Κάπου χαμηλά και δυτικά στο χάρτη της Γερμανίας μπορεί κανείς να βρει – αν ψάξει αρκετά είναι η αλήθεια – την πόλη Σίνσχαιμ. Στα περίχωρα της μικρής πόλης, και κοντά στο χωριό Χόφενχαϊμ, βρίσκεται ένα παλιό κάστρο. Στο κτίσμα αυτό λειτουργούσε τις δεκαετίες του 70 και του 80 ένα μουσικό κλαμπ, από τη σκηνή του οποίου είχαν περάσει αρκετά μεγάλα ονόματα της ροκ μουσικής, όπως οι Sex Pistols, οι Stranglers αλλά και οι Led Zeppelin. Σε εκείνο το χώρο λοιπόν, ο θρυλικός κιθαριστάς των Led Zeppelin, Τζίμι Πέιτζ, πειραματιζόταν συχνά-πυκνά με τον ήχο της μπάντας, μη διστάζοντας να προσθέσει στο ρεπερτόριο του και το παίξιμο του θέρεμιν, ενός περίεργου ηλεκτρονικού μουσικού οργάνου που είχε επινοήσει δεκαετίες πριν ένας Ρώσος.
Τα χρόνια πέρασαν, οι Led Zeppelin δυστυχώς διαλύθηκαν, ο Τζίμι Πέιτζ είναι πλέον παππούς, το κλαμπ έχει κλείσει και στο κάστρο στεγάζεται πλέον το προπονητικό κέντρο της Χόφενχαϊμ αλλά τα πειράματα δεν έχουν σταματήσει. Η γερμανική ομάδα, που όλο τον προηγούμενο αιώνα βολόδερνε στις μικρές και ερασιτεχνικές κατηγορίες μέχρι που το 2000 αποφάσισε να την ενισχύσει ο ντόπιος δισεκατομμυριούχος Ντίτμαρ Χοπ (που είχε παίξει μπάλα σ’αυτήν ως έφηβος), έχει καταφέρει να φτιάξει στο χώρο αυτό ένα υπερσύγχρονο κέντρο που εκτός από τα παραδοσιακά γυμναστήρια, αποδυτήρια και γήπεδα στεγάζει κάτι εξίσου, πλέον, σημαντικό: δεδομένα.
Στα διάφορα κτίρια του κέντρου μπορεί κανείς να βρει αμέτρητους υπολογιστές και μηχανήματα, κάποια εκ των οποίων έχουν και εντυπωσιακά ονόματα βγαλμένα από ταινία επιστημονικής φαντασίας, όπως για παράδειγμα το “Helix”, που μέσω μιας τεράστιας οθόνης 180 μοιρών τεστάρει την περιφερειακή όραση των παικτών. Στους σκληρούς δίσκους του κέντρου υπάρχουν συγκεντρωμένες αμέτρητες πληροφορίες για κάθε μέλος του συλλόγου, από τους παίκτες της πρώτης ομάδας ως τον τελευταίο προπονητή τερματοφυλάκων στα παιδικά τμήματα. Πληροφορίες που ξεκινάνε από απλά συνηθισμένα στατιστικά αγώνων και φτάνουν μέχρι τα αποτελέσματα ψυχοδιαγνωστικών δοκιμασιών και τεστ στα οποία ελέγχεται η αντίδραση των ανθρώπων σε συνθήκες πίεσης και άγχους.
Το μεγαλύτερο πείραμα όμως της Χόφενχαϊμ δεν διεξάγεται από κάποιον συγκεκριμένο υπολογιστή του κέντρου. Τον Οκτώβριο του 2015 η γερμανική ομάδα ανακοίνωσε πως ο Χουμπ Στέφενς θα αναλάμβανε την τεχνική ηγεσία μέχρι το καλοκαίρι, με στόχο να σώσει την ομάδα από τον υποβιβασμό. Ως εδώ όλα φυσιολογικά. Η έκπληξη όμως κρυβόταν στην συνοδευτική είδηση. Το καλοκαίρι του 2016, τα ηνία θα έπαιρνε ο Γιούλιαν Νάγκελσμαν, που είχε ήδη υπογράψει τριετές συμβόλαιο.
