Ήταν το 1986 όταν τα τρία αδέρφια Ρόκα αποφάσισαν να αφήσουν το εστιατόριο των γονιών τους και να ξεκινήσουν μια νέα δική τους προσπάθεια μερικά μέτρα πιο μακριά. Ο μεγαλύτερος εκ των αδερφών ανέλαβε ως βασικός σεφ, ο μεσαίος έγινε υπεύθυνος για τα κρασιά και ο Ζόρντι, ο μικρός, ανέλαβε τα επιδόρπια. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε το εστιατόριο ‘El Celler de Can Roca’ που είχε ως στόχο να παρουσιάσει στους κατοίκους της Ζιρόνα κάτι διαφορετικό και πιο μοντέρνο. Τρεις δεκαετίες αργότερα, η φήμη του δημιουργήματος τους έχει ξεπεράσει κατά πολύ όχι μόνο τα όρια της πόλης αλλά και της Ισπανίας. Το ‘El Celler de Can Roca’ ψηφίστηκε δυο φορές καλύτερο εστιατόριου του κόσμου (το 2013 και το 2015) ενώ άλλες τρεις φορές την τελευταία 6ετια έχει βρεθεί στη 2η θέση.
Μέχρι πριν λίγους μήνες, αυτό ήταν και το μόνο για το οποίο μπορούσε να περηφανεύεται η πόλη των 100.000 κατοίκων, που βρίσκεται λίγο πιο βόρεια από τη Βαρκελώνη και την οποία αρκετοί Έλληνες έμαθαν χάρη στο αεροδρόμιο της που σε αρκετές περιπτώσεις τα τελευταία χρόνια εξυπηρετούσε τις πτήσεις για την πρωτεύουσα της Καταλωνίας. Από το καλοκαίρι και έπειτα, η Ζιρόνα (που, σαν άλλος Κάιτ/Κούιτ/Κάουτ, μπορεί να την ακούσεις και ως Χιρόνα, Χερόνα ή Τζιρόνα) απέκτησε ένα ακόμα καμάρι, την ποδοσφαιρική της ομάδα που μπήκε στον ποδοσφαιρικό χάρτη ανεβαίνοντας για πρώτη φορά στην ιστορία της στην Πριμέρα.
Η πορεία μέχρι την κορυφαία κατηγορία της Ισπανίας πάντως, μόνο θριαμβευτική δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Τα περισσότερα από τα 86 χρόνια ιστορίας της η ομάδα τα πέρασε στην 4η κατηγορία. Εκτός αυτού, έπρεπε να περάσουν 50 ολόκληρα χρόνια για να καταφέρει να επιστρέψει στην 2η κατηγορία, κατόρθωμα που έλαβε χώρα μόλις το 2008. Η συνέχεια δεν ήταν καθόλου εύκολη. Οι οικονομικές απαιτήσεις της Σεγούντα Ντιβισιόν αποδείχτηκαν καταστροφικές για το ταμείο του συλλόγου, με αποτέλεσμα το χρέος της ομάδας να ανεβαίνει χρονιά με τη χρονιά.
Παρά τα οικονομικά προβλήματα, αγωνιστικά η Ζιρόνα έβρισκε τρόπους αρχικά να κρατιέται ζωντανή και στη συνέχεια να κάνει δειλά βήματα προς τα πάνω. Για να φτάσει τελικά στην πολυπόθητη άνοδο αυτό το καλοκαίρι, έπρεπε τρεις φορές στα τελευταία τέσσερα χρόνια να πλησιάσει ως το προσκέφαλο της Πριμέρα και εκεί να γυρίσει πίσω με το κεφάλι σκυμμένο. Ακόμα χειρότεροι από την επαναλαμβανόμενη αποτυχία την ίδια είναι οι τρόποι που έβρισκε κάθε φορά για να αποτύχει, τρόποι που είναι βγαλμένοι από τον χειρότερο εφιάλτη κάθε οπαδού.
Το 2013 βρισκόταν λίγα ματς πριν το τέλος στις θέσεις που κερδίζουν αυτόματη άνοδο, χωρίς πλέι-οφ, και υποδεχόταν την ήδη υποβιβασμένη και αδιάφορη Χερέθ. Το κλίμα πανηγυρικό, η διάθεση στα ύψη, η προσμονή τόσων χρόνων έφτανε επιτέλους στο τέλος της. Αποτέλεσμα; 2-4! Οι φιλοξενούμενοι κέρδισαν για πρώτη φορά μετά από πολλούς μήνες και οι γηπεδούχοι υποχώρησαν στην 4η θέση που τους έστελνε στα πλέι-οφ, εκεί όπου έχασαν το εισιτήριο της ανόδου στον τελικό απ’την Αλμερία.
Δυο χρόνια μετά, η Ζιρόνα είναι ξανά αγκαλιά με την αυτόματη άνοδο. Είναι 2η στη βαθμολογία και στην τελευταία αγωνιστική υποδέχεται την αδιάφορη Λούγκο, που βρίσκεται χαμηλά στη βαθμολογία. Το μόνο που χρειάζεται είναι μια νίκη. Ξανά μανά τα ίδια. Πανηγυρικό κλίμα και όνειρα για τα μεγάλα σαλόνια. Αποτέλεσμα; 1-1! Mε γκολ των φιλοξενούμενων στις καθυστερήσεις. Σενάριο που δεν εύχεσαι ούτε στον χειρότερο εχθρό σου. Οι ‘ερυθρόλευκοι’ πηγαίνουν ξανά στα μπαράζ και εκεί τους αφήνει έξω η Σαραγόσα. Και οι ‘σφαλιάρες’ δεν λένε να τελειώσουν.
Πως είναι η κηδεία στα ισπανικά;
Νέα σεζόν, νέα όνειρα για άνοδο, νέα εξαιρετική πορεία, νέα πλει-οφ ανόδου. Πρώτη αντίπαλος σ’αυτά η Κόρδοβα, πρόκριση με ήττα 2-1 εκτός και νίκη 3-1 εντός. Τελικός με Οσασούνα. Η πόλη ετοιμάζεται για άλλη μια φορά να αγγίξει το ποδοσφαιρικό όνειρο της. Αποτέλεσμα; Η ίδια, κλασική πλέον αποτυχία. Ήττα με 2-1 στη Χώρα των Βάσκων και νέα ήττα με 0-1 στο μικρό ‘Μοντιλίβι’. Κάπου εκεί εμφανίστηκαν οι πρώτες σκέψεις πως η ομάδα ίσως είναι καταραμένη, μια “Μπενφίκα των φτωχών”.
“Η αλήθεια είναι ότι αυτές οι εμπειρίες δεν φεύγουν ποτέ. Είναι πάντα στο μυαλό σου. Τα θυμάσαι και σκέφτεσαι συνέχεια: Κι αν αυτό συμβεί ξανά; Υπήρχαν σίγουρα στιγμές μέσα στη σεζόν που και οι παίκτες και οι οπαδοί αναρωτιόμασταν αν θα επαναληφθεί η ίδια ιστορία” εξομολογήθηκε ο αμυντικός της ομάδας, Γιόνας Ραμάλιο. Ευτυχώς για την υγεία όλων των οπαδών της ομάδας, η ιστορία δεν επαναλήφθηκε για 4η φορά. Η περσινή Ζιρόνα κατάφερε να αποφύγει τα πλέι οφ, τερματίζοντας 2η, και να κερδίσει επιτέλους μια θέση στο πρωτάθλημα των ‘μεγάλων’.
Ο φτωχός (ποδοσφαιρικά) συγγενής της Μπαρτσελόνα, η ομάδα από την οποία η εφημερίδα AS ζήτησε συγγνώμη γιατί για μια ολόκληρη δεκαετία χρησιμοποιούσε λάθος σήμα στις αναφορές της γι’αυτήν, χωρίς κανένας ποτέ να τη διορθώσει, θα υποδεχόταν πλέον όλα τα μεγαθήρια της La Liga. Όλη η πόλη το πανηγύρισε για μέρες, η διοίκηση βρήκε ευκαιρία να μεγαλώσει λίγο το γήπεδο με μια νέα κερκίδα (μη φαντάζεστε καμία τρομερή διαφορά, σήμερα με το ζόρι χωράει 13.500 ανθρώπους) και τα περήφανα αδέρφια Ρόκα πρόσθεσαν στο διάσημο μενού τους ένα νέο προϊόν: ένα ερυθρόλευκο παγωτό με το όνομα ‘Πρώτη κατηγορία’.
Μαζί με την άνοδο ήρθε και η αλλαγή επιπέδου. Η Μάντσεστερ Σίτι, με την οποία ήδη είχε συνεργαστεί η Ζιρόνα την προηγούμενη σεζόν αποκτώντας δυο παίκτες της δανεικούς, προχώρησε μέσω της City Football Group στην οποία ανήκει, στην αγορά του 44,3% των μετοχών της ομάδας. Ο Πεπ Γκουαρντιόλα έψαχνε από πέρσι ένα τρόπο να πάρουν οι νεαροί παίκτες της ακαδημίας αγώνες στα πόδια τους. Όταν κατάλαβε ότι οι Άγγλοι δεν είναι διατεθειμένοι να αλλάξουν το σύστημα τους, που δεν επιτρέπει στις β’ ομάδες να πάρουν μέρος στις μικρότερες κατηγορίες (όπως συμβαίνει στην Ισπανία), επικεντρώθηκε σε άλλες λύσεις. Η Ζιρόνα ήταν η καλύτερη δυνατή επιλογή, αφού εκτός όλων των άλλων σ’αυτήν είχε εμπλακεί ήδη η εταιρεία του αδερφού του, Πέρε.
Με τις δυο ομάδες να συνεργάζονται στενά σε πολλά επίπεδα (με πιο σημαντικό όλων την ενίσχυση των Καταλανών με 5 δανεικούς παίκτες από τους Άγγλους), η μικρούλα Ζιρόνα τακτοποιήθηκε οικονομικά, μπήκε στο πρωτάθλημα με μπόλικη αυτοπεποίθηση και απέδειξε από την πρώτη κιόλας μέρα, με το εντυπωσιακό 2-2 απέναντι στην Ατλέτικο, πως ακόμα κι αν είναι να πέσει, δεν πρόκειται να πέσει αμαχητί.
Έχοντας διανύσει σχεδόν το 1/3 της σεζόν, η πορεία της αγαπημένης ομάδας του διάσημου πλέον πρώην προέδρου της Ζενεραλιτάτ της Καταλωνίας, Κάρλες Πουτζδεμόν, μόνο πορεία ομάδας που μάχεται για τη σωτηρία δεν θυμίζει. Εκτός από την ισοπαλία με την Ατλέτικο, οι ‘ερυθρόλευκοι’ στάθηκαν άτυχοι απέναντι στη Μπαρτσελόνα, (ήττα με 0-3 με δυο αυτογκόλ), και τελικά κέρδισαν την προσοχή όλων, όταν επιβλήθηκαν με 2-1 της Ρεάλ, σε μια περίοδο μάλιστα που όλη η Ευρώπη είχε τα μάτια της στραμμένα, για άλλους λόγους βέβαια, στην Καταλωνία.
Σήμερα το βράδυ, το ‘Μοντιλίβι’ θα γεμίσει ξανά για να φιλοξενήσει ένα ακόμα παιχνίδι της μεγάλης κατηγορίας. Το εντυπωσιακότερο όλων όμως είναι πως αν η Ζιρόνα κερδίσει την ουραγό Αλαβές, θα βρεθεί ένα μόλις βαθμό μακριά από τις θέσεις που οδηγούν στην Ευρώπη! Το τέλος της σεζόν αργεί πολύ ακόμα φυσικά αλλά δεν αποκλείεται τα αδέρφια Ρόκα να σκέφτονται ήδη ένα νέο πιάτο για το εστιατόριο τους, με την ονομασία ‘Γιουρόπα Λιγκ’.