Χάνες Θορ Χάλντορσον: Ο γκαφατζής που έγινε ήρωας

Η μπάλα είναι στημένη στην άσπρη βούλα του πέναλτι. Ο διαιτητής απομακρύνει τους παίκτες από τη μεγάλη περιοχή. Λίγα μέτρα μακριά από τη μπάλα βρίσκεται ο Λιονέλ Μέσσι, ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο. Απέναντι του στέκεται κάποιος που όλος ο κόσμος αποκαλεί “ο τερματοφύλακας της Ισλανδίας”. Ο Μέσσι ξεκινάει τα βήματα του και στέλνει τη μπάλα στη δεξιά πλευρά του τερματοφύλακα. Ο Ισλανδός έχει διαλέξει όμως τη σωστή γωνία και καταφέρνει να διώξει τη μπάλα μακριά. Ο Χάνες Θορ Χάλντορσον είναι και επίσημα ο νέος ήρωας μιας ολόκληρης χώρας.

5 Σεπτεμβρίου 2004. Την εποχή που ο 17χρονος ανερχόμενος αστέρας Λιονέλ Μέσσι ετοιμάζεται να κάνει το ντεμπούτο του με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα στην Πριμέρα Ντιβιζιόν, ο 20χρονος Χάνες Χάλντορσον ετοιμάζεται για το δικό του ντεμπούτο στο ποδόσφαιρο γενικότερα. Φορώντας τη φανέλα της Λέικνιρ Ρέκιαβικ. Στην 3η κατηγορία της Ισλανδίας!

Μπορεί το επίπεδο να ακούγεται αστείο αλλά για κάποιον που γεννήθηκε σε ένα φτωχό προάστιο του Ρέικιαβικ την εποχή εκείνη, που το ισλανδικό ποδόσφαιρο βρισκόταν ακόμα σε νηπιακή κατάσταση και σχεδόν όλα τα γήπεδα του ήταν με χαλίκι, δεν υπήρχαν και πολλές άλλες επιλογές. Ο Χάνες ήθελε από μικρός να ακολουθήσει τα χνάρια του πατέρα του, που ήταν ερασιτέχνης τερματοφύλακας, αλλά στα 14 του βρέθηκε με έναν εξαρθρωμένο ώμο, μετά από μια πτώση από τη χιονοσανίδα του. Μέχρι να παρθεί η απόφαση να μπει για επέμβαση, η εφηβεία είχε τελειώσει και το ποδόσφαιρο έμοιαζε σαν ένα παρατημένο όνειρο.

Ο 18χρονος Χάλντορσον είχε πλέον αφοσιωθεί στη σκηνοθεσία, κάνοντας ταινίες μικρού μήκους και μοντάζ σε παραγωγές τρίτων. “Εκείνη την περίοδο, μεταξύ 14 και 19 χρονών, όλα τα παιδιά στην ηλικία μου έπαιζαν στις μικρές εθνικές ομάδες της Ισλανδίας και αποκτούσαν εμπειρία. Εγώ είχα 0 συμμετοχές στις ομάδες νέων”. Όταν το πρόβλημα στον ώμο αποκαταστάθηκε, ο πατέρας του τον πίεσε να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στο ποδόσφαιρο. Ο Χάλντορσον δεν ήθελε να του χαλάσει το χατίρι και γι’αυτό δέχτηκε να δοκιμαστεί στην ομάδα της γειτονιάς του, την Λέικνιρ, που αγωνιζόταν στην, ερασιτεχνική φυσικά, 3η κατηγορία της Ισλανδίας.

Ο σκουριασμένος και χωρίς καμία προηγούμενη εμπειρία Χάλντορσον πέρασε όλη τη χρονιά στον πάγκο αλλά η τύχη, που του είχε γυρίσει την πλάτη πιο παλιά με τον ώμο, φάνηκε πως ήταν αυτή τη φορά με το μέρος του. Στο προτελευταίο παιχνίδι της σεζόν ο βασικός τερματοφύλακας της ομάδας αποβλήθηκε. Ο Χάλντορσον θα έκανε επιτέλους το ντεμπούτο του σ’έναν κανονικό αγώνα. Σ’έναν αγώνα-τελικό μάλιστα, που θα έκρινε και την άνοδο στη 2η κατηγορία! Όλα έμοιαζαν με Χολιγουντιανή ιστορία. “Σκεφτόμουν ότι ήταν γραφτό να συμβεί αυτό. Θα έπαιζα σ’εκείνο το παιχνίδι, θα κερδίζαμε την άνοδο κι έτσι θα συμμετείχα κι εγώ στην επιτυχία εκείνης της σεζόν. Για πρώτη φορά ένιωθα σαν επαγγελματίας παίκτης. Ήταν μια τεράστια στιγμή της ζωής μου”.

