Κι Σουνγκ-Γιονγκ: Ο τίμιος “κύκνος” απ’ τη Νότια Κορέα

Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε όλο και περισσότερες ομάδες στην Ευρώπη να δίνουν ευκαιρίες σε παίκτες απ’ την Ασία. Στο πρόσωπό τους, βλέπουν κάποιους που θα βοηθήσουν αρκετά σε ένα επικείμενο άνοιγμα στην εκεί χαώδη αγορά που διψά για ποδόσφαιρο, σε συνδυασμό όμως πάντα, με το αγωνιστικό κομμάτι. Το ταλέντο άλλωστε δεν λείπει σε καμία των περιπτώσεων από τους Ασιάτες σούπερ σταρ που έρχονται στη δική μας ήπειρο για να αγωνιστούν σε μεγάλα και μικρά κλαμπ, μερικών εκ των κορυφαίων πρωταθλημάτων. Ένας απ’ τους καλύτερους Ασιάτες ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη, συνδυάζοντας άψογα την εμπορικότητα (που επιβάλλεται να υπάρχει στο σύγχρονο ποδόσφαιρο) με το εξαιρετικό ταλέντο, αλλά και το χαμηλό προφίλ, είναι ο Νοτιοκορεάτης κεντρικός μέσος της Σουόνσι, Κι Σουνγκ-Γιονγκ. Ένας παίκτης που ξεκίνησε ως “παιδί-θαύμα” στην χώρα του, βρέθηκε σε αρκετά νεαρή ηλικία στην Αυστραλία για να βελτιωθεί ποδοσφαιρικά και να μορφωθεί, και εδώ και μια δεκαετία αγωνίζεται με τεράστια επιτυχία στα γήπεδα της Βρετανίας.

Η σχέση του Κι με το βρετανικό ποδόσφαιρο και την Σουόνσι ξεκίνησε κάπως τυχαία -κι από απόσταση- το 2001, όταν και βρέθηκε στο Κολλέγιο John Paul στην Αυστραλία για να βελτιώσει τα αγγλικά του, να αποκτήσει μόρφωση και φυσικά να εξελιχθεί πάνω στα βασικά αλλά και τα μυστικά του ποδοσφαίρου. Εκεί, υπό τις οδηγίες του παλιού Ουαλού διεθνή στόπερ, και γεννημένου στο Σουόνσι, Τζεφ Χόπκινς, ο νεαρός έγινε ποδοσφαιριστής και μυήθηκε επίσης στην κουλτούρα της χώρας του προπονητή του, μιας και ο Χόπκινς του έλεγε συνεχώς ιστορίες για την Ουαλία και τις σπάνιες ομορφιές της. Ο Κι αν και ήταν ήταν μόλις 11 ετών είχε βρει ήδη χώρο, στο πίσω μέρος του μυαλού του, πως όταν γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής (κάτι που ήταν σίγουρο για τον ίδιο) θα πρέπει οπωσδήποτε να αγωνιστεί -έστω και για μισή σεζόν- στην ομάδα του ποδοσφαιρικού του μέντορα και δασκάλου. Το 2005 τον βρήκε πίσω στη χώρα του, ως ένα απ’ τα μεγαλύτερα ταλέντα, και τα όργια που πραγματοποιούσε σε κάθε αγωνιστική για τρεις σερί σεζόν, τόσο με τη φανέλα της Σεούλ όσο και με αυτή της εθνικής, δεν άργησαν να τραβήξουν πάνω του τα βλέμματα κορυφαίων μάνατζερ από όλη την Ευρώπη. Κάπως έτσι, τον Γενάρη του 2009, θα γίνει παίκτης της Σέλτικ μόλις στα 19 του. Τα καλύτερα γι’ αυτόν, μόλις ξεκινούσαν.

Ο Κι είναι ένας παίκτης με σπάνια τεχνικά χαρακτηριστικά. Κατ’ αρχήν παίζει με το κεφάλι ψηλά, δείγμα της αντίληψης που έχει για το παιχνίδι, αλλά και της υψηλής του τεχνικής. Μπορεί επίσης να αγωνιστεί με επιτυχία τόσο μπροστά απ’ τους στόπερ όσο και πίσω απ’ τον επιθετικό. Να φτιάξει δηλαδή παιχνίδι, κυρίως από πίσω, (γι’ αυτό αγωνίζεται με μεγάλη επιτυχία και στο κέντρο της άμυνας) αλλά και να απειλήσει ή να δημιουργήσει -και με τα δύο πόδια- από κάθε απόσταση. Το γεγονός επίσης πως βλέπει τον κόσμο από τα 188 εκατοστά τον καθιστά πάντα επικίνδυνο σε όλες τις στημένες φάσεις για την ομάδα του. Όλα τα παραπάνω καμουφλάρουν και τα δύο σημεία που κάπως υστερεί. Ποια είναι αυτά; Το πρώτο είναι η σκληράδα και το δεύτερο η ταχύτητα. Βέβαια όλα τα παραπάνω επισκιάζονται από την τεράστια ψυχική δύναμη και εκείνη την σπάνια ωριμότητα που τον χαρακτηρίζει -εντός και εκτός παιχνιδιού- από τα εφηβικά του χρόνια. Κάτι που τον βοήθησε και στην Σκωτία, στην δεύτερή του -γεμάτη- σεζόν ως παίκτης της Σέλτικ.