Το σοκ ήταν μεγάλο. Μια τοπική εφημερίδα χαρακτήρισε την επιλογή “κόλπο δημοσίων σχέσεων” και μια άλλη κυκλοφόρησε με τίτλο “Τι παλαβή ιδέα”. Οι λόγοι της έκπληξης ήταν απλοί: Η Χόφενχαϊμ θα ήταν η πρώτη επαγγελματική ομάδα στην καριέρα του Νάγκελσμαν. Εκτός αυτού, ο μέχρι τότε προπονητής της U19 δεν είχε καν δίπλωμα προπονητικής (τα μαθήματα του ολοκληρωνόταν την άνοιξη). Και το βασικότερο όλων: Ήταν μόλις 28 χρονών, μια ηλικία στην οποία έχεις τη δυνατότητα να κοουτσάρεις μια ομάδα πρώτης κατηγορίας (και ειδικά της Μπουντεσλίγκα) μόνο στο Football Manager!
Λίγους μόλις μήνες μετά και την ώρα που η ομάδα βυθιζόταν αγώνα με τον αγώνα όλο και πιο χαμηλά στη βαθμολογία, ο Στέφενς αναγκάζεται να παραιτηθεί για λόγους υγείας. Η Χόφενχαϊμ βρίσκεται στην προτελευταία θέση, εφτά ολόκληρους βαθμούς μακριά από τη σωτηρία και με μόλις 1 νίκη στα τελευταία 13 παιχνίδια. Πιστή στην προ μηνών απόφαση της, η διοίκηση δίνει άμεσα τα ‘κλειδιά’ της ομάδας στον 28χρονο Νάγκελσμαν, κάνοντας τον τον μικρότερο προπονητή στην ιστορία της Μπουντεσλίγκα και ξεκινώντας πρόωρα το πείραμα που σχεδίαζε για το καλοκαίρι. Και, όλως παραδόξως, το πείραμα πετυχαίνει.
Ο άπειρος, “νέος” (είναι μικρότερος από 88 παίκτες της Μπουντεσλίγκα και από δεκάδες ακόμα πασίγνωστους ποδοσφαιριστές, ανάμεσα τους και ο Λιονέλ Μέσσι!) αλλά παθιασμένος προπονητής καταφέρνει να αλλάξει την ψυχολογία της ομάδας και στηριζόμενος σε μεγάλο βαθμό και στους πιτσιρικάδες που ήξερε πολύ καλά (κατά τη διάρκεια του “αγροτικού” του στην U19 είχε πανηγυρίσει ένα πρωτάθλημα και μια 2η θέση και είχε τιμηθεί και με εθνικό βραβείο για τη δουλειά του στις ακαδημίες) όχι μόνο ξεφεύγει από τον πάτο της βαθμολογίας, κερδίζοντας τα μισά από τα εναπομείναντα παιχνίδια, αλλά εξασφαλίζει και τη σωτηρία δυο αγωνιστικές πριν το τέλος της σεζόν.
Με το εντυπωσιακό αυτό φινάλε, ο προβληματισμός και η ειρωνεία δίνουν τη θέση τους στον ενθουσιασμό και ο Νάγκελσμαν πέφτει το καλοκαίρι με τα μούτρα στη δουλειά για να φτιάξει την ομάδα όπως ακριβώς την ονειρεύεται. “Δουλεύω σαν φούρναρης. Ανακατεύω τα υλικά, τα βάζω στον φούρνο και βλέπω αν αυτό που προέκυψε μου αρέσει” έχει δηλώσει ο ίδιος και αυτή η περίεργη φράση ουσιαστικά αντικατοπτρίζει όλη τη μεθοδολογία του. Όντας υποστηρικτής της άποψης πως “ο μεγαλύτερος εχθρός των παικτών είναι η ρουτίνα”, ο Νάγκελσμαν πειραματίζεται συνεχώς με τα πάντα: Από τις ασκήσεις προπόνησης (“πολύ σπάνια θα κάνουμε μια συγκεκριμένη άσκηση περισσότερες από 5-6 φορές μέσα στη σεζόν”) και την καταγραφή τους (πρόσφατα κυκλοφόρησε η είδηση ότι η Χόφενχαϊμ σταμάτησε να χρησιμοποιεί drones στην προπόνηση γιατί αποδείχτηκε ότι δεν είχαν τα αποτελέσματα που ήθελαν, αποσπώντας σε μεγάλο βαθμό και την προσοχή των παικτών) μέχρι το σύστημα (“Είναι ζήτημα 5-10 μέτρων το αν παίζεις με 4-4-2 ή με 4-3-2-1. Οι περισσότερες ομάδες συμμορφώνονται με το σύστημα αυτό μόνο κατά τη σέντρα και άλλες 7-8 φορές στη διάρκεια του ματς”).