Το ονειρικό σκηνικό δεν είχε στηθεί μόνο στο μυαλό του 20χρονου τερματοφύλακα. Είχε στηθεί και στην πραγματικότητα, αφού για το κρίσιμο εκείνο ματς στο γήπεδο βρισκόταν περισσότεροι από 700 άνθρωποι (ένας πολύ μεγάλος αριθμός για την 3η κατηγορία μιας χώρας με πληθυσμό λίγο πάνω από 300.000 κατοίκους) καθώς και κάμερες από δυο διαφορετικά τοπικά κανάλια. Την Λέικνιρ τη βόλευε και η ισοπαλία, γι’αυτό και όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ κανένας δεν αγχώθηκε. Η ομάδα από το Ρέικιαβικ πίεζε ασφυκτικά για την ισοφάριση αλλά τα όνειρα της καταστράφηκαν απότομα στο 88ο λεπτό. Ο Χάλντορσον πήρε φόρα για να εκτελέσει ένα ελεύθερο αλλά το πόδι του βρήκε στο έδαφος. Η μπάλα, που με το ζόρι βγήκε από τη μεγάλη περιοχή, έφτασε συστημένη στον επιθετικό των αντιπάλων που φυσικά δεν άφησε το τεράστιο αυτό δώρο να φύγει ανεκμετάλλευτο, καθαρίζοντας ουσιαστικά το ματς και μαζί την άνοδο.

Η γκάφα του έγινε γνωστή σε όλη τη χώρα αφού η φάση έπαιξε ακόμα και σε εθνικό κανάλι, με λεζάντα που εστίαζε στο τραγικό λάθος του τερματοφύλακα. Για αρκετές εβδομάδες ο Χάλντορσον εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Κλειδώθηκε στο υπόγειο του πατρικού του σπιτιού και άκουγε μουσική με τις ώρες, με κλειστά τα φώτα. “Για πολλά χρόνια εκείνη η φάση ήταν το μόνο πράγμα που θυμόταν από μένα οι άνθρωποι της γειτονιάς μου”. Η φάση έμεινε γνωστή στο ποδόσφαιρο της χώρας ως “το ελεύθερο του Χάλντορσον”. Η επιμονή του πατέρα του ήταν για άλλη μια φορά η βασική αιτία πίσω από την απόφαση του να μην τα παρατήσει κι έτσι την επόμενη σεζόν επέστρεψε κανονικά στα γήπεδα, φυσικά σε άλλη ομάδα της 3ης κατηγορίας. Για την ακρίβεια, στη μοναδική ομάδα που δέχτηκε να του δώσει μια δεύτερη ευκαιρία, παρά την αρνητική φήμη που κουβαλούσε.

“Η φάση με το ελεύθερο δεν ξεχνιέται εύκολα. Κάθε μέρα την ώρα που οι υπόλοιποι πήγαιναν για φαγητό, έπαιρνα το δίχτυ με τις μπάλες, πήγαινα στο κέντρο του γηπέδου και προσπαθούσα να πετύχω από εκεί το δοκάρι. Κάθε μέρα”. Το πείσμα του και η σκληρή δουλειά που έριξε τελικά απέδωσαν καρπούς. Από την 3η κατηγορία, βρέθηκε στην ΚΡ, τη μεγαλύτερη ομάδα της Ισλανδίας και από εκεί στην εθνική ομάδα, έστω και καθυστερημένα, στην ηλικία των 27 ετών. “Η ιστορία του είναι εκπληκτική γιατί ουσιαστικά δεν ήταν καλός παίκτης όταν ήταν μικρός” λέει γι’αυτόν ο Όλαφουρ Γιοχάνενσον, προπονητής της εθνικής Ισλανδίας όταν ο Χάλντορσον έκανε το ντεμπούτο του το 2011 (σ’ένα παιχνίδι με την Κύπρο). Και συνεχίζει: “Η ιστορία του δείχνει ότι σχεδόν οποιοσδήποτε, ακόμα κι αν δεν είναι πολύ καλός στην αρχή, μπορεί να καταφέρει κάτι αν προσπαθήσει και μοχθήσει πολύ”.

