνικοποίησης.
Την ώρα που όλοι οι συμπαίκτες του φτάνουν στην προπόνηση με τις Άστον Μάρτιν και τις Λαμποργκίνι, για τις οποίες καυχιούνται για ώρες στα αποδυτήρια, ο Καντέ παραμένει πιστός στο διακριτικό Μίνι Κούπερ του. Κι αν αυτό ακούγεται αστείο, για κάποιον που κερδίζει δεκάδες χιλιάδες λίρες την εβδομάδα, γι’αυτόν είναι ένα μεγάλο βήμα, αν σκεφτεί κανείς ότι στη Γαλλία πήγαινε στις προπονήσεις σπρώχνοντας ένα παιδικό σκουτεράκι, έχοντας το σακίδιο του στην πλάτη. Όταν η μητέρα του τον έπεισε να αγοράσει επιτέλους ένα αμάξι και οι συμπαίκτες του πρότειναν κάποια μοντέλα της Φεράρι, αυτός πήγε και πήρε ένα Ρενό. Μεταχειρισμένο.
Ο Ν’Γκολό Καντέ δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να ξεχωρίσει ή να εκμεταλλευτεί τη φήμη του. Πίσω από το ήσυχο και ντροπαλό παρουσιαστικό κρύβεται ένας πανέξυπνος παίκτης που κατανοεί αμέσως τις εντολές του προπονητή, αποφεύγει τα πολλά λόγια και τις παραξενιές των σούπερ σταρ και δουλεύει ασταμάτητα. “Δεν έχω ξαναδεί άνθρωπο να τρέχει τόσο πολύ όσο αυτός” είχε δηλώσει πριν λίγο καιρό ένας από τους συμπαίκτες του στη γαλλική Μπουλόν. “Ήταν τόσο υγιής που θα μπορούσε μετά το τέλος ενός ματς, να γυρίσει σπίτι, να τρέξει ένα μαραθώνιο και να μετά να έχει κουράγιο να παίξει και λίγη μπάλα για πλάκα με τους φίλους του”.
Το γεγονός ότι πέρασε την εφηβεία όντας πιο μικροκαμωμένος από όλους τους υπόλοιπους απέτρεψε αρκετούς συλλόγους από το να τον αποκτήσουν αλλά, από την άλλη, τον βοήθησε στο να εξελιχθεί τακτικά και να ανακαλύψει άλλους τρόπους για να ελέγξει τους χώρους που κινείται. Όταν με την πάροδο των χρόνων απέκτησε και δύναμη, το τελικό ‘πακέτο’ έγινε τόσο ισχυρό που μπορεί και δικαιολογεί όλα τα εντυπωσιακά στατιστικά που αναλύσαμε παραπάνω καθώς και το μετάλλιο του πρωταθλητή που κοσμεί το σαλόνι του και το οποίο δεν αποκλείεται φέτος να αποκτήσει και ένα δίδυμο αδερφάκι, σε ένα άκρως αποστομωτικό 2/2 με διαφορετικές ομάδες.
Σήμερα το βράδυ ο Καντέ και οι συμπαίκτες του φιλοξενούνται στο ‘Άνφιλντ’ στο μεγαλύτερο παιχνίδι της 23ης αγωνιστικής. Για να παραμείνει στο κυνήγι του τίτλου η, προβληματική το τελευταίο διάστημα, Λίβερπουλ θα πρέπει οπωσδήποτε να κερδίσει την πρωτοπόρο Τσέλσι. Για να το καταφέρει αυτό όμως, θα πρέπει πρώτα να βρει τρόπους να προσπεράσει το ‘τείχος’ που λέγεται Ν’ Γκολό Καντέ κι αυτό έχει αποδειχτεί πως δεν είναι καθόλου εύκολο. Φυσικά δεν είναι και ακατόρθωτο. Άλλωστε, από τις μόλις έξι φορές που ο Γάλλος έφυγε με σκυμμένο κεφάλι από ένα παιχνίδι της Πρέμιερ Λιγκ, τις δυο εξ αυτών ο λόγος ήταν η σημερινή του αντίπαλος.