Ήταν Νοέμβριος του ’10 και η Σέλτικ έπαιζε με την Σεν Τζόνστοουν, στην έδρα της δεύτερης για το πρωτάθλημα, όταν ο Κι πήγε να εκτελέσει το πρώτο κόρνερ της ομάδας του. Τότε ήταν και η πρώτη φορά στην καριέρα του που βίωσε τον ρατσισμό σε κάποιο γήπεδο. Ήταν όμως και εκείνη η στιγμή που τον έκανε δυνατότερο και τον πείσμωσε για τη συνέχεια. Η στιγμή που τον έκανε να βάλει τον πρώτο του μεγάλο στόχο απέναντι σε κάποιον “λίγο” και “μικρό”. Μια μερίδα “φιλάθλων” των γηπεδούχων άρχισαν να “γαβγίζουν” και να τραγουδούν ρυθμικά τη φράση “Ποιος έφαγε τον σκύλο” για να κοροϊδέψουν τον Κι για την καταγωγή του. Τα “αστεία” άλλωστε για τους Ασιάτες και τα συμπαθή τετράποδα είναι αρκετά γνωστά και δεν υπάρχει λόγος να τα ανακυκλώσουμε. Φυσικά και είχε διεξαχθεί έρευνα. Φυσικά και δεν είχε τιμωρηθεί κανείς. Το συμβάν δεν επηρέασε πάντως τον Κι που συνέχισε τις εξαιρετικές του εμφανίσεις και περίμενε να τιμωρήσει τους “φίλους” της Σεν Τζόνστοουν στο τελικό του κυπέλλου Σκωτίας μιας και οι δύο ομάδες είχαν φτάσει στους ημιτελικούς. Ευτυχώς για την ίδια, η Σεν Τζόνστοουν δεν πέρασε στον τελικό και κάπως έτσι τα “σπασμένα” τα πλήρωσε η Μάδεργουελ, με τον Κι να πραγματοποιεί μια εξωπραγματική εμφάνιση στη νίκη της Σέλτικ με 3-0. Ο Νοτιοκορεάτης είχε ψηφιστεί κορυφαίος παίκτης της αναμέτρησης και ήταν μάλιστα αυτός που είχε ανοίξει το σκορ με έναν απίστευτο “κεραυνό” απ’ το αριστερό του πόδι.

Αυτός ήταν ο πρώτος τίτλος για τον παίκτη στη Σκωτία, σε μια περίοδο που στη Σέλτικ αγωνίζονταν με μεγάλη επιτυχία και οι “δικοί” μας Ντάνιελ Μαϊστόροβιτς και Γιώργος Σαμαράς και υπήρχαν στην ομάδα αρκετοί εξαιρετικοί ποδοσφαιριστές. Το πρωτάθλημα της επόμενης σεζόν, στο +20 μάλιστα απ’ την Ρέιντζερς, σφράγισε μια άκρως επιτυχημένη πορεία στη Σκωτία και έστειλε τον Κι στα γήπεδα της Πρέμιερ Λιγκ για την ομάδα που είχε υποσχεθεί στον εαυτό του πως κάποτε θα προσπαθήσει να αγωνιστεί γι’ αυτή. Αυτή φυσικά δεν ήταν άλλη απ’ τη Σουόνσι. Μια Σουόνσι που έμπαινε στην μετά-Ρότζερς εποχή με τον Μίκαελ Λάουντρουπ στο τιμονί. Μια Σουόνσι που στο πρόσωπο του Κι έβλεπε τον πλέον κατάλληλο κεντρικό μέσο για το ελκυστικό ποδόσφαιρο-κατοχής που παρουσίαζε τότε. Τα 6 εκατομμύρια λίρες που έβγαλαν οι “κύκνοι” για να φέρουν τον παίκτη στο Λίμπερτι ήταν το μεγαλύτερο ποσό που είχαν δαπανήσει ποτέ και, για την ιστορία, ξεπεράστηκε το 2013 -με το διπλάσιο ποσό- για τον Ιβοριανό επιθετικό Γουίλφρεντ Μπονί.

O Κι κατέκτησε την ίδια σεζόν (το 2013) το Λιγκ Καπ απέναντι στην Μπράντφορντ με 5-0, αγωνιζόμενος ως στόπερ, σε μια απ’ τις πιο επιβλητικές εμφανίσεις που έχουν γίνει ποτέ σε τελικό της διοργάνωσης. Έφτασε και σε δεύτερο σερί τελικό στην ίδια διοργάνωση, όταν -ως δανεικός- με τη φανέλα της Σάντερλαντ ηττήθηκε απ’ την Σίτι του Πελεγκρίνι. Την ίδια σεζόν και με την Σάντερλαντ να βρίσκεται στη ζώνη του υποβιβασμού, αν και θα μπορούσε να επιστρέψει στη Σουόνσι τον Γενάρη, θα επιλέξει να παραμείνει στην ομάδα παλεύοντας για τη σωτηρία της και παίζοντας μάλιστα -στα τελευταία παιχνίδια της σεζόν- με τενοντίτιδα. “Δεν θα μπορούσα να εγκαταλείψω την ομάδα σε αυτή την δύσκολη στιγμή μεσούσης της σεζόν. Αυτή τη στιγμή είμαι παίκτης της Σάντερλαντ και μαζί της θα παλέψω με όλες μου τις δυνάμεις για την παραμονή”. Δηλώσεις του παίκτη στον βρετανικό Τύπο από εκείνη την περίοδο. Δηλώσεις ενός σπάνιου ανθρώπου. Δηλώσεις ενός γεννημένου μαχητή και εξαιρετικού επαγγελματία. Απ’ αυτούς που προσεγγίζουν το άθλημα -ακόμα και σε αυτές τις άκρως επαγγελματικές εποχές- απ’ την ρομαντική του πλευρά. Μια πλευρά που δυστυχώς συναντάμε συνήθως -όχι σε επαγγελματικά πρωταθλήματα αλλά- σε τοπικά και (σχεδόν) ερασιτεχνικά.

Ο Κι έκανε τις ίδιες δηλώσεις και πριν δυο μήνες. Όταν μπορούσε και πάλι να αφήσει την Σουόνσι για μια καλύτερη ομάδα της Πρέμιερ Λιγκ, γλιτώνοντας και πάλι την δύσκολη μάχη για τον υποβιβασμό.  Δεν το έκανε ούτε φέτος. “Ανήκω εδώ και όλοι μαζί θα παλέψουμε για την κατηγορία. Ποτέ μου δεν άφησα καμία δουλειά στη μέση και ούτε πρόκειται να το κάνω τώρα”. Μοναδικές και αληθινές δηλώσεις από έναν εξαιρετικό ποδοσφαιριστή και ένα σπάνιο άνθρωπο. Ο Κι δεν έχει να αποδείξει τίποτα και σε κανένα. Παίζει ποδόσφαιρο και για την χαρά του παιχνιδιού. Είναι παντρεμένος με την γυναίκα που ερωτεύθηκε αληθινά πριν χρόνια και φυσικά αποτελεί ζωντανό θρύλο για το ποδόσφαιρο -και την εθνική- τη χώρας του. Το Σάββατο, στα προημιτελικά του κυπέλλου Αγγλίας, θα αγωνιστεί απέναντι στον καλό του φίλο, τον Σον, για μια θέση στα ημιτελικά. Απέναντι σε μια ομάδα που -όπως έχει δηλώσει- χαίρεται να παίζει ως αντίπαλος. Την Τότεναμ. Μια ομάδα που κάποτε βρέθηκε μια ανάσα απ΄ αυτή. Εννοείται πως γνωρίζει καλύτερα απ΄τον καθένα πως δεν θα μπει στο γήπεδο ως φαβορί. Αυτό βέβαια που όλοι γνωρίζουν επίσης,  είναι πως θα τα δώσει όλα για την ομάδα του και θα διεκδικήσει ό,τι της αναλογεί. Και το καλοκαίρι, ίσως μετά από χρόνια να αλλάξει χώρα, αν αληθεύουν οι τελευταίες φήμες για τη Μίλαν.

Μιλάμε άλλωστε για κάποιον που έχει παραδεχτεί πως όταν είναι να σταματήσει την επαγγελματική του καριέρα θα βρεθεί, έστω για μια σεζόν, στην Αυστραλία, για να κλείσει την καριέρα του στη χώρα που του έμαθε τα βασικά του ποδοσφαίρου. Εκεί που ανέβηκε επίπεδο ως άνθρωπος. Μια χώρα που τρέφει ιδιαίτερα αισθήματα γι’ αυτή. Την χώρα που μορφώθηκε και έγινε καλύτερος. Μιλάμε άλλωστε για κάποιον που οι φίλοι της Σουόνσι νιώθουν ιδιαίτερη τιμή που τον βλέπουν να ηγείται της μεσαίας τους γραμμής όλα αυτά τα χρόνια κι ας μην είναι καν Βρετανός. Κι ας μην μεγάλωσε στην πόλη τους. Μιλάμε για ένα απ’ τα μεγαλύτερα παλικάρια και τους πιο ωραίους ανθρώπους που έχει γνωρίσει το βρετανικό ποδόσφαιρο τις τελευταίες σεζόν. Έναν απ’ τους λίγους ποδοσφαιριστές που θα χαιρόσουν ειλικρινά να πιεις μαζί του μια κούπα καφέ, συζητώντας για ένα σωρό πράγματα και εκτός ποδοσφαίρου. Έναν ποδοσφαιριστή που θα ήθελαν πολλοί να ζήσουν την δική του υπέροχη ιστορία. Τον αληθινό, μάγκα και τίμιο Κι Σουνγκ-Γιονγκ.