Παράλληλα με την ποδοσφαιρική καριέρα του πάντως, ο Χάλντορσον παρέμεινε ενεργός και σκηνοθετικά. Για την ακρίβεια, για το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής του ήταν πρώτα σκηνοθέτης και μετά τερματοφύλακας! Εκτός από το βίντεο κλιπ για το τραγούδι που έστειλε η Ισλανδία το 2012 στη Eurovision έχει σκηνοθετήσει φιλμάκια, τηλεοπτικές εκπομπές, βραβευμένες διαφημίσεις, μουσικά βίντεο κλιπ καθώς και την διαφήμιση πασίγνωστης εταιρείας αναψυκτικών για το Μουντιάλ της Ρωσίας. Δεν είναι λίγες οι φορές μάλιστα που συνδυάζει τις δυο του επαγγελματικές ασχολίες, κάνοντας δουλειά στο λάπτοπ του τις ώρες που η αποστολή της εθνικής αποσύρεται στα δωμάτια της. “Δεν ξεκουράζομαι σχεδόν ποτέ. Κάθε φορά που νομίζω ότι είμαι χαλαρά, κάτι εμφανίζεται και πρέπει να δουλέψω. Ο Έιντουρ Γκούντγιονσεν, με τον οποίο μοιραζόμασταν το δωμάτιο στην εθνική, πάντα γελούσε μαζί μου, γιατί με το που βρισκόμασταν μόνοι στο δωμάτιο, έπιανα το κομπιούτερ και ξεκινούσα δουλειά”.

Λίγο καιρό πριν συμπληρωθούν 14 χρόνια από εκείνο το εφιαλτικό του ντεμπούτο στο ποδόσφαιρο, ο 34χρονος Χάνες Θορ Χάλντορσον έχει γίνει επιτέλους επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, παίζοντας εκτός Ισλανδίας, έχει λάβει μέρος σε ένα Euro, έχει κάνει ντεμπούτο σε Μουντιάλ (στο οποίο ψηφίστηκε και ως MVP), έχει αντιμετωπίσει Μέσσι και Ρονάλντο με απόλυτη επιτυχία και ετοιμάζεται να κάτσει για 51η φορά κάτω από την εστία της εθνικής ομάδας της χώρας του. Απέναντι του σήμερα το απόγευμα θα βρεθεί η Νιγηρία, η οποία ψάχνει τους πρώτους της πόντους που θα την κρατήσουν ζωντανή στην υπόθεση πρόκριση. Η Ισλανδία μπορεί να είναι η μικρότερη χώρα που αγωνίζεται σε Παγκόσμιο Κύπελλο αλλά έχει αποδείξει ήδη αρκετές φορές (και στο τελευταίο Euro και στο προηγούμενο παιχνίδι απέναντι στην Αργεντινή), πως δεν πρόκειται να πέσει σε κανένα ματς αμαχητί.

Το σίγουρο άλλωστε είναι ότι δεν έχει τίποτα να χάσει, αφού και μόνο η παρουσία της εκεί (χωρίς καν να συμπεριλάβουμε την ισοπαλία της πρεμιέρας με την Αργεντινή) αποτελεί τεράστια επιτυχία. Ακόμα κι αν η ομάδα δεν καταφέρει να περάσει τη φάση των ομίλων, ο Χάλντορσον μπορεί να νιώθει περήφανος, ξέροντας πως τουλάχιστον μετά το Euro και αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο, αρκετοί άνθρωποι απ’όλο τον πλανήτη θα ξέρουν ποιος είναι. Έστω κι αν στη μνήμη τους, λογικά, θα αποτυπωθεί ως “ο Ισλανδός τερματοφύλακας-σκηνοθέτης που στο Μουντιάλ έπιασε το πέναλτι του Μέσσι”.