Ο Ετόρε Μεσίνα δεν είναι ούτε υπήρξε ποτέ απλά ένας προπονητής ομάδας μπάσκετ. Προσωπικά δε τον είδα ποτέ έτσι ακόμα και τη περίοδο που πετούσα βελάκια σε μια φωτογραφία με αυτόν και τον Ντανίλοβιτς γιατί η πανίσχυρη Βίρτους Μπολόνια έβαζε πάλι κάτω την αγαπημένη μου Φορτιτούντο και ο Ιταλός ήταν ο βασικός λόγος που συνέβαινε αυτό. Ο Μεσίνα ήταν και είναι ένας καθηγητής του αθλήματος. Και σαν καθηγητής μπορεί να μας δώσει συμβουλές και να μας διαφωτίσει με τη βαθιά του γνώση στο αντικείμενο. Λατρεύω τα τσιτάτα του ευφυέστατου Σικελού ο οποίος αποτέλεσε για χρόνια το αντίπαλο δέος για τους μεγάλους Σέρβους διδασκάλους και παρουσίασε στην ευρωπαϊκή σκηνή σπουδαίες πραγματικά ομάδες, με διαφορετική αγωνιστική φιλοσοφία μάλιστα. Η μετοίκηση του στην Αμερική και το ΝΒΑ θα τον κάνει σίγουρα πιο σοφό.

Ας θυμηθούμε μαζί μερικές ενδιαφέρουσες “σημειώσεις” του καθηγητή περί ομάδας και φιλοσοφίας γύρω από το άθλημα..
-Τα προβλήματα ξεκινούν όταν οι πιο “αδύνατοι” (σε δεξιότητες) παίχτες θέλουν να κάνουν ότι κάνουν οι καλύτεροι/πιο “δυνατοί” παίχτες και όταν οι “δυνατοί” δε σέβονται την αναγκαιότητα γιατί την ομάδα του να κάνουν οι “αδύνατοι” αυτό που ξέρουν καλά..

-Σήμερα είναι πλέον πολύ πιο σημαντικός ο τρόπος με τον οποίον στελεχώνεις μια ομάδα από τον τρόπο που την κοουτσάρεις. Αν κάνεις λάθη στο recruiting θα σου κοστίσουν.

-Οι σπουδαίοι οργανισμοί επιλέγουν τις αρχές πάνω από τα πρόσωπα. Εάν εγκαταλείψεις τις αρχές σου, αργά ή γρήγορα θα καταρρεύσεις..

-Προσωπικά, φοβάμαι τους ανθρώπους οι οποίοι ποτέ δε λένε “Συγνώμη, έκανα λάθος”. Γνωρίζω και διατηρώ εξαιρετική σχέση με τέτοια άτομα εδώ και πολλά χρόνια. Στη δουλειά μου κάνω καθημερινά τεράστια λάθη. Δε βλέπω το πρόβλημα στο να πω στους παίχτες μου “Συγνώμη, έκανα λάθος”. Για εμένα κάτι τέτοιο είναι περισσότερο θέμα αυτοεκτίμησης..

-Ο Σάσα (Ντανίλοβιτς) πάντα μου έλεγε: “Μη πιστεύεις τους παίχτες που σου λένε ότι δε φοβούνται πριν το παιχνίδι. Όλοι φοβούνται πριν μπουν στο παρκέ. Το ίδιο και εγώ. Η ουσιαστική και μεγάλη διαφορά είναι ότι κάποιοι παίχτες μετατρέπουν το αίσθημα του φόβο τους σε aggressiveness (επιθετικότητα) και κάποιοι άλλοι πνίγονται μέσα σε αυτό..” Πιστεύω ότι είναι σημαντικό να υπάρχει μια μικρή δόση φόβου στο μυαλό μιας ομάδας πριν το ματς γιατί χωρίς αυτήν γίνεσαι εύκολα επιπόλαιος.

-Παρατηρώ ότι ο Γκρεγκ Πόποβιτς πάντα πιέζει τους συνεργάτες του ώστε να διαφωνούν μαζί του. Μου θυμίζει τους Έλληνες φιλόσοφους, του σοφιστές, οι οποίοι προσπαθούσαν να φτάσουν στην αλήθεια μέσα από τη μέθοδο των διαφωνιών..
-Βασικό κομμάτι της φιλοσοφίας του κόουτς Πόποβιτς ήταν το ότι “δε μπορούμε να παρακάμψουμε κανένα βήμα” (ακόμα και κάτι θεωρητικά προαιρετικό σε επίπεδο προετοιμασίας). Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει χρόνος για κάθε διαδικασία. Πάντα ξεκινάμε από τα βασικά και οδεύουμε προς τα πιο σύνθετα. Στην αρχή του training camp ξεκινάμε από τα πιο απλά πράγματα σε επίθεση και άμυνα. Passing, catching, pivoting, moving without the ball. Σαν να είμαστε παιδική ομάδα. Με αυτό τον τρόπο περνάμε στους παίχτες το βασικό μήνυμα: Η τεχνική είναι πιο σημαντική από τη στρατηγική..

Για να το λέει ο καθηγητής, κάτι θα ξέρει..