Πίσω όμως από όλη αυτή την υπερανάλυση δεδομένων, κρύβεται μια πολύ απλή ποδοσφαιρική προσέγγιση (“Τις καλύτερες μου ιδέες τις έχω συνήθως στην τουαλέτα, παίρνω ένα χαρτί, ένα χάρακα και ένα μολύβι και τις δίνω σχήμα”), από έναν άνθρωπο που αναγκάστηκε να παρατήσει το παιχνίδι από μικρός λόγω σοβαρών τραυματισμών, υποσχέθηκε στον εαυτό του πως δεν θα ασχοληθεί ποτέ ξανά μαζί του και τελικά κατάλαβε ότι δεν αντέχει μακριά του, επιστρέφοντας σ’αυτό σαν βοηθός προπονητή στις ακαδημίες.
Επηρεασμένος σε μεγάλο βαθμό από τον Γκουαρδιόλα αλλά και τον Τόμας Τούχελ, με τον οποίο είχε συνεργαστεί στην Άουγκσμπουργκ και ο οποίος αποτελεί και τον μέντορα του, ο Νάγκελσμαν υπερασπίζεται το επιθετικό ποδόσφαιρο και την πίεση ψηλά και αλλάζει την τακτική της ομάδας πολλές φορές μέσα στο παιχνίδι. “Ο προπονητής μας έχει πάντα πλάνο. Δεν έχουμε μόνο ένα σύστημα, μπορούμε να αντιδράσουμε σε κάθε αντίπαλο” λέει με περηφάνια ο 21χρονος Νίκλας Σούλε, που στα χέρια του Νάγκελσμαν μεταμορφώθηκε τόσο εντυπωσιακά που έχει ήδη συμφωνήσει με τη Μπάγερν.
Κάπως έτσι, και παρ’όλο που το καλοκαίρι η ομάδα ξόδεψε λιγότερα απ’όσα εισέπραξε από τις πωλήσεις παικτών, η Χόφενχαϊμ που πέρσι πάλευε για τη σωτηρία της, έχει εξασφαλίσει από τώρα την έξοδο της στο Τσάμπιονς Λιγκ, για πρώτη φορά στην ιστορία της. Παίζοντας ωραίο και στρωτό ποδόσφαιρο (3η σε γκολ, 3η σε σουτ, 3η σε κατοχή μπάλας), κρατώντας αήττητη την έδρα της (11 νίκες-5 ισοπαλίες) και μετρώντας έως τώρα μόλις 3 ήττες, όσες δηλαδή είχε κάνει πέρσι στις πρώτες… 4 αγωνιστικές!
Σήμερα το μεσημέρι, η Χόφενχαϊμ θα φιλοξενηθεί στην έδρα της Ντόρτμουντ, ένα ακόμα γήπεδο στο οποίο δεν έχει κερδίσει φιλοξενούμενος φέτος. Ο Νάγκελσμαν θα βρεθεί για τρίτη φορά αντιμέτωπος με τον μέντορα του, αυτή τη φορά όμως κάτω από συνθήκες που πιθανόν ούτε ο ίδιος θα φανταζόταν. Τρία παιχνίδια πριν το τέλος της σεζόν, αυτός έχει κερδίσει τον τίτλο του καλύτερου προπονητή της χρονιάς και η ομάδα του είναι στην 3η θέση, ένα βαθμό πάνω από τη Μπορούσια, που με απλά λόγια σημαίνει πως αν δεν χάσει στο ‘Βεστφάλεν’ θα κρατάει η ίδια στα χέρια της την απ’ευθείας πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.
Όπως και να έρθουν τα πράγματα πάντως στα τελευταία αυτά παιχνίδια, το μόνο σίγουρο είναι πως το καλοκαίρι ο Γιούλιαν Νάγκελσμαν θα σχεδιάζει το επόμενο βήμα της καριέρας του: μια ομάδα που εκτός από τη Γερμανία θα προσπαθήσει να εντυπωσιάσει και την υπόλοιπη Ευρώπη. Στις 23 Ιουλίου βέβαια μπορεί να πάρει ένα ρεπό για να γιορτάσει τα γενέθλια του. Τα πόσα θα κλείσει; Τα 30.