Ο Παναθηναϊκός ταξιδεύει στη Τουρκία για να συναντήσει τη Φενέρμπαχτσε σε μια αναμέτρηση  όπου η ματιά του Ρικ Πιτίνο διασταυρώνεται με αυτήν του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Αλήθεια, πόσο συναρπαστικά θα είναι τα  ανοιξιάτικα μας βράδια εάν οι δύο αυτοί «γκουρού» του αθλήματος βρεθούν αντιμέτωποι πρόσωπο με πρόσωπο στα φετινά playoffs;

Στη «φωλιά του κούκου» λοιπόν ο Παναθηναϊκός. Εκεί όπου το επάνω χέρι ανήκει στην έδρα, στη ποιότητα των γηπεδούχων και κυρίως στην έμπνευση του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Μπορεί να νικηθεί αυτός ο φονικός συνδυασμός ο οποίος δημιουργεί ένα μεγάλο εμπόδιο σε μια χρονική στιγμή όπου ο Παναθηναϊκός φέρεται αποφασισμένος να ξοδέψει κάθε ικμάδα δύναμης για να προλάβει το τραίνο των playoffs

Η ζωή χωρίς τον Βέσελι

Ο τραυματισμός του Γιαν Βέσελι έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία στο στρατόπεδο της Φενέρμπαχτσε. Ο Τσέχος γίγαντας θα μείνει εκτός δράσης μέχρι τα μέσα Μαρτίου σύμφωνα με την αρχική διάγνωση και ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έχει να αντιμετωπίσει μια ακόμα πρόκληση, στοχεύοντας να κρατήσει ψηλά το αγωνιστικό επίπεδο της ομάδας του χωρίς τον καλύτερο της παίχτη. Για την ακρίβεια, ο Βέσελι όπως έχουμε πει πολλάκις στο πρόσφατο παρελθόν ήταν μάλλον ο πολυτιμότερος παίχτης ολόκληρης της διοργάνωσης μέχρι τώρα. Έχει καλλιεργήσει πλέον ακόμα και τις άλλοτε όχι τόσο ανεπτυγμένες πτυχές του παιχνιδιού του προσθέτοντας στοιχεία που κάνουν το πακέτο του σπάνιο για την Ευρώπη. Σίγουρα δεν συναντάς κάθε μέρα έναν mobile ψηλό με μέγεθος, αμυντικά ένστικτα, σπουδαία «τελειώματα» γύρω από το καλάθι,  ταχύτητα αποκωδικοποίησης στην επίθεση, ικανότητα στη πάσα και αποτελεσματικότητα από τη γραμμή των

Τα δύο χαρακτηριστικά που θα λείψουν περισσότερο από το παιχνίδι της Φενέρ σε αυτόν τον 1.5 μήνα είναι η ικανότητα του Τσέχου στη περιφερειακή άμυνα (καθοριστική στο τέλος κλειστών  ματς) και η δυνατότητα του να δημιουργήσει. Ο τρόπος που ο Βέσελι διαβάζει και πασάρει λειτουργεί ως «πυλώνας» για τη καλύτερη επίθεση μισού γηπέδου στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Πολλές φορές είναι ο λόγος που αυτή γίνεται τόσο δύσκολα αναγνώσιμη από τις άμυνες. Στο Μόναχο οι Τούρκοι δεν το είχαν αυτό. Η επίθεση τους παραμένει τοπ-επιπέδου όμως χωρίς την ικανότητα του Τσέχου στη πάσα παράγει λιγότερα καλά σουτ και μικρότερο αριθμό close out-καταστάσεων. Ο Ομπράντοβιτς καλείται να προσαρμοστεί.

Ο Παναθηναϊκός πηγαίνει στη Τουρκία χωρίς ψευδαισθήσεις αναφορικά με τη δυναμικότητα της άνευ Βέσελι-Φενέρ. Αυτό είναι σίγουρο. Δεν υπάρχει ικανότερος προπονητής από τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς στο να συσπειρώσει μια ομάδα που έχει δεχτεί ένα τέτοιο πλήγμα και να μετατρέψει την απογοήτευση της ξαφνικής απώλειας σε αποφασιστικότητα και εν τέλει ορμή, εντός του παρκέ. Το «τριφύλλι» γνωρίζει ότι  καλείται να δώσει μια μάχη με πολύ υψηλό βαθμό δυσκολίας, από αυτές που οι πιθανότητες δεν είναι υπέρ σου εκ των προτέρων. Δεν υπάρχει όμως καλύτερο «ψυχολογικό χαλί» από το να τρέφεις μέσα σου τον χαρακτηρισμό του «πρέπει» και του do or die για ένα παιχνίδι το οποίο η λογική λέει ότι δεν υπολόγιζες ως νικηφόρο εξ αρχής. Η «ντόπα» αυτή μπορεί να καλλιεργήσει ετοιμότητα και αποφασιστικότητα που πιθανόν να εκπλήξουν τον αντίπαλο. Ο Παναθηναϊκός μπορεί λοιπόν με αυτή τη πνευματική βάση ως προαπαιτούμενο να δώσει ένα δύσκολο βράδυ στη τουρκική ομάδα.

Χρειάζεται βέβαια και πλάνο. Το «τριφύλλι» απέδωσε εξαιρετικά «τρέχοντας» και εκτελώντας γρήγορα απέναντι στην Αναντολού τη προηγούμενη εβδομάδα όμως μακριά από το  ΟΑΚΑ η συγκεκριμένη τακτική δε θα είναι τόσο εύκολα εφαρμόσιμη και δη, με την ίδια αποτελεσματικότητα. Ανεξάρτητα από την επιλογή γρήγορου ή πιο κοντρολαρισμένου ρυθμού  η ελληνική ομάδα θα χρειαστεί ριμπάουντ. Και σίγουρα μια σπουδαία αμυντική παράσταση. Οι παίχτες-ρόλων του Ομπράντοβιτς (Ντίξον, Κάλινιτς) είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι γιατί στο σύνολο τους αποτελούν το πρότυπο εκείνου του παίχτη που έρχεται από τον πάγκο έτοιμος να βάλει μεγάλα σουτ και να αλλάξει τον ρυθμό. Θα έχει τεράστιο λοιπόν ενδιαφέρον η προσέγγιση του Ρικ Πιτίνο. Μπορεί η ελληνική ομάδα να μπει και να παίξει «στα κόκκινα» ένα τέτοιο ματς απέναντι σε ένα σύνολο με τέτοια ταχύτητα αποκωδικοποίησης, αυτοματισμούς και συναισθηματική νοημοσύνη; Έχει τη δυνατότητα  να βρει σκορ παράγοντας σε ένα πραγματικά υψηλό επίπεδο σε αυτήν την αναμέτρηση; Δε θα είναι εύκολο. Το δίδυμο των Καλάθη-Κιλπάτρικ  οφείλει να ηγηθεί της προσπάθεια όμως θα χρειαστεί δίπλα του σκορ από τη γραμμή των φόργουορντ και τους ψηλούς. Η Φενέρ (μια από τις αποτελεσματικές ομάδες στα μετόπισθεν φέτος στην Ευρωλίγκα) θα οικοδομήσει το αμυντικό της πλάνο επάνω στις αδυναμίες του Παναθηναϊκού στην επίθεση. Γίνεται κατανοητό ότι θα χρειαστεί η συνεισφορά πολλών προσώπων ώστε το «τριφύλλι» να μπορέσει να πιάσει ένα καλό παραγωγικά αποτέλεσμα.

Ομπράντοβιτς vs Πιτίνο

Πέραν της σπουδαίας αναμέτρησης μεταξύ των δύο σπουδαίων αυτών κλαμπ, η μάχη μεταξύ δυο προπονητών-σταρ του αθλήματος εκτινάσσει το ενδιαφέρον στα ύψη. Δύο διαφορετικοί κόσμοι, δύο διαφορετικές φιλοσοφίες και οπτικές για το μπάσκετ. Ο καθένας πάτησε στη κορυφή με τους δικούς του όρους. Η εικόνα τους ενός απέναντι στον άλλον είναι η πραγμάτωση μιας φαντασίωσης για πολλούς μπασκετικούς. Η συνθήκη που έχει δημιουργηθεί για τη συνάντηση τους  δίνει στον Σέρβο ένα σημαντικό πλεονέκτημα όμως ο Αμερικανός είναι μαχητής  και θα κάνει ότι περνάει από το χέρι του (ή το μυαλό καλύτερα) για να ανατρέψει τα προγνωστικά προκαλώντας θόρυβο. Το έχει ξανακάνει άλλωστε στο παρελθόν. Έχω την αίσθηση ότι αυτό το «Ομπράντοβιτς εναντίον Πιτίνο» σε μια σειρά playoffs της Ευρωλίγκας, θα έδινε άλλο χρώμα στα φετινά ανοιξιάτικα βράδια